Een (mensen)zaadcel groeit niet in poep. Dat schijn je tegenwoordig niet meer te mogen zeggen. Want homofoob. Het komt er op neer dat homoseksualiteit niet alleen getolereerd moet worden, maar natuurlijk bevonden.

Hoe vreemd dat velen die erg met de natuur begaan zijn en daar de mens zoveel mogelijk weg willen hebben, het wat betreft de menselijke natuur niet zo nauw nemen. Want de mens is een dier of misschien nauwkeuriger een zich ongelijkslachtig voortplantend zoogdier. Bovendien voeden mensen hun nageslacht ook nog op. Dat laatste vanuit de zeer natuurlijke aandrang dat die mensheid blijft voortbestaan. Dat voortplanten en opvoeden is een belangrijke zaak. Ook voor de hogere menselijke faculteiten zoals taal, cultuur en maatschappijvorming. Allerlei technische ontwikkelingen zullen het misschien wel mogelijk maken om van die voortplanting een zich volledig buiten de mens afspelend proces te maken. En de opvoeding zou geheel uitbesteed kunnen worden aan professionals. Er hoeven dan alleen wat eitjes en zaadjes aangeleverd te worden, maar ook die zullen op den duur wel buiten de mens vervaardigd kunnen worden. Ik zou in dat geval niet meer van een mens willen spreken. Het lijkt mij een nieuw soort humanoïde. Ik vind vele van de nu toegepaste kunstgrepen al dubieus en zeker niet vanzelfsprekend.

Ik heb geen probleem met het bestaan van homoseksualiteit. Ik ken er wel een paar. Homo-erotische scenes in films roepen bij mij meestal een lichte weerzin op, ik zoek ze niet op maar ik ga ze ook niet uit de weg. Dat is tolerantie, tolerantie van het andere. Maar de multiculturele claim dat je dat andere niet echt accepteert zolang je niet vind dat het eigenlijk hetzelfde is (allemaal mens nietwaar) gaat duidelijk een stap te ver. Evenals de idee dat je over dat anders-zijn geen gevoelens mag laten blijken over de niet geheel natuurlijke aard daarvan. Die gevoelens horen misschien wel bij mijn mens-zijn. Het is een afwijking van de norm, van wat de meeste mensen als natuurlijk ervaren. Dat komt het beste tot uitdrukking door het inzicht dat, los van technische kunstgrepen, een maatschappij bestaande uit louter of zelfs overwegend homoseksuelen binnen korte tijd op zou houden te bestaan.

Evenals een lamme of blinde zal moeten leren leven met zijn afwijking moet ook de homoseksueel dat leren. Er mag best gevraagd worden om aanpassing en tegemoetkoming, maar dat is geen recht. Het is al helemaal geen recht om in de openbare ruimte de homoseksuali­teit te mogen vieren en propageren met een Gay Parade. De agressieve opdringerige “respect” afdwingende homo is vooral ter linkerzijde goed in de politiek en cultuur vertegenwoordigd. Al of niet via een afgedwongen voorkeursbeleid.

Wat in ieder geval niet gefaciliteerd moet worden is het “krijgen” (opvoeden) van kinderen. Zelfs als men 90% van wat Freud hierover gezegd heeft onzin vindt blijft er genoeg over om te beseffen dat een mensenkind zich het beste ontwikkeld in een enigszins harmonieus gezin met een vader en moeder. Dat dergelijke gezinnen zeldzamer worden en steeds moeizamer tot stand komen en in stand blijven is geen argument om dat dan maar wel goed te vinden. Terzijde moet ik opmerken dat het feminisme hierin ook een kwalijke rol heeft gespeeld. In plaats van te propageren dat het krijgen en opvoeden van kinderen een volwaardige, goed te belonen taak is die liefst niet binnen een arbeidscontract bij een onderneming moet worden volbracht moet de vrouw zo nodig gelijk gemaakt worden aan de man. Buiten de deur werken en het kind naar de crèche. En dan liefst ook carrière maken zodat je de baas kunt spelen over andere mensen. Met je empathie.