Voor gelijke kansen allemaal in het Mao-pak
In het streven naar gelijke kansen voor iedereen worden die van de fysionimisch uitgedaagden onder ons vergeten. Uiterlijk, zeker voor vrouwen, is een belangrijke succesfactor, niet alleen op de huwelijksmarkt maar ook op de arbeidsmarkt. In feite in alle sociale interacties. Eigenlijk hoef je niet eens echt lelijk te zijn om minder kans te maken. Voor mannen gold dat misschien wat minder, maar met de toenemende feminisering en homo-genisering van onze maatschappij wordt het uiterlijk ook voor mannen van toenemend belang.
Men zou kunnen proberen discriminatie op uiterlijk te verbieden, maar ik vrees dat hier de dierlijke aandriften van de mens te sterk voor zijn. Teneinde deze achterstelling te voorkomen zullen we ons allemaal in het openbaar, maar ook bij sollicitatie-contacten — waaronder relationele onderzoekingen — in een boerka moeten hullen. En dan wel een door de staat voorgeschreven standaardmodel waarin de contouren verhuld worden zonder dat er mogelijkheden ontstaan voor het ongewenst verbergen van niet betaalde artikelen of wapens. Misschien is een ritssluiting die alleen in de woning elektronisch geopend kan worden een mogelijkheid.
Nu ja, dit gaat wat ver en is ook onpraktisch. Bovendien moet enige inschatting van de emotionele toestand van een persoon onder alle omstandigheden mogelijk zijn en daarvoor moet meer zichtbaar zijn dan een paar ogen. Een Mao-pak of ander uniform zou aanvaardbaar kunnen zijn. Dit zou niet te strak moeten zitten en de lichaamsvorm enigszins verhullen. Het zou aangevuld kunnen worden met een masker dat alleen essentiële delen van het gezicht zichtbaar houdt. Makeup is verplicht om schoonheid te maskeren. Eventueel aangevuld met een verplichting tot het zwart verven van het gelaat.
Men moet wat voor gelijkheidsstreven en inclusie overhebben.