Auteursarchieven: Victor Onrust

De jeugd wordt dommer

Wat te DOEN Geplaatst op door

Bij de opkomst van Windows en muis had ik daar helemaal geen zin in. Ik was heel tevreden met mijn dos-commando’s, rolmenu’s en sneltoetscombinaties . WYSIG (What You See is What You Get) vond ik wel nuttig en het naast elkaar kunnen laten draaien van meerdere programma’s ook. Maar waarom alles nu een icoontje moest krijgen ontging me. Ik vond het een vorm van verdomming. Inmiddels zijn mijn bureaublad en startbalk bezaait met iconen. Het zijn er 99 en dan houd ik nog regelmatig opruiming.

Dan zwijg ik nog over het ernstig om zich heen grijpende "logoïsme". Geen organisatie zo lullig of er moet een plaatje in het briefhoofd. Of op zijn minst een paar elkaar omstrengelende letters. In sommige organisaties doen zelfs afdelingen aan deze flauwekul.

Op Tweakers.net lees ik in ‘Technologie leidt tot afname kritisch denken’ : "Naarmate technologie een grotere rol in ons leven is gaan spelen, is het kritisch en analytisch denkvermogen van mensen afgenomen, zo stelt Amerikaans onderzoek. Wel zouden de visuele vermogens zijn verbeterd." In het bericht over het onderzoek staat onder andere:

"Studies show that reading develops imagination, induction, reflection and critical thinking, as well as vocabulary," Greenfield said. "Reading for pleasure is the key to developing these skills. Students today have more visual literacy and less print literacy. Many students do not read for pleasure and have not for decades."

Als ik het goed lees wordt onder technologie voornamelijk het gebruik van internet, computerspelletjes en visuele media verstaan. In de discussiethread onder het artikel op Tweakers worden ook nog aardige observaties gedaan waar ik het van harte mee eens ben:

 … ik ben aan het wachten op de eerste manager die geen cijfers meer wil zien maar alleen maar taartengrafieken omdat hij het numerieke stelsel te complex en uit de tijd vind…

… Die managers ken ik al jaren. En ze tuinen er volkomen in. We kregen een keer bezoek van een manager van een andere vestiging (vorige eeuw nog). Er moest ‘iets’ worden gepresenteerd. Het probleem was dat het project wel op schema lag, maar nog lang niet in het stadium was van echte waarnemingen. Ik heb een presentatie gegeven van 20 minuten over exact 2 waarnemingen. En één ervan was nog een soort van afgeleide van de eerste. Die heb ik in de vorm van mooie plaatjes een keer of 5 laten zien. Pie chart, rechte lijn, staaf grafiek enz. Maar na het tweede plaatje was het hem boven de pet gegaan want het ziet er natuurlijk steeds anders uit. Maar hij was uitermate tevreden over het werk wat we hadden gedaan. De enige die het door had was een wiskundige. Die kwam na afloop naar me toe met een grijns op zijn gezicht en de opmerking. Wauw wat was dat een knappe presentatie van één enkele waarneming. Hij begreep gelukkig wel waarom we het hadden gedaan …


Ik doe maar even geen leuk plaatje bij dit blog.

Goebbeliaanse PROPAGANDA

Wat te DOEN Geplaatst op door

Het is met weinig vreugde dat ik mij in dit debat stort. Ik verzoek allen die dit lezen eerst even hun sentimentele modus uit te zetten. Aan het eind kan ie weer aan. Hopelijk heb je er dan geen behoefte meer aan.

Ik probeer eerst een aantal uitgangspunten:

(1) Er zijn maar weinig staten die niet gegrondvest zijn op daden van geweld tegen bepaalde groepen, stammen of volken op enig moment in hun geschiedenis. De vraag is niet of je dergelijke daden als legitieme redenen voor verzet tegen de bestaande situatie kunt aanvaarden, maar hoe lang dat mag. In het huidige tijdsgewricht van algemene historische versnelling zal die termijn korter zijn dan vroeger. Die termijn is niet in een algemene formule te bepalen. We zouden normen moeten ontwikkelen waarmee dat bepaald kan worden. Maar het niet kunnen erkennen van de status-quo van een bepaalde historische overwinning leidt tot een oneindige keten van wraak en geweld.

(2) Het gaat niet aan daden uit het verleden met de normen van heden te (ver)oordelen.

(3) (1) en (2) betekent niet dat deze daden daarmee achteraf goedgekeurd worden of vergeten moeten worden. Ze mogen alleen niet meer als argument gebruikt worden voor (politiek) handelen of in het verlengde daarvan het hanteren van geweld. Het is als met schaken. De sterkere speler heeft de mindere al tien keer verslagen. Maar die wil zijn verlies niet erkennen en wil telkens nog een potje spelen om nu eindelijk eens te winnen.

(4) Het heeft pas zin te denken aan het beëindigen van fysieke strijd als beide partijen bereid zijn volmondig te erkennen dat strijd niet het middel is om geschillen te beslechten. Zolang een van de partijen zegt de vernietiging van de ander na te streven is het zinloos daaraan te willen denken.

(5) Terreur (het kiezen van (groepen) burgers als schild of als object van aanval) is onder alle omstandigheden immoreel. Het vallen van burgerslachtoffers dient te worden toegerekend aan hen die de burgers als doel kiezen of zich tussen hen verschuilen. Het verzwakt de morele positie als er excuses door de terreur bestrijdende partij worden aangeboden aan de slachtoffers die als schild hebben gediend. Groepen die deze methoden gebruiken kunnen zonder meer worden uitgesloten van welke soort van diplomatie dan ook en mogen zonder terughoudendheid bestreden worden. Dat wil niet zeggen dat er niet ook met deze groepen gepraat kan worden om ze er toe te bewegen hun terreur te staken. Natuurlijk verdienen methoden waarbij geen slachtoffers onder burgers vallen de voorkeur.

(6) Veel minder kwalijk is het gericht proberen om vijandelijke leiders te liquideren of om door middel van geweld op strijders informatie van militair belang te verkrijgen (het z.g. martelen).

Zoals u ziet is het helemaal niet nodig de strijdende partijen bij de naam te noemen om een helder beeld van de situatie te krijgen.

En dan nu de propaganda.

Men roept wel eens dat één beeld meer zegt dan 1000 woorden. Een misleidende uitspraak. Want 1000 woorden hebben een verband. Het is niet zo gemakkelijk een leugen van 1000 woorden te vertellen. Een beeld zegt op zichzelf niets. Alleen doordat er bij staat wat het is krijgt het een betekenis. Als er bij het hieronder veel gebruikte beeld staat:

1 “Omgekomen toen de school onder het geweld van een modderlawine instortte.”
2 “Omgekomen tijdens een Israëlische beschieting nadat tien tot de tanden
gewapende Hamasstrijders hun toevlucht tot de kelder van de school hadden
genomen en de leerlingen in het daklokaal hadden opgesloten.”
3 “Omgekomen door een slecht gericht schot van de Israëlische strijdkrachten”
4 “Levend begraven door vijf Hamas-strijders”
5 “Levend begraven door vijf Israëlische soldaten”
6 “Levend begraven door de Joden”
7 “Levend begraven door de Islamieten”
8 ”Door Hamas gemanipuleerd beeld van een pop onder het puin”
9 ”Door Hamas gebruikt beeld van omgekomen meisje in de modderlawine in Bolivia”

Dan betekent het beeld iedere keer iets anders. Maar inderdaad: beelden werken primair. Het lijkt alsof dat kind een langzame en gruwelijke dood gestorven is. Daar zouden we iets tegen willen doen. Op het moment dat “iemand” een bepaalde titel aan het beeld toevoegt weten we ook wie of wat er schuldig aan is. En kunnen we daar “iets aan doen”. Volgens mij (maar ik kan het best mis hebben) is Goebbels zoniet de uitvinder dan toch degene die dit soort manipulaties vervolmaakt heeft: “De propagandist moet zijn eigen waarheid construeren. Alles wat goed is voor de partij is waar. Zou dit samenvallen met de feitelijke waarheid, des te beter; anders moet het worden aangepast.” Er lijkt me alle reden toe om het beeld zoals het nu gebruikt wordt te behandelen als een oproep tot haat en geweld. Waar blijft justitie ?

Bij wijze van oefening onderstaand plaatje:


Op de plaats waar ik dit plaatje  heb gevonden (overigens zonder vermelding van de maker) staan er vlaggetjes in A en B. dezelfde vlaggetjes staan ook op de schouder van de beide strijders. Als u denkt te weten welk vlaggetje waar staat mag u hier naar de oplossing kijken. En voortaan oppassen met beelden en emoties.

Voor degenen die er nog wat over willen doordenken is er mijn Kerstgedachte.

 

De publieke functie van de Volkskrant.

Wat te DOEN Geplaatst op door

(Open brief aan de hoofdredactie en directie van de Volkskrant)

Na voor de derde keer in korte tijd mijn neus gestoten te hebben bij de forumredactie van de Volkskrant en ook nog een keer bij de Cicero-redactie en twee keer bij de ombudsman vind ik het wel tijd worden voor een kleine beschouwing over het functioneren van de o zo belangrijke kwaliteitspers in onze democratie in het algemeen en de Volkskrant in het bijzonder. Uiteraard kan snel worden tegengeworpen dat de kwaliteit van de reactie te wensen overliet, dat het niet relevant is of dat dit standpunt nu wel voldoende belicht is. Dit is mij in de afwijzingen niet bekend gemaakt. Mijn bijdragen betroffen steeds actuele onderwerpen die op dat moment in de krant zelf bediscussieerd of besproken werden en die een standpunt bevatte dat niet compleet voorbij ging aan de realiteit en dat eerder niet verwoord was. Over dit alles geen commentaar in de standaardafwijzing die ik in één geval meer dan 14 dagen later ontving:

Geachte mijnheer Onrust,

Uw bijdrage voor de Forumpagina hebben wij in goede orde ontvangen, onze dank daarvoor. Helaas zullen wij het artikel niet kunnen plaatsen.

Het grote aanbod dwingt ons tot een scherpe selectie. Uw bijdrage heeft daarbij de eindstreep niet gehaald. Dit hoeft niets te zeggen over de kwaliteit van het artikel. Over een afwijzing is geen discussie mogelijk.

Wij hopen dat deze beslissing u er niet van zal weerhouden nog eens een bijdrage voor Forum aan te bieden.

Met vriendelijke groet,

[naam redacteur]

redactie Forum/de Volkskrant

De plekken in onze democratie waar serieus gediscussieerd wordt voor een voldoende publiek zijn schaars en dat behoren ze ook te zijn. De toegang moet behoorlijk bewaakt worden. Niemand zit te wachten op een rijstebrijberg aan al of niet goed verwoorde maar nauwelijks relevant verschillende opinies. Met de toename van het bloggen is het allemaal al erg genoeg. Dat neemt niet weg dat als een discussie eenmaal begonnen is (dat kan ook door een "nieuwsbericht" zijn) het toch wel regel zou moeten zijn dat er dan plaats wordt ingeruimd om die ook goed te voeren. En dat daarbij niet in de eerste plaats gekeken wordt naar wie het zegt maar naar wat er gezegd wordt. Ik durf er wel wat onder te verwedden dat als dezelfde teksten ondertekend door Jan Marijnissen waren opgestuurd ze de andere dag in de krant hadden gestaan. Als ik zie wat er af en toe aan gezwatel op die pagina’s staat dan vraag ik me af of de afweging wel fatsoenlijk gemaakt wordt. Ik noem de belachelijke briefwisseling tussen Tahir en Kinneging.

Nu begrijp ik best dat, zeker nu het per mail verzenden wel bijzonder eenvoudig is geworden er een enorme berg bijdragen ligt. En dat bij krimpende budgetten uitbreiding van de staf om dit netjes te doen moeilijk is. Alhoewel men door het inruilen van een aantal columnisten voor meer onbezoldigde ruimte dit wel budgetneutraal zou moeten kunnen. Ik heb ook suggesties gedaan om de publicatie mogelijkheden uit te breiden door een betere combinatie met internet, methoden om het aanbod in te krimpen of om het selectieproces te stroomlijnen en daarbij ook van het internet en/of niet bezoldigde krachten gebruik te maken. Ik heb daar geen antwoord op ontvangen.

Veel fundamenteler is de vraag of er niet enigerlei vorm van regulering en controle op dit discussieplatform nodig is. Het zonder enige verantwoording en zonder enige beroepsmogelijkheid functioneren is niet meer van deze tijd. Eigenlijk sinds 1968 al niet meer. Het gaat hier weliswaar om een private onderneming maar gelijktijdig om een belangrijke publieke functie in onze democratie.

Ik stel voor om forum, brieven en aanverwante redacties te voorzien van een apart statuut en reglement. En om een raad van toezicht in te stellen. Het liefst verkozen door en misschien ook uit de abonnees. Deze zou dan tevens moeten dienen als beroepsinstantie. Uiteraard dient er voor een dergelijk beroep een drempel te worden opgeworpen in de vorm van een protestgeld dat men dient te betalen bij indiening en alleen terugkrijgt als men (gedeeltelijk) in het gelijk wordt gesteld.

Ik denk dat een dergelijk voorstel een goed wisselgeld kan zijn voor de onvermijdelijk noodzakelijke overheidssteun. En dan bedoel ik niet de fooi waar Plasterk nu mee aan komt zetten. In dat kader wil ik de suggestie van Marcel van Dam in de krant van 18 december om nauwe samenwerking of fusie met een omroep te overwegen extra in de aandacht van de directie willen aanbevelen.

Oorspronkelijk was de naam van deze bijdrage "Volkskrant Censuur". Maar ik probeer nog maar eens een keer in gesprek te komen.

De kogel kwam van links

Wat te DOEN Geplaatst op door

Open brief aan de Anne Frank Stichting.

Met verbazing en ontzetting heb ik er kennis van genomen dat in de onder verantwoordelijkheid van de Anne Frank Stichting tot stand gekomen “Monitor Racisme en Extremisme” de PVV en Geert Wilders tot extreem rechts worden uitgeroepen. Ik heb begrepen dat de wetenschapper die dit onder uw goedkeurend oog onderzoekt, Jaap van Donselaar, deze conclusie trekt op basis van “Hameren op het ‘gevaar van islamisering’ als hoeksteen van de ideologie van de PVV; Islamisering, massa-immigratie en niet-westerse allochtonen vormen de voornaamste bestanddelen van de door de PVV gepercipieerde dreigende beïnvloeding door en overheersing van het vreemde.” Lees verder →

Mensenrechten zijn burgerrechten

Wat te DOEN Geplaatst op door

Een aantal discussies en vragen hier en elders op de mensenrechtenbloggen leiden tot de volgende nadere beschouwing:
 
Als de regering van een staat zijn inwoners of groepen daarvan niet als burger ziet maar als slaaf, onaanraakbare of zelfs behorend tot een ander, minder dan menselijk ras dan zijn er voor het "beschaafde" deel van de wereld slechts beperkte opties om daar iets aan te doen. Globaal:
– Isolatie door er geen handel meer mee te drijven en zeker geen wapenhandel.
– Steunen van eventueel gewapend verzet.
– Bezetting en vervanging van de regering.

Wat bijna zeker niet helpt is roepen dat de mensenrechten worden geschonden en of ze daar nu eens even mee op willen houden. Praten heeft pas zin als er sprake is van een stadium waarin van democratie en burgerrechten serieus werk gemaakt wordt. Voor die tijd is de enige taal die verstaan wordt fysieke druk. Dat wil zeggen dat er economische of militaire middelen moeten worden ingezet.
Er zijn veel regimes die aan windowdressing doen. In naam een democratie met burgerrechten, in feite een dictatuur. Of een oligarchie die aan elkaar hangt van corruptie en cliëntilisme. Praten lijkt dan soms te helpen. Er wordt een enkele gevangene vrijgelaten. Er krijgt iemand gratie. Meestal zal het effect op langere termijn zijn dat dergelijke regimes in plaats van een showproces tot directe liquidatie van ongewenste elementen overgaat.

Deze noodzakelijke druk is echter geen optie. Waarom niet? Omdat de belangen van onze "beschaafde" wereld het niet toestaan om geen handel te drijven. Vreemd daarbij is dat er vrijwel geen politieke partij te vinden is die die belangen werkelijk wil opofferen aan een dergelijke politiek. De meesten houden het op hulp bieden. Maar zelfs als wij hier in NL er in zouden slagen om een regering te kiezen die hier wel werk van wil maken zou dat niet lukken. Het vergt  een eenheid van de "beschaafde" wereld die nog ver te zoeken is. We kunnen dit wel "het gelijk van Mihai" noemen. Waarin hij geen gelijk heeft is dat iedere burger van de westerse wereld aldus moreel aansprakelijk gesteld kan worden voor elke misdaad die uit deze situatie voortvloeit.
In de eerste plaats omdat de lokale elites die door het ontwikkelde deel van de wereld in het zadel gehouden worden zelf de zwaarste verantwoordelijkheid dragen. Dat zij die verantwoordelijkheid niet erkennen omdat ze het hele model van die verantwoordelijkheid verwerpen doet daar niets aan af.

In de tweede plaats omdat, om ergens moreel voor aansprakelijk te zijn de persoon in kwestie een alternatieve wijze van handelen moet hebben, die voor hemzelf niet een onevenredig nadeel oplevert en die er duidelijk toe bijdraagt de misstand tegen te gaan. Behalve op het verkondigen van je mening, het stemmen op of verdergaand steunen van een politieke partij en het af en toe wat schenken aan hulp- of misschien zelfs bevrijdingsbewegingen staat de burger weinig open.

Ik acht het mogelijk dat er over 20 jaar een federale EG door partijen bestuurd wordt die de wil en de mogelijkheid hebben om een substantieel andere politiek te voeren. Mogelijk maar uiterst onwaarschijnlijk.

Dit is het vervolg op: Wat is het GROTE probleem van de mensenrechten?

Wat is het GROTE probleem van de mensenrechten?

Wat te DOEN Geplaatst op door


Dat ze niet bestaan.

Aan de noodzakelijke vooronderstelling dat alle mensen deel zouden uitmaken van één mensengemeenschap ("Overwegende, dat erkenning van de inherente waardigheid en van de gelijke en onvervreemdbare rechten van alle leden van de mensengemeenschap grondslag is voor de vrijheid, gerechtigheid en vrede in de wereld") wordt niet voldaan.

Het feit dat we allemaal tot het menselijk ras behoren maakt nog niet dat wij tot één mensengemeenschap behoren. In weerwil van de globalisering zijn we daar eenvoudigweg nog niet aan toe. Alleen cosmopolieten beschouwen iedereen als wereldburger. De werkelijkheid is dat je tot een specifieke gemeenschap behoort. Er kan niet van worden uitgegaan dat die specifieke gemeenschappen samen een wereldgemeenschap vormen. Daarvoor zou er een graad van wederzijdse erkenning moeten zijn die op dit moment nog ver weg ligt. Het feit dat bijna alle staten lid van de VN zijn zegt wat dat betreft niets. In ieder geval steeds minder.

De gespannen voet waarop de werkelijkheid met deze veronderstelling staat komt de laatste jaren steeds meer aan het licht. Bijvoorbeeld doordat islamitische landen hun eigen mensenrechten gaan definiëren.

De geformuleerde rechten zijn zeer nobel. Ze gaan ook behoorlijk ver. Ik zou ze niet allemaal zomaar willen onderschrijven. En niet willen dat Nederland ze allemaal eenzijdig onderschrijft en handhaaft. Als ik bijvoorbeeld 13.1 lees: "Een ieder heeft het recht zich vrijelijk te verplaatsen en te vertoeven binnen de grenzen van elke Staat." dan denk ik dat ik daar pas voor zou kunnen zijn als alle staten voor wat betreft hun ontwikkeling en levensniveau een stuk dichter bij elkaar staan dan nu het geval is. Als wij eenzijdig alle mensenrechten zouden implementeren zou ik mij niet meer veilig en thuis voelen. Daarvoor zijn sommige anderen mij nog te vreemd.

Wat kunnen we nu doen. Moeten we de rechten maar vergeten ?

Wat er in Darfur, Zimbabwe en Zaïre gebeurt overschrijdt de term "schending van de mensenrechten". De bereidheid om zelfs maar een serieuze isolatie van deze "staten" door te voeren zie ik nergens. Ik weet het even niet.

Verder kan ik van harte (delen van) artikelen uit Wikipedia aanbevelen:

https://en.wikipedia.org/wiki/Human_rights_in_North_America#Philosophies
https://nl.wikipedia.org/wiki/Rechten_van_de_mens#Kritiek_op_het_universalisme
https://en.wikipedia.org/wiki/Universal_Declaration_of_Human_Rights#Criticism

Ik eindig met een quote van Ghandi. When asked what he thought of the proposed Universal Declaration of Human Rights, he replied: "I learnt from my illiterate but wise mother that all rights to be deserved and preserved came from duty well done. Thus, the very right to live accrues to us only when we do the duty of citizenship of the world"

NB Lees ook even mijn vorige blog: YES we discriminate.

YES we discriminate.

Wat te DOEN Geplaatst op door

Discriminatie is het fundament van het leven. Zowel van het biologische als het maatschappelijke. Zowel voor mensen als organisaties. Kunnen onderscheiden tussen bekwaam en onbekwaam, nut en onnut, giftig en gezond, gevaarlijk en ongevaarlijk, mijn en dijn, mooi en lelijk. Zonder dat is er geen leven mogelijk. Kan een organisatie niet voortbestaan. Onverbrekelijk verbonden met het onderscheiden of discrimineren is het selecteren. Behouden of gebruiken wat nuttig, mooi, gezond is en weg met de rest.

Het discrimineren + selecteren schept de ongelijkheid. Datgene wat eerst allemaal het zelfde of onbepaald leek wordt door dit proces ongelijk. Uit allemaal sollicitanten (gerepresenteerd door hun sollicitatiebrieven) worden er een aantal geselecteerd die uitgenodigd worden voor een gesprek. De sollicitanten die niet uitgenodigd worden, worden gediscrimineerd! En de wel uitgenodigden natuurlijk ook. Lees verder →

Koyaanisqatsi

Wat te DOEN Geplaatst op door

Vannacht had ik een productief nachtje. Onder andere draaide ik bij gebrek aan slaap in gedachten de film Koyaanisqatsi af. Er is geen film die ik zo precies onthouden heb. Van de meeste films zijn het enkele fragmenten. Maar hier zijn het flinke delen. Ik werd weer tot tranen geroerd. Terwijl in de film toch met een buitenaardse blik naar de mensheid gekeken wordt. De mens als mier. Het zijn die paar tussengevoegde ijzersterke “portretten” van individuen waarvan de werking fabuleus is.
Lees verder →

Consensusfrustratiecratie

Wat te DOEN Geplaatst op door

De "politieke" schrijver, dus ook de politieke blogger, schrijft om anderen van mening te doen veranderen. Ze schrijven iets in de hoop dat het een verschil maakt. Zodat uiteindelijk de maatschappelijke werkelijkheid verandert in de gewenste richting. Met andere woorden: ze proberen deel te nemen aan het politieke debat. Maar waarom zou je zelf schrijven ? Misschien is er wel iets of iemand die verwoord waar het heen moet: een politieke partij bijvoorbeeld. Iemand met wie je het behoorlijk eens bent.

Ik zou zo iemand liever steunen en niet meer de behoefte hebben om mijn meninkje aan de politieke kakofonie toe te voegen. Ik zou misschien nog wel aan of in die partij schrijven op punten waar het (nog) beter zou kunnen. Helaas zijn veel politieke partijen niet erg duidelijk meer met hun visie op de toekomst. Of met hun visie op het heden. Er is veel aan te merken als het gaat om een coherente visie op de toekomst van NL in de wereld en die wereld zelf. Belangrijker is dat de discussiecultuur in en tussen de meeste partijen veel te wensen over laat. Dat wil zeggen een permanente circulatie van kreten van jan en alleman zonder dat het ooit een stap verder komt. Vaak holt men van incident naar incident in de waan van de dag.

Een ander probleem is dat A over X je standpunt perfect verwoord maar over Y de plank zo dramatisch misslaat dat je daarom daar niet bij wilt horen. Je zou per onderwerp je steun willen betuigen maar dat kan niet. Tot nu toe hebben we eens in de vier jaar de mogelijkheid om op een politieke partij te stemmen. De rest van de tijd zijn we aangewezen op wat duw en trekwerk in de marge. Het zou, juist met internet, mogelijk moeten zijn om een discussieplatform te bouwen waarin verschillen goed gearticuleerd in een voortdurend proces tot een consensus gebracht kunnen worden. De huidige blogosfeer is daarvoor nog ongeschikt. De komst van reputatiesystemen is een stap in de goede richting, maar op zich onvoldoende. Het blijft een oefenruimte of speeltuin. Daar is niets mis mee.

Maar ik zou naast die oefenruimte ook een of meer plekken willen zien waar het "er" wel om gaat. En waar oplettende lieden door de gemeenschap zouden zijn aangesteld (of een ander mechanisme, zonder oppassers) die bij gebleken speeltuinkwaliteiten de toegang naar die "echte plaats" zouden regelen. Zo’n mechanisme is er niet. En wat erger is: die plek is er ook niet. Ook van de meest gezaghebbende en gelezen auteurs in de Volkskrant komt de mening in bijna alle gevallen al na vrij korte tijd op de mestvaalt van de waan van de dag. Waar onze door de media verdunde bewustzijntjes er weer netjes achteraan hollen. Een blog, maar eigenlijk alle media, schieten als platform tekort. Ze brengen de mensen niet bij elkaar maar laten ze eindeloos langs elkaar heen praten. Daarom keer ik de zaak ter wille van de discussie even om. Zouden "we" er niet in kunnen slagen om binnen of vanuit deze blogosfeer wel zo een platform te creëren ?

Een eerdere versie van deze tekst werd geplaatst onder de kop "Bewustzijnsverdunning (2)"

Karma: Technocraten, Professionals en Democraten.

Wat te DOEN Geplaatst op door

De discussie wil niet zo erg spetteren. Zal wel aan mijn inleiding gelegen hebben. Ik wil hier niet verder gaan op verschillende details in de uitwerking maar proberen wat klaarheid te scheppen op hoofdlijnen. Misschien brengt dit wat meer leven in de brouwerij:

Ik onderscheid drie standpunten:

De technocraten. Zij die vertrouwen hebben in de intelligentie van het algoritme. Zij kennen een grote waarde toe aan zaken als pageviews, unieke reacties, verwijzingen en tags (als middel om relevantie te meten) eventueel aangevuld met vormen van geautomatiseerde analyse van de inhoud. Meestal hebben ze een voorkeur voor het belonen van bijdragen boven de status van auteurs. De gebruiker heeft geen invloed op de aanwending van "zijn" karma. Het effect van het hebben van karma is vaak wat minder duidelijk. De wijze van berekening en werking is geheim, in ieder geval niet openbaar. Zij zijn van mening dat dit systeem, naast een redelijke relatie met de kwaliteit het makkelijkst te realiseren is en het meest tegen manipulatie te beveiligen. Een duidelijke aanhanger van dit stelsel is Henk Daalder. Ik denk dat de redactie op dit moment ook een voorkeur heeft voor dit systeem.

De professionals. Zij hechten geen geloof aan de mogelijkheden om op een of andere manier de kwaliteit vast te stellen door het daarop loslaten van algoritmes. Ook de gemiddelde lezer of blogger achten zij niet in staat om een zinnig oordeel te vellen. Zij verlangen naar moderatie door professionele journalisten/schrijvers. Het oude "de redactie beveelt aan", en dat liefst uitgebreid tot alle individuele bijdragen en dagelijks vernieuwd. Omdat de redactie nadrukkelijk heeft aangegeven dat dat er niet in zit zijn zij veelal bereid water in de wijn te doen en hopen dat de redactie een soort laatste controle uitoefent op de resultaten van een automatische waardering. De procedures zijn uit de aard der zaak ook hier niet voor discussie vatbaar. En ook hier heeft de bezitter van de status verder geen invloed op hoe die wordt aangewend. Ik denk hiermee de mening van bijvoorbeeld 100 Woorden juist weer te geven. Een soort variant hierop die ik eerder heb voorgesteld is dat de redactie een aantal (kwaliteits-)bloggers verzoekt om de moderatie op zich te nemen.

De democraten. Zij hebben een zeker vertrouwen in de "wisdom of the crowds" en leggen het accent op de moderatie door de gebruikers zelf. Een voortzetting en zomogelijk uitbreiding van het huidige aanbevelingen-systeem. Het liefst ook naar de reacties. Een belangrijke plaats is ingeruimd voor het aanwenden van het verkregen karma. De bezitter van karma kan zelf accenten leggen. Hij kan extra veel of zware waarderingspunten uitdelen. Hij kan zelf kiezen hoe belangrijk hij nieuwe bijdragen maakt door ze bij de geboorte veel of weinig status mee te geven. Vooral de mogelijkheid om bloggers met veel karma de mogelijkheid te geven meer invloed uit te oefenen door zwaardere aanbevelingen in te zetten is voor hen een reden om te denken dat zo kwaliteit gemakkelijker komt bovendrijven. Zij denken dat daarmee het gat tussen professionele beoordeling en volledige gelijkwaardigheid van de deelnemers kan worden gedicht. Ook zij zien dat daarmee ongelukken niet altijd te voorkomen zijn. Ze willen dat oplossen door de redactie een eindverantwoordelijkheid te geven en de mogelijkheid tot ingrijpen. Maar dan wel in het openbaar, het liefst aan de hand van gepubliceerde maatstaven en met enige vorm van verantwoording. In principe is alles openbaar: de status van de deelnemers, de rekenregels en de normen. Dit is ongeveer mijn standpunt. Hoewel de standpunten elkaar niet uitsluiten en diverse mengvormen mogelijk zijn lijkt het me goed om in dit stadium expliciet één van de standpunten als uitgangspunt te kiezen. Daar het tweede standpunt om praktische redenen zo goed als afvalt blijven (1) en (3) over.

NB Mijn "vlat"-voorstel laat ik maar varen. Het is lastig om een ingeburgerd begrip te vervangen door iets anders als het niet echt beter is.