Ik ben daar even geweest. Sommige dingen zijn leuk zoals de cartoon over "mueslims", maar de meeste dingen zijn stromannetjes.

Misschien ergeren mueslims zich ook niet aan alles. De grote ravages en aanslagen zijn ook na fitna uitgebleven.

Toch vind ik het een beetje asociaal als een Westerling cartoons maakt over moslims. Je weet wat ik denk, dat het Westen heel grote misdaden heeft gepleegd (en pleegt) tegen moslims in de laatste 100 jaar. Cartoons lijken op een "insult after injury". Ik maak soms een analogie met een Marokkaantje die een Nederlandse vrouw zou verkrachten en daarna cartoons zou maken over Nederlandse vrouwen, dat ze hoeren zijn. En als ze kwaad wordt en hem met haar tasje op zijn bek slaat, maakt hij nieuwe cartoons dat Nederlandse vrouwen gewelddadig zijn en lange tenen hebben. (of stel je voor dat Duitsers cartoons over Joden zouden maken)

Om cartoons te maken, moet er een bepaalde gelijkheid bestaan tussen de cartoon maker en de persoon/groep waar de cartoon over gaat (links over rechts en rechts over links), of het moet een relatie zijn van een machteloze (de cartoonist) en een machtigere (zoals een krantcartoonist en een politicus). Als de relatie andersom is dan is het niet meer een cartoon, maar meer een vernedering, een pesterij. Stel je bijvoorbeeld voor dat de koningin cartoons zou maken over boeren, stratenmakers, rioolwerkers. Dat zou men niet echt proper vinden. Of een docent over zijn leerlingen, doctor over zijn patiënten, de moderator over de bloggers.

Op nationaal niveau zijn moslims een minderheid en op internationaal niveau nog steeds de underdog. Dus cartoons hebben die onbeschoftheid, waar ik het over heb.

@Victor Onrust

(1) Van oudsher bespot de nar het gezag. Een humoristische uiting is geslaagd als het gezag op de hak wordt genomen. Deze cartoons nemen het gezag van bepaalde geloven op de hak en daar is verder niets mis mee. Het kan voor iedereen die onderdrukt wordt door de claims van het geloof bevrijdend werken. Vooral ook voor arme massa’s die onderdrukt worden door de islam.
(2) De nar richt zich tot zijn eigen publiek: de nar bespot niet alleen de koning, hij richt zich ook tot hem. En dus niet in de eerste plaats tot degenen die door de koning geregeerd of onderdrukt worden.

Tot zover ben ik het met je eens.

Toch geef ik Mihai gelijk met zijn bedenkingen over cartoons m.b.t. moslims. De nar in jouw voorbeelden is tevens deel van hetzelfde systeem. Hier is dus inderdaad sprake van een zekere gelijkheid. Cartoons maken over mensen die toch al aan het kortste eind trekken, is zoiets kicking somebody, who is down.

En hoe makkelijk is dat? Hier verschuift de humor van "bevrijdend voor voor arme massa’s die onderdrukt worden door de islam" naar goedkoop scoren met iemand anders leed. Het is maar de vraag of wij dat ook zo leuk zouden als de situatie omgekeerd zou zijn. Ik ben geneigd te denken van niet.

Ik heb dergelijke bedenkingen ook met bijv. Jeff Dunham en Ahmed the Dead Terrorist. Dunham speelt het heel slim door cliche’s over zelfmoordterroristen af te wisselen (Ahmed kan zijn eigen naam niet spellen) met bijv. goedkope grappen over electrische auto’s (blue Prius? That’s not a car, it’s a lunchbox!) en Amerikaanse telecombedrijven. (I took that Verizon bastard with me)

Op deze wijze bevestigt Dunham dat The American Way of Life authentiek is t.o.v. "achterlijke culturen".

Veel grappiger zijn de grappen van een Islamitische stand-up comedian (ben zijn naam even kwijt) die opmerkt dat als hij nou maar een rugzakje meeneemt, hij in ieder geval een zitplaatsje heeft in de metro.

Zo wijst hij heel fijntjes op onze eigen paranoia.

En dat is de echte nar.