Een negatieve lunch
In het kerstnummer van de Groene Amsterdammer schrijft Sanne Bloemink “Ziekte is géén geschenk” . Een artikel dat mij uit het hart gegrepen is omdat het eindelijk eens ingaat tegen de Amerikaanse cultus dat je kunt wat je wilt en dat het dus je eigen schuld is als het niet lukt; het “positieve denken”
=Mensen die zichzelf niet zo makkelijk kunnen veranderen, kunnen hun hart ophalen bij Brightsided. Wat een opluchting: ontslag hoeft niet langer een uitdaging te zijn, ziekte geen geschenk, en verlies van een geliefde geen groeimoment. Het kan gewoon zijn wat het is: een tegenslag.=
Of om mijn opa te citeren: het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat.
Een mens heeft maar weinig in de hand. Het is dan ook een ‘religie-achtige’ overtuiging dat je het lot naar je hand kan zetten.
beste Victor,
Kun je in dit nieuwe jaar mijn blogs in de groep Politiek laten staan?
Ik zet ze er alleen maar in als ze daar thuishoren.
Ook eenkijk op de mens en de psychologie naar mijn hart, Victor. Martin Seligman is tegenwoordig de geluksprofessor. Op zich natuurlijk mooi dat hij het onderzoek naar geluk een flinke push heeft gegeven. Dat onderzoek wil ik zeker niet wegrelativeren. Maar het is alleen maar goed dat er een tegenkracht is gekomen. Dat zal binnen de academische wereld de discussies en de theorievorming alleen maar bevorderen. En in het normale leven hopelijk mensen laten inzien dat zelfs een Obama een op de lange duur kwetsbaar paradigma aanhangt, waar bovendien een prijskaartje zal blijken aan te hangen. En wie betalen dan de rekening? Juist, onze kinderen.