Antifa als marxisme – een handigheidje van het KAPITAAL

Het steeds verder om zich heen grijpende cultuurrelativisme en de daarbij behorende identiteitspolitiek werd eerst door veel tegenstanders benoemd als neo- of cultuur-marxisme. Sinds een voorvrouw van BLM zichzelf tot marxist heeft uitgeroepen is de beer echter los en zijn het definitief marxisten die het racistische BLM-vuurtje opstoken.

Waarom worden tegenwoordig groepen, bewegingen aangeduid als marxistisch of noemen zij zichzelf zo? Inderdaad, Marx wees de bestaande orde af en heeft wel eens iets over revolutie geschreven. Dat geldt echter voor heel veel socialisten, anarchisten en ook wel monarchisten uit de 19^e– en 20^e eeuw. Velen van hen hebben ook deelgenomen aan pogingen tot revolutie, aan geweld tegen de staat of aan terreur. Marx niet. Hij wilde een andere orde, en zag lang revolutie als de enige manier om die te verwezenlijken. En, in tegenstelling tot veel andere revolutionairen had hij ook oog voor de verdiensten van de bestaande orde. Hoeveel geweld daarbij gebruikt werd hing niet af van de revolutionairen. Vanaf het mislukken van de Parijse Commune, door de macht in een enorme plas bloed gesmoord, was het marxisten duidelijk dat met de moderne wapens een revolutie door het volk een vrij kansloze zaak was. (De communards hebben amper mensen gedood. Aan het eind een paar gijzelaars; er werden 30 000 opstandelingen gedood). Het kan alleen lukken als een belangrijk deel van het leger meedoet, en dat was bij de (eerste) Russische revolutie het geval.

Dat men in de 19^e eeuw en zeker in Frankrijk makkelijk aan revolutie dacht is niet zo vreemd. Er was een Franse revolutie die de monarchie omverwierp. Dat wordt nog steeds als een belangrijk positief moment in de geschiedenis gezien. Daarna waren er nog de nodige andere revolutionaire uitbarstingen; sommigen meer een coup. De parlemen­tai­re democratie begon pas halverwege de 19^e eeuw een beetje te functioneren.

Waarom niet met echte revolutionairen identificeren als men het over terreur en aan revolutie gerelateerd repressief geweld heeft? Twee kandidaten springen in het oog: Stalin en Mao. Beiden hebben veel doden op hun geweten en werden genadeloze dictators. Een voorvrouw van BLM zal daarom niet zeggen dat ze Stalinist is. Echter de tegenstanders van “links” (Antifa, BLM, 68, …), de “populisten” grijpen ook naar het marxisme etiket in plaats van maoïsme. De oorsprong daarvan zit vooral in het eerder genoemde etiket “cultuur marxisme”. Cultuur slaat hier op de methode van het infiltreren van de instituties. Daarbij ziet men over het hoofd dat iedere beweging, ook een conservatief nationalistische die verandering wil genoodzaakt is de instituties te veroveren. Het lijkt er op dat dat hier en daar begint door te dringen. Hoe dat verder zit staat hier.

Marx was allereerst een denker, onderzoeker, filosoof, wetenschapper, auteur, intellectueel. Geen praktiserend revolutionair. Als je jezelf of als groep marxist noemt of je krijgt dat stempel opgedrukt, dan zou dat aan moeten geven dat zijn meest wezenlijke ideeën gedeeld worden. Daar bestaat geen examen voor, maar als er sprake zou zijn van vrije meningsvorming dan zou de afwezigheid van dergelijke overeenstemming niet geaccepteerd worden. Als er leugens of grove misrepresentaties onder dat mom verkocht worden is dat smaad. Marxisten van nu worden daarmee in hun goede naam aangetast. Men gaat toch ook niet Richard Dawkins voor christen uitmaken als die een kathedraal prijst of van orgelmuziek zou houden?

Als een van de nog maar uiterst kleine groep mensen die enige kennis van het marxisme heeft, inclusief de ontwikkeling daarvan tot in het heden, verklaar ik bij deze dat antifa’s, BLM’ers, anti-racisten, GroenLinksen en andere woke lieden niets van marxisme weten,  Misschien zijn er een paar die wel eens het communistisch manifest hebben doorge­flad­derd. Niet dat Het Kapitaal deel 1 nu zo’n moeilijk boek is, maar voor de meesten die na 1980 zijn gaan studeren toch de dik en te saai. Van de stellingen over Feuerbach, zijn misschien wel belangrijkste inzichten, zullen ze niets weten.

“Een arbeider heeft geen vaderland” is een van de bekendere uitspraken van Marx. Het is duidelijk dat hij van het opkloppen van tegenstellingen op uiterlijk of nationaliteit, kortom van identiteitspolitiek, niets moest hebben.

Waarom is “marxist” zo populair? Waarom noemen zelfs de “populistische” tegenstanders ze zo? En zijn ook serieuze journalisten en intellectuelen dit zonder voorbehoud gaan gebruiken?

Dat tegenstanders via “neo-” en “cultuur-” marxisme hiertoe gebracht worden komt door bovengenoemde kwaliteiten van Marx en zijn intellectuele erfgenamen: inzicht dat werkelijk nuttig is om te begrijpen hoe de maatschappij nu werkt, wat daaraan mis is en hoe dat eventueel te veranderen.

Die kennis moet maar liever verborgen blijven en wordt door degenen die bij voortzetting van de huidige machtsstructuur baat hebben met deze manoeuvre in de hoek gedrukt. Niet alleen de “linkse beweging” werkt in het voordeel van de zittende macht, omdat het de tegenstellingen met de geschoolde werkers, de middenklasse vergroot. Ook de “populisten” die zich bij de neus laten nemen met cultuurmarxisme ontnemen zichzelf een belangrijk wapen in de strijd tegen de heersende elite en vergroten de tegenstellingen. Identeitspolitiek is “verdeel en heers”. Zoveel te beter als daarbij belangrijke kennis verloren gaat.

Ik stel voor om voortaan van maoïsme te spreken. Dat heeft ook als voordeel dat Mao een echte culturele revolutie verordonneerde.