Een Grote Aanklacht tegen het Politiek Bestel?
Teun Gautier (Groene Amsterdammer, D66) begrijpt niet dat er geen Grote Aanklacht tegen het politiek bestel en haar spelers ontstaat. Daarbij gaat het hem om een “afrekening met de middelmatigheid”, waarvan wij de rekening krijgen. Hier een soort van antwoord.
Wat zijn de oorzaken van middelmatigheid?
De belangrijkste oorzaak voor middelmatigheid is dat er bij de selectie van onze politici en andere publieke vertegenwoordigers steeds meer op belangenvertegenwoordiging of zelfs cliëntelisme en steeds minder op kundigheid wordt geselecteerd. Dit verschijnsel is bepaald niet nieuw; lees bijvoorbeeld de discussies over vakbondsbewustzijn en klassenbewustzijn begin 20e eeuw of de discussies over provinciale vertegenwoordigers op landelijke lijsten die zich vooral in de PvdA nog al eens afspelen. Om over de relatie met de vakbonden nog maar te zwijgen. Partijen die eerst de bovenlaag vertegenwoordigden en pas later uitgroeiden tot volkspartijen hadden daar minder last van, ook omdat de belangen hier van meet af aan ongeveer parallel liepen. Daarnaast heeft de instroom van meer belangenvertegenwoordiging in het politieke denken van de partijen, ongeacht de aanvankelijke kwaliteit van de vertegenwoordigers een zich zelf versterkend effect. Mensen met een meer ontwikkelde bredere blik hebben geen zin in het soort machtsspelletjes dat met belangen-gekonkel gepaard gaat. Tenslotte zijn er de carrièreperspectieven, waarbij er behalve voor degenen die werkelijk machtsposities bereiken een groot afbreukrisico en relatief slechte verdiensten zijn vergeleken met wat men in de ambtelijke of zakelijke wereld kan bereiken.
Het cliëntelisme en de belangenpolitieke aspecten worden versterkt door de wijze waarop de media, en dan vooral de televisie zich met de politiek bezig houden: incidentenpolitiek, overmatige aandacht voor de persoon en ongenuanceerde uitlaatklep voor belangen.
Kun je een bestel aanklagen en hoe gaat dat dan?
Een aanklacht kan altijd maar je kunt een bestel niet voor de rechter slepen. In een democratie is het oordeel aan de kiezer. Die geeft met de trek naar SP en PVV wel een soort oordeel af. Die zijn in ieder geval helderder in hun doelstellingen en maken de indruk minder op persoonlijk of groepsbelang uit te zijn, ondanks dat ze allebei duidelijk voor een groep zeggen te staan. Helaas zit daar ook nauwelijks de kwaliteit die je zou wensen en een samenwerking tussen die twee lijkt uiterst onwaarschijnlijk zodat de finale bestraffing nog wel even op zich zal laten wachten. Het hele bestel straffen kan alleen door de spelregels te veranderen. Ik vrees dat daar een ingrijpen “van buitenaf” voor nodig is en daarvoor zullen we nog heel wat verelendung moeten ondergaan.
Dit alles naar aanleiding van een tweet van @Teung op 111128 10:10:
begrijp niet dat er niet een Grote Aanklacht tegen het politieke bestel en haar spelers ontstaat. Krijgen nu rekening van de middelmatigheid
Eigenlijk is dit een oproep aan “de elite” om de macht te grijpen.
De crisis der crisissen is de politieke crisis. Hoog tijd dat dat eens wordt ingezien.
Wonder boven wonder komen de verantwoordelijken voor de de crises ongestraft weg. Dat zou wel eens rap kunnen veranderen zodra het leed dat de natie wordt aangedaan persoonlijk voelbaar wordt. Dan geeft een aanklacht als ‘de parlementaire democratie verkeert in staat van faillissement’ mild uitdrukking aan de stand van zaken.