Pauw, zet die knop om!
Naarmate de oorlog voortschrijdt wordt het verraad der intellectuelen steeds duidelijker en harder. Het kan niet anders dan dat daar op den duur met fysieke actie op gereageerd gaat worden. Ik heb het over een met grote waarschijnlijkheid optredend verschijnsel en doe geen oproep om die weg te volgen. Ik doe daarom een oproep aan Pauw om te voorkomen dat het zover komt. “Pauw” staat daarbij voor een heel leger aan redacteuren, journalisten en presentatoren en uiteindelijk ook politici en “belangenbehartigers”, die alles in het werk stellen om te voorkomen dat men op het idee zou komen dat wij structureel worden aangevallen door een grote, goed gefinancierde en georganiseerde macht die het slechtste met ons voorheeft. “Ons” is daarbij niet de natie Nederland maar het “Vrije Westen” en meer in het bijzonder West- Europa.
Ik ga dat allemaal niet precies benoemen. Er zijn inmiddels hele boeken over geschreven die dat heel goed doen. Ik volsta met op te merken dat het “structureel aanvallen” niet op een klassieke wijze gebeurt met gewapende legers die aan onze grenzen staan maar op een veel indirectere en geniepiger wijze, die we met een modern woord “stealth” zouden kunnen noemen. Terreur is daar een vast onderdeel van.
Is het overdreven om te stellen dat mensen die ons pogen in slaap te sussen, “gerust te stellen”, door te ontkennen dat er een vijand bestaat verraders te noemen? Ik denk van niet. In een eerder stuk schreef ik: “De EU is een hoer die met de benen wijd ligt om genomen te worden” en dat geeft de zaak goed weer. Het bestrijden begint met het (h)erkennen van de vijand.
Ja, je overdrijft. De linkse elite ontkent heus niet dat er een vijand is, ze willen die alleen niet groter maken dan hij is. Ze kiezen daarvoor een psychologisch welbeproefde strategie, namelijk het tegengaan van polarisatie. Bij die strategie hoort dat je woorden als vijand en oorlog en het indelen van mensen in groepen zo veel mogelijk vermijdt. Door een andere groep als (potentiele) vijand aan te merken, wordt hij dat zeker, ook als hij dat nu nog net niet is. Als polarisatie wordt geminimaliseerd dan ontneemt dat een belangrijke voedingsbodem aan extremisme en terrorisme. Dat is mijns inziens een heel zinnig inzicht dat nageleefd en verspreid dient te worden en op dat gebied loopt de linkse elite ver voor op de rechter flank (en op jou).Natuurlijk heeft de anti-polarisatie-strategie ook gevaarlijke kanten. Dat zal een groot deel van de linkse elite zo langzamerhand ook heus wel onderkennen. Dat maakt de linkse strategie lastig, maar nog niet slecht. Want het alternatief, de polariserende toon van veel rechtse politici/media, is dat nu de oplossing? Nee! Polarisatie versterkt zichzelf. Het leidt bij beide polen tot een nog sterker vastklampen aan de eigen extreme en vaak onzinnige denkbeelden en is daarom veel gevaarlijker en ineffectief. Jouw strategie is die van het polariseren. Kijk naar je eigen blog en je aanvallende stellingname ten aanzien van links. Je hebt het over “verrader” en suggereert dat de linkse elite willens en wetens zand in de ogen strooit, zonder de vraag te stellen/beantwoorden waarom ze dat doet. Dat is niet effectief, de meerderheid van links schrik je af, die ziet jou als domme ongenuanceerd rechtse complotdenker en gaat je blogs niet eens lezen. Dat beantwoordt niet aan je doelstelling. Je wilt links toch de ogen openen? Je wilt ongenuanceerd rechts toch zeker niet bevestigen in hun ongenuanceerde standpunten?
@JvS Het “toon” “debat” is al oud en eveneens een “beproefde strategie” Ik schreef er al in 2011 over: Toonmatigen: Het gewatteerde zakje (Nietzsche en Kant lezen de krant) Verder (1) links heeft niet het alleenrecht op het bepalen van de grootte en kracht van de vijand. (Godwin: Chamberlain dacht met zijn appeasement het zelfde te bereiken). Over het gevaar dat van de vijand uitgaat is wel discussie mogelijk maar niet een eenzijdige vaststelling door links. (2) Het benoemen van de vijand heeft geen effect op die vijand. Vijanden (en dan bedoel ik mensen die fundamenteel iets tegen het Westen hebben) laten zich daardoor niet beïnvloeden. Evenmin waren de studenden in de 70er jaren erg onder de indruk van de tegemoetkomingen door de overheid. Ze noemden het “repressieve tolerantie”. Het benoemen (en meer doe ik niet in dit stuk, het is op geen enkele manier ophitsend) is gericht tegen de medeburgers die het ontkennen en het is niet de bedoeling daarmee (nog) verder te polariseren, maar onderdeel van de discussie binnen de eigen groep. Voor zover mogelijk. Je kunt zeggen dat de afgelopen 10 jaar de strategie van links regeringsbeleid was: appaiseren. Het heeft niets opgeleverd.
“Het benoemen van de vijand heeft geen effect op die vijand” Conclusie: je begrijpt echt helemaal niets van psychologische mechanismen. Heb in 3 seconden even een onderzoek opgezocht dat jouw uitspraak tegenspreekt: http://www.apa.org/monitor/2009/11/labeling.aspx Verder leg je me woorden in de mond die ik niet heb geschreven, zie (1)+(2). En reageer je niet op wat ik wel schrijf. Lees het eens goed.