De reis door Italië heeft 800 foto’s opgeleverd. Vrees dat er wel 500 goede van overblijven. Maar daar wilde ik het niet over hebben. Bij het fotograferen op toeristische hotspots, of zelfs slechts het bekijken er van, kan men er niet van uitgaan dat men alleen op de wereld is. Ook in het voorseizoen zal je een flinke menigte mensen voor lief moeten nemen. Wat daarbij wel begint op te vallen is het fotografeergedrag van sommige toeristen. Het nemen van kiekjes van elkaar was voor velen altijd al een hobby, maar met de komst van de makkelijk wegknippende digitale camera wordt er een stuk meer gefotografeerd en is de kans dat je moet wachten om niet door een foto heen te lopen of totdat het beeld niet te zeer door poserende mensen wordt beheerst een stuk groter geworden. Zoals met veel van dat soort dingen gaat dat goed totdat de massa zo groot wordt dat het echt begint te irriteren.
Tijdens mijn bezoek aan Florence kreeg ik het gevoel dat vooral Chinezen, of misschien algemener: mensen uit het VO daar een handje van hebben. Het lijkt belangrijker dat ze  bewijzen dat ze er echt geweest zijn dan wat er te zien is, maar misschien heb ik dat ook wel eens ergens gelezen.  Ook irritant is de door honderden gemaakte grapfoto waarbij je vriend of vriendin de toren van Pisa overeind houdt.