Dit blog is geschreven uit boosheid. Voor zo’n zestigduizend Syriërs in Nederland breekt over een aantal maanden de vraag aan of de tijdelijke verblijfsvergunning voor vijf jaar moet worden omgezet in een permanent verblijfsvergunning. Het nieuws- en opinieprogramma ‘Één Vandaag’ is zich gaan inzetten voor een permanente verblijfsvergunning. Ze wijdde daar een heel programma aan waaraan werd aangetoond dat nul procent van de Syriërs terug wil. De bevindingen werden onderstreept door enkele emotionele getuigenissen van Syriërs die moord, verkrachting en gevangenis verwachten als ze terug moeten.

Op 11 maart 2019 werd het onderwerp herhaald, met name met de emotionele getuigenissen, en mocht Wilders daar commentaar opgeven. Ze moeten hoe dan ook terug was zijn stelling en hij verwees onder meer naar het door de VN erkende aantal van enkele honderdduizenden Syriërs die inmiddels terug zijn gegaan. Door de presentatrice werd hij heftig tegengesproken en min of meer verweten geen hart te hebben.

Bij zulke uitzendingen word ik altijd heel wantrouwig. Zou ‘Een Vandaag’ zo maar uit zichzelf hebben besloten om uitzendingen aan dit onderwerp te wijden of zijn er lobbygroepen die haar daartoe hebben aangezet? Ik vermoed dat het laatste het geval is. Syriërs hebben ongetwijfeld her en der hun bezorgdheid geuit voor een mogelijk intrekken van de tijdelijke verblijfsvergunning. In de uitzending van 11 maart bracht een oudere vluchtelinge het als volgt onder woorden. ‘Wie mij terugzend, zal medeschuldig zijn aan mijn dood’.

De komende maanden zal het onderwerp vaker terugkeren in nieuws- en praatprogramma’s. Die zullen de bevolking en overheid met emotionele overredingskracht pleiten voor permanente verblijfsvergunningen, zodat de Syriërs hier kunnen blijven. Politici doen er goed aan om zich daartegen alvast te bewapenen.

Het leven voor terugkeerders naar Syrië zal over het algemeen zwaar zijn. Daar hoeft niemand aan te twijfelen. Met het oog daarop is het voor Syriërs zwaar hun comfortabel leven in het goed georganiseerde Nederland op te geven. Ook dat snapt iedereen. Maar het moet en het kan. Van de grote stad Damascus is bijvoorbeeld maar zo’n tien procent aangetast. Het omvangrijke platteland van Syrië is nauwelijks aangetast. Syrië zelf vraagt ook om terugkeer.

In de wereld leven onnoemlijk veel mensen in sociale en economische omstandigheden waarmee we beslist niet willen ruilen. Half Afrika bijvoorbeeld, half het Midden-Oosten ook. Dat betekent echter niet dat ze hier welkom zijn. De Syriërs waren dat ook niet helemaal. Maar ze kwamen. Opvallend was dat de keuze voor hun land van vestiging niet de minder bedeelde Europese landen betrof. Ze zochten de landen met de beste voorzieningen uit. Dat konden ze ook omdat ze voldoende geld en relaties hadden om hier terecht te kunnen komen. Miljoenen van hun landgenoten zitten in vluchtelingenkampen waar ieder comfort ontbreekt. Dat zijn de vluchtelingen die onvoldoende middelen en relaties hadden.

Syriërs moeten om principiële redenen worden teruggestuurd. Barre omstandigheden in hun land van herkomst vormen geen reden om ze een permanente verblijfsvergunning te geven. Er leven nog zo’n tien miljoen mensen in Syrië. Die hebben ook te maken met barre omstandigheden en redden het. Er leven een paar miljoen in vluchtelingenkampen en die redden het ook Een mens kan veel aan als hij dat wil.

Het terugsturen dient ook een signaal te zijn. We zijn niet gesteld op vluchtelingen die hier comfort zoeken, niet uit Syrië en niet van elders. Asiel moet weer bestemd worden voor degenen die het echt nodig hebben en waarvoor er geen andere mogelijkheden bestaan.

De komende maanden zullen de grondwet, de barmhartigheid, het vluchtelingenverdrag, de mensenrechten en de zieligheid van Syrische vluchtelingen weer uit de kast worden gehaald om ze met de hulp van de media weer in aanmerking te laten komen voor een permanente  verblijfsvergunning. De mooiste meisjes en parmantige goed Nederlands sprekende jongetjes zullen in programma’s langskomen om te vertellen dat ze hier wel en daar geen leven hebben en bovendien al zijn geworteld. Als permanente vergunningen worden afgewezen zullen de Syriërs massaal in bezwaar gaan en hun verblijf hier zo lang mogelijk proberen te rekken dat terugkeer niet meer mogelijk is vanwege al die gewortelde kinderen. Ze weten dat het werkt. Er is met behulp van de media immers een kinderpardon uit voortgekomen dat automatisch ook de ouders hier een verblijfsvergunning geeft. In feite geven deze Syriërs vanuit hun comfortabele positie een tergend teken (wij zitten goed) aan al degenen die zich inmiddels inzetten voor de wederopbouw

Eigenlijk zou er een Europese aanpak moeten komen voor het probleem. Duitsland, België, de Scandinavische landen en Nederland herbergen allemaal veel Syrische vluchtelingen. Europa zou met Syrië moeten overeenkomen dat ze veilig kunnen terugkeren en recht hebben op hulp. En dat is ook nog eens een hulp aan de wederopbouw van Syrië.

Stuur ze terug!