De literaire kwaliteiten zullen misschien die vier sterren waard zijn, de beschouwing zelf niet. Aan het eind van zijn bespreking wordt de in het opiniestuk gegeven visie op democratie herhaald:

Een minder bekend aspect van de psychoanalyse is dat de theorie bij uitstek een pleidooi is voor democratie: in dat politieke stelsel wordt namelijk impliciet onderkend dat er noch één stevige identiteit noch één stevige volkswil bestaat. Politieke leiders die namens ‘het volk’ spreken, en dat zijn er tegenwoordig weer heel wat, wekken de suggestie van een volk dat ‘ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf kan zijn’: zo’n volk bestaat evenmin als een mens die ongerept, onverdeeld, zuiver zichzelf is. Zogenaamd ‘onverdeelde landen’ zijn niet voor niets altijd ondemocratische landen.