Het heeft al veel te lang geduurd voordat werkers voor hun rechten opkwamen. Stakingsacties voor betere arbeidsvoorwaarden zijn noodzakelijk, zeker bij het huidige verlies van koopkracht dat vermoedelijk ook bij een maximaal resultaat niet gecompenseerd gaat worden. Zeker niet als het sluipende verlies van de afgelopen jaren – doordat allerlei prijsverhogingen niet in de index terechtkomen – niet wordt meegenomen. “Werkdruk, waardering en koopkracht, dat is in een notendop de inzet.” volgens de website van de FNV. Inderdaad, ook de arbeidsomstandigheden, het tekort aan personeel en de wijze waarop management tegenwoordig de werker meent te mogen mishandelen en kleineren verdienen aandacht. Lees verder →
Het verraad van de intellectuelen
Publieke intellectuelen (inclusief politici) zijn personen die regelmatig een min of meer onderbouwde mening over een politiek onderwerp in de media verkondigen om daarmee de publieke opinie te beïnvloeden. Je hebt ze in soorten en maten.
In een dictatuur is de taak van een publieke intellectueel eenvoudig: hij dient de macht als goed en geweldig voor te stellen. Kritiek is niet gewenst, wordt onderdrukt en kan alleen ondergronds. In een democratie daarentegen dient een intellectueel kritisch te staan tegenover de macht. Zelfs – of misschien wel juist – als zijn partij aan de macht is. Daarvoor is onafhankelijkheid van geest en een zekere intellectuele bagage noodzakelijk. Lees verder →
De doodsdrift van het witte feminisme
Stephen Mangan playing a man in labour in Joe Penhall’s surreal new comedy Birthday (UK, 2012)
Zelf voldoende kinderen baren en grootbrengen is een belangrijke voorwaarde voor het voortbestaan van een beschaving. Al of niet gedwongen aanvulling van buitenaf geeft zelden goede resultaten. Als die beschaving zich verder ontwikkeld heeft dan de “aanvulling” zullen die resultaten vrijwel zeker negatief zijn.
Een tweede belangrijke voorwaarde is dat een beschaving zich kan en wil verdedigen tegen bedreigingen van buitenaf. Lees verder →
Stop het geleuter over VERMOGENSONGELIJKHEID
ALLE samenlevingen zitten vol met ongelijkheden. Ook de Westerse democratieën. Ongelijkheid is dan ook een wezenskenmerk van LEVEN en samenlevingen zijn levende organismen. Te grote ongelijkheid is niet gewenst en bedreigend voor de samenleving. De permanente propaganda om iedere hobbel weg te schaven is minstens zo schadelijk. Door deze propaganda wordt ook het werkelijke probleem verhuld. Dat is namelijk de enorme wereldwijde machtsconcentratie die schuil gaat achter het multinationale kapitaal. Een ongelijkheid die echt ongewenst is.
Vol trots wordt op Twitter door @RenskeLeijten gemeld dat er met de SP gesproken wordt over een hogere belasting op vermogen. Ook @ewaldeng horen we hier regelmatig over. Die belastingen betreffen het laaghangend fruit: de middenstand en de eigenwoningbezitters. Lees verder →
Ewald en de Meritocratie
Ewald Engelen (@ewaldeng) schreef een voorwoord bij de vertaling van The Rise of the Meritocracy (1958, korte samenvatting) van Michael Young.
Volgens Wikipedia kritiseerde Young met zijn dystopie drie zaken: De geslotenheid van de meritocratie en de daarbij behorende grote verschillen in voorrechten voor de lagere klassen en als onderdeel daarvan het gesegregeerde middelbare schoolsysteem waarmee toegang tot de meritocracy werd verkregen. Op zichzelf had hij geen bezwaar tegen het beoordelen op verdienste: Lees verder →
Ewald en de boeren
In 2019 schreef Ewald Engelen “Boerenterreur“:
Het is weer eens zover: een kleine belangengroep gijzelt Nederland om het eigen smalle, kortetermijnbelang er bij publiek, pers en politiek door te drukken. Ik heb het over een handvol veehouders die vrezen voor hun broodwinning nu de rechter een einde heeft gemaakt aan het jarenlange gedogen door de overheid van forse overtredingen van de stikstofregels.
Tegenwoordig lijkt Engelen iets kritischer op de uitgangspunten en wijze waarop wij bestuurd worden maar van enige kritiek op dit stuk lijkt hij nog niet te willen weten: Lees verder →
Minderheid in eigen Amsterdam
 |
| Breitner – Afbraak aan de Nieuwendijk, Amsterdam |
Burgers, werkers en lokale ondernemers mogen van de wereldmachten niet meer de belangrijkste eigenaren zijn van hun streek, land, stad, dorp, gehucht. Kortom: plaats van vestiging. Verzet daartegen wordt bestempeld als populisme, nationalisme of fascisme. Het gaat om mensen die er een goed deel van hun leven wonen, werken, kinderen krijgen, kortom leven en bijdragen aan het voortbestaan van de stad of dat zouden willen als ze dat niet onmogelijk gemaakt zou worden. Niet om mensen die een dagje, maand of paar jaar komen langswaaien om hun ding te doen om vervolgens weer ergens anders burgers lastig te vallen. Lees verder →
Er is niets mis met een kamp
Het reeds jaren gevolgde beleid om veel migranten onder het mom van vluchtelingschap hierheen te halen moet hoe dan ook stoppen. Omvolking is een term die daar wel voor gebruikt mag worden, en als je goed tussen de regels van verdragen en besluiten doorleest, is dat ook de bedoeling. En dat geldt ook voor een flink aantal vluchtelingen uit Oekraïne, zo valt te vrezen. Lees verder →
We kunnen wachten op de volgende Breivik
 |
Wie zich wel eens in het geval Breivik verdiept heeft, weet dat hij niet zomaar tot zijn daden is gekomen. Zijn pogingen om politiek gehoord te worden over zijn ervaringen met de “omvolking” werden genegeerd. Citaat:
Stap 1: Breivik zag in de jaren 1990 hoe moslim-immigratie misdaad en agressie in de Noorse straten had gebracht. Stap 2: Breivik ging de islam bestuderen en realiseerde zich rond het jaar 2000 dat het een misdadige en agressieve ideologie was. Stap 3: Breivik realiseerde zich rond dat jaar 2000 dat iedereen die kritiek had op de islam en immigratie door de politiek-correcte quasi-elite en de mainstream-media blijvend als een racist zou worden weggezet, dat een vreedzame en verbale strijd onmogelijk was en dat alleen een uiterst gewelddadige actie, een grote aanslag naar het voorbeeld van de islam, zou kunnen zorgen voor een bres in de politiek-correcte muur. |
Ruimtelijke ordening en groei
 Plan Jokinen 1962 |
Op Twitter heb ik af en toe een gedachtewisseling met stedenbouwkundige Ronnie Zijp (@RonnieAmsterdam) zoals naar aanleiding van de hier getoonde tweet. Dat eindigde in dit geval met de belofte mijn standpunt wat beter op te schrijven.
Ik vrees dat sommige ruimtelijke ordenaars nog in de jaren zestig leven. Weliswaar moeten de snelwegen nu ondergronds in plaats van op palen zoals het infame plan van Jokinen voor Amsterdam uit die jaren zestig. Dat maakt het wel wat beter maar ook nog minder haalbaar, zoals bijvoorbeeld het plan Zuidasdok bewijst.Groei van het transportnetwerk, zeker van het particuliere (auto)verkeer, staat haaks op de wens tot minder en efficiënter transport bijvoorbeeld door meer werk thuis. |