Thierry Baudet snapt zijn eigen gelijk niet
In een redelijk neutrale weergave van “het Diner” in de Volkskrant staat dat Baudet zich een gekooide leeuw voelt:
Aanleiding voor de uitbarsting is een discussie over de coronamaatregelen van het kabinet, al maanden een splijtzwam binnen de partij. Baudet is ervan overtuigd dat het virus zwaar overdreven wordt. Aan de anderhalve meter afstand wil hij zich niet houden, hij schudt gewoon handen en wetenschappelijke data vertrouwt hij niet. ‘Die onderzoekers zijn allemaal bang om hun baantje te verliezen’…
En dan de kern van het probleem:
Het is een spanning die zich al langer binnen Forum ophoopt. Aan de ene kant staan de wat meer conventionele politici in de Eerste Kamer, de Provinciale Staten en het Europees Parlement. Aan de andere kant is er een groep van jonge activisten die Forum zien als een front in een existentiële cultuurstrijd.
Inderdaad, er moet strijd gevoerd worden voor het voortbestaan van de Westerse cultuur, die ten onder dreigt te gaan. Dat komt vooral aan de oppervlakte door de verregaande verrotting van de instituties. Iets dat ook begint door te dringen tot iemand als Pieter Omtzigt. Tot die instituties behoren niet alleen het staatsapparaat, maar ook de mainstream media, de wetenschap, het onderwijs, de rechterlijke macht en de democratische organen zelf. Dat de media en de democratie verworden zijn, maakt het moeilijk zo niet onmogelijk om uitsluitend langs parlementaire weg veranderingen af te dwingen. Er zal altijd met een behoorlijke afstand naar deelname aan democratische organen gekeken moeten worden. Die zal in de eerste plaats dienen om aan het woord te komen, niet om langs die weg tot verandering te komen. En Baudet liet dat in een aantal kameroptredens heel goed zien. Wat er rond corona gebeurt is zeker geen zuivere koffie en zonder meer een ernstige aanslag op onze vrijheden. Maar om je dan in de armen van dubieuze complotdenkers te storten is een grote fout en totaal onnodig.
Het vereist een grote mate van zelfbeheersing, realisme en intellectuele kwaliteit en inspanning om een politieke beweging tot stand te brengen en te leiden die een dergelijke koers met enig succes kan varen. In ieder geval zal complotdenken zonder spijkerhard bewijs onderdrukt moeten worden. Zeker, er kunnen machten en personen aangewezen worden die vanuit hun belang ongewenste politiek bedrijven. Dat is zelfs noodzakelijk om duidelijk te maken wat er aan de hand is. Dat is echter geen complot maar openbare strategie. Soros is daar een duidelijk voorbeeld van en het wordt pas complotdenken op het moment dat je dat uitbreidt tot “de Joden”.
De enige politicus die — dankzij de extreme omstandigheden van WO I — de weg van de fundamentele oppositie met enig succes bewandeld heeft is Lenin. Diezelfde omstandigheden waren de belangrijkste oorzaak dat het succes tot enkele jaren beperkt bleef en onder Stalin in haar tegendeel verkeerde. Het was niet de bedoeling van Duitsland, maar ook niet van de geallieerden dat het socialisme in de Sovjet-Unie een succes zou worden. Wat Lenin schreef over deelname aan de democratie zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die serieuze verandering nastreeft. Door cultuurmarxisme-roepers Lukkassen en Cliteur verboden terrein voor Baudet.
Zeker zo belangrijk is een hechte politieke organisatie. De leden moeten voldoende gelijkgestemd zijn om het moeizame pad van de strijd te gaan. Een strijd die overigens geenszins gewelddadig hoeft te zijn, ware het niet dat een gevestigde macht zich bedreigd voelt zelf als eerste geweld zal gebruiken. De nul-leden optie van Wilders is geen goed idee, de volledig ongecontroleerde groei van Forum evenmin. Communistische partijen hadden dat goed begrepen. Je werd niet zomaar lid, maar eerst aspirant-lid. Vervolgens moest je je bewijzen om dan pas als volwaardig lid mee te kunnen doen. Die partijen waren, zeker in de tijd van Lenin, intern behoorlijk democratisch. Het “democratisch centralisme” was geen wassen neus.
In ieder geval moet voorkomen worden dat deelname aan democratische organen op de gebruikelijke manier plaatsvindt. Vanuit een hijgerige oppositie die hoopt op af en toe een succesje en misschien ooit deelname aan de macht. Zie bijvoorbeeld de afgang van SP-wethouder Laurens Ivens in Amsterdam.
Vanaf het begin van Forum, ook toen het nog geen politieke partij was, was duidelijk dat Thierry wel bepaalde kwaliteiten had maar intellectueel zwaar tekort schoot. Dat, gevoegd bij zijn persoonlijke “issues” maakt zijn ondergang geen verrassing. Sad.
Lees ook De Rest van de FvD snapt het gelijk van Baudet ook al niet en Iedereen is rechts
Thierry Baudet is een goede redenaar, maar gerichte vragen stellen en doorvragen schiet hij te kort.. Hiddema en Haga hebben dat beter in de vingers… Dat uit de hand gelopen etentje had Baudet gelijk, alleen het was een brug te ver voor de fractieleden.. Baudet had een vraag kunnen stellen over hoe zij denken over omstreden speculanten die deelnemen in de Bilderberg conferenties waarin onze koningshuis en regering aanwezig zijn…
Baudet “had gelijk” tijdens het etentje? Eigenlijk zou ik de reactie hebben moeten afkeuren wegens slecht lezen wat er staat of totale Baudet verering (naar eigen keuze).
Centrale democratie is een bestuursvorm waarin alleen de kenners, die vanaf de grond zichzelf naar de partijtop werken..Daar heb ik geen problemen mee. Alleen ik vind dat een fractielid of bestuurder zijn fiat moet krijgen van hun leden… Leden zijn de cement van de partij, zij voeden via commissies de partij met hun inzichten…Een klein clubje in de top die het alleen voor het zeggen hebben vind ik niet zo een goed idee… Deze kan corrumperen…Dat in Nederland een tegenbeweging moet opstaan dat kan ik niet ontkennen. Dat deze tegenbeweging het zwaar gaat krijgen daar hoeven wij niet over te twisten… Klopt wat jij zegt dat deze tegenbeweging een hechte club moet zijn…En daar wringt de schoen…De geschiedenis leert dat verandering voor de ene nadelig en andere voordelig is… Dus degene die zijn terrein (na 45 jaar) moet prijsgeven zal dat nooit zonder slag of stoot accepteren…Nog mijn excuus voor de eerste reactie…Ergens tijd voor nemen doet wonderen…
Aan: De heren Victor Onrust, auteur, en Peter Louter, verspreider van deze serie teksten.Uw kennelijke bewondering voor de figuur van Lenin is voor mij niet minder dan verbijsterend. U noemt in de bovenstaande tekst de eerste jaren van zijn heerschappij in Rusland een succes, terwijl het in feite een extreem terreurregime was en ook van begin af aan de bedoeling had een gewelddadig terreurregime te zijn. Het Leninistische geloof in een centraal geleide economie ziet u kennelijk niet als oorzaak van de uiteindelijke mislukking van het door Lenin gestichte regime. Dat zie ik als een afdoende bewijs van ernstig te betreuren onkunde.
Geachte heer Harry van Schalkwijk, ik vrees dat uw kennis van Lenin en de omstandigheden waaronder een en ander gebeurde tekort schiet. Mocht u werkelijke kennis willen nemen van zijn kwaliteiten en tekortkomingen (die hij zeker had) dan kan ik u het boek Leninism van Neil Harding aanbevelen. Daar wordt o.a. duidelijk gemaakt dat het zeker niet de bedoeling was een terreurregime te zijn. Er was sprake van oorlog en burgeroorlog en dat is echt iets anders.
De biografie van Stalin door Trotski kan ik ook aanbevelen. Overigens gaat het hier in de eerste plaats over hoe Lenin vond dat je politiek moet opereren binnen een parlementaire democratie. Onafhankelijk van de uiteindelijke uitkomst kan men daar wat van opsteken.