Inderdaad, de vrouw is een belangrijk thema van Houellebecq. In zijn geruchtmakende essay is de interpretatie daarvan door Baudet te kort door de bocht. De vraag is of het zoveel korter door de bocht is dan in de commentaren daarop van bijvoorbeeld Martin de Haan (Volkskrant) of Patricia de Boer (OpinieZ). Ja, er zijn veel “sterke vrouwenfiguren” (de Haan) in het werk van Houellebecq. Maar zelfstandige, niet rancuneuze, betrouwbare, in de liefde enigszins onbaatzuchtige types komen weinig voor. Twee in Elementaire Deeltjes, een in Platform, een in Mogelijkheid van een Eiland, dan hebben we het wel gehad. De overige sterke vrouwen, om te beginnen de moederfiguur in Elementaire Deeltjes, zijn bepaald geen aanbeveling. Ze zijn vaak wel “sterk” maar van een type waar je liever niet mee te maken hebt. Als man en misschien ook wel als vrouw. Het zijn “libertair-feministisch-egoïstisch-narcistische-zelfverheffingsneuroten” (HT @MartienPennings). Lees verder →
Voor veel mensen die EU-kritisch, tegen migratie en anti-neoliberaal willen stemmen is PVV of FvD een straat te ver. Die wijken vaak uit naar de Partij voor de Dieren. Het lijkt ze makkelijker om over de ongelimiteerde dierenliefde heen te stappen dan om het conservatisme van de FvD of de permanente Islamkritiek van de PVV te steunen. Misschien dat na hun persiflage op Frans Timmermans inmiddels de SP in aanmerking komt. 
Stel dat het inderdaad lukt om via de Eerste-Kamer verkiezingen het kabinet ten val te brengen. Daarna nieuwe verkiezingen, waarbij de VVD of D66 een nieuwe joker in gaan zetten om de plaats van Rutte in te nemen. Dat helpt niet: PVV en FvD halen samen 80 zetels. Thierry Baudet wordt premier. Maar helaas: zelfs na dit onmogelijke gebeuren blijkt er maar weinig te veranderen. Een scenario van taaie onderhandelingen met de EU-machthebbers maakt duidelijk dat er ook voor Baudet niets anders opzit dan braaf aan te zitten aan de tafel van macht. Vanwege de vele Nederlandse internationale belangen en de afhankelijkheid van Duitsland is zijn speelruimte een stuk kleiner dan die van Orban. Pogingen tot het opzeggen van verdragen die de toelating van vreemdelingen leidt slechts tot enkele kosmetische aanpassingen die de beroepsmogelijkheden met een jaar terugbrengen. De allerkrankzinnigste klimaatplannen worden ingetrokken, maar daarbij blijft het. Verder wordt het verder polderen.
After his monumental two volume opus on “Political Order” the theme of “Identity” is a surprise though not a pleasant one. In the introduction Fukuyama ascribes his book to the fact that Trump was elected president and his dislike of this fact is clearly visible in his writing. Not very scientific, although he tries and sometimes succeeds in taking a Neutral Point of View (Wikipedia’s NPOV). In fact one tastes contempt for any “populist opposition” in the USA and EU. In his final chapter “What is to be done”, Fukuyama — not disclosing the fact that this title refers to Lenin’s famous pamphlet — pleads for an overarching nationalism based on “creedal” identity. But this nationalism is so “inclusive” and abstract that it will not appeal to many.