De geheimhoudingskamer: Rechters weer eens niet goed bij hun hoofd
De geheimhoudingskamer. Hoe verzin je zoiets.
08-02-2012 10:18 • NOS/Rechtspraak.nl
De Belastingdienst moet de naam van een tipgever bekendmaken. Dat heeft de geheimhoudingskamer van de rechtbank in Arnhem gisteren bevestigd. De tipgever gaf in 2009 staatssecretaris De Jager van Financiën informatie over honderden Nederlandse zwartspaarders bij een vestiging van de Rabobank in Luxemburg. Die informatie was mogelijk gestolen, zegt de advocaat van de zwartspaarders.
Uit de overweging:
Staat: de identiteit van de tipgever is niet relevant is aangezien het niet gaat om de betrouwbaarheid van de tipgever maar om de betrouwbaarheid van de verstrekte informatie.
Rechtbank: Er bestaat een onlosmakelijk verband tussen de persoon van de tipgever en de door hem verstrekte informatie.
Ofwel: wederom lenen rechters zich er voor wetsovertreders met flutargumenten de hand boven het hoofd te houden. Het zal wel weer een vriendendienst aan de duurbetaalde advocaat zijn die de belastingbetaler een hoop geld gaat kosten.
trieste zaak. Reden om de klokkenluiderspositie te onderzoeken, die is opvallend zwak. In bananenrepublieken zijn spijtoptanten, leden van een eerdere regering die er met reden uitstappen, zelden populair bij het volk. Het kan zijn dat het volk het bij het verkeerde eind heeft, ik denk dat dat het geval is. Een tweede kans krijgt zo iemand echter niet, hij/zij zat dicht bij het vuur, nu een beetje vuil spuwen is wel wat gemakkelijk na zelf eerst ook geprofiteerd te hebben van de macht.
Klokkenluiders kennen vaak hetzelfde probleem, ze waren te hoog in de boom en worden daarom moreel afgerekend, hetgeen zijn/haar inhoudelijke verhaal ondersneeuwt bij het volk aan de basis.
Dus alleen maar klokkenluiders op een laag nivo, dat zijn reeds de bedrijfsledengroepen van de vakbonden in een bedrijf. Elke slimme leiding van een onderneming werkt daar al mee.
De ‘hoge’ klokkenluider kan slechts terugvallen op een heel goede advokaat, en dat is vaak niet genoeg bij de rechters zoals uit je verhaal weer eens blijkt. Niet waarheid telt maar het aantal mensen dat die waarheid deelt en hun respektievelijke positie