Aan de keukentafel bespreken we het feestnummer van Volkskrant Magazine (24 november 2018). Twee artikelen strijden om voorrang. Ik vind het artikel over nieuwe rituelen het meest zorgelijk. De overkant van de tafel kiest voor champagne. Het eerste beschrijft hoe mensen meegesleurd worden in steeds extravaganter rituelen. Van babyshowers, via kinderpartijtjes, 21-dinners tot viering van de scheiding. De auteur ziet deze rituelen als een vervanging van de vroegere, kerkelijke rituelen en duidt ze als samen het leven vieren, en betekenis geven. Wij denken dat ze eerder een manier zijn om anderen te imponeren. Wie zei het ook alweer? “Geld uitgeven dat je niet hebt aan spullen die je niet nodig hebt om mensen te imponeren die je niet aardig vindt.” Mijn zorg betreft het feit dat mensen hierin meegesleept worden. Dat je er niet bij hoort als je niet meedoet. Dat je steeds maar weer nieuwe dingen moet bedenken en geld moet uitgeven dat je veelal niet hebt. Jouw feest moet beter zijn dan dat van je vrienden. Het voordeel van de oude rituelen was dat ze ieder jaar hetzelfde waren. Je kon de oude kerstballen gebruiken, de kerststal van zolder halen, je at worstenbroodjes na de nachtmis, je verstopte beschilderde eieren met Pasen. Alleen met Sinterklaas moest je origineel zijn: een surprise bedenken, een gedicht schrijven. Maar dat mocht juist geen geld kosten. Lees verder →
WEG MET HET MILIEU
Een welgemeend “KUT” omdat “de gewone man”, @PeterAnshof, de strijd tegen zijn ziekte heeft verloren.
Hoe zou het toch komen dat actie voor plantjes en diertjes en tegen stofjes en ziektekiempjes op zoveel inzet en giften van burgers kunnen rekenen. O ja, en ook voor al onze bijzondere en vreemde medeaardklootbewoners. Eigenlijk alles, behalve het eigene. Acties voor onderburgers — ook wel precairen of deplorabelen genaamd — en tegen indringers en bovenbazen — de kosmopolitische elite — zijn er nauwelijks. Er wordt een hoop gescholden en kritiek geuit maar tot blijvende actie en organisatie leidt dat niet. In de politiek zien we wat verzamelde onvrede bij PVV, FvD, en SP maar zonder georganiseerde en permanente steun van de achterban zullen die niets bereiken. Zelfs niet als ze ooit samen gaan werken en een meerderheid halen. Zo’n permanente steun zou betekenen dat er iedere dag overal in het land #blokkeerfriezen actief moeten worden. Oprechte solidariteit is daarvoor een absolute voorwaarde, maar die is ver te zoeken. Lees verder →
De meeste mensen willen een tevreden slaaf zijn
Een vervolg op De gelukkige slaaf
Het “vrije” Westerse individu kan het niet winnen van een georganiseerde islam. Het verdacht maken van iedere vorm van groepsvorming en het ophemelen van het vrije individu speelt de islam in de kaart. Lees verder →
De gelukkige slaaf
Winslow Homer – The Cotton Pickers [1876]
Ollongren en Kaag zijn uit hetzelfde elitaire hout gesneden
Minister Sigrid Kaag mocht op 30 september 2018 de Abel Herzberglezing houden. Of Abel Herzberg zich in zijn graf zou hebben omgedraaid als hij haar lezing had kunnen horen, zullen we nooit weten. Aannemelijk is het wel. Van Abel Herzberg heeft Kaag niets begrepen. De lezing van Kaag vertoont opvallende gelijkenissen met de ‘Burgemeester Dales lezing’ zoals die op 2 februari 2018 werd uitgesproken door Ollogren.
De stilte bij Kaag
Kaag moet een bevlogen tekstschrijver en een uitgekiende mediastrategie hebben gehad. De dag na haar lezing klonk er in de media een oorverdovend applaus op. De column van Sitalsing in de Volkskrant was nagenoeg een heiligverklaring. Lees verder →
De policor WC-rol
Door een toeval kreeg ik in een hotel een verpakking waarin vier WC rollen van de Zweedse firma Tork in handen. Op de voorzijde ziet u om te beginnen een mannetjes- plus vrouwtjes symbool. Dit 
zodat we niet in verwarring zouden geraken dat dit papier exclusief voor mannen of vrouwen bedoeld is. Ongetwijfeld is dit een oudere partij en zal een nieuwe ook een gender-neutraal symbool moeten tonen. Enigszins in tegenstelling hiermee is de mededeling dat het hier een “conventional” model betreft. Wel weer “advanced”, wat dat ook moge betekenen. Onder de pictogrammen staat dat het 198 vellen betreft met een lengte van ca. 25 meter en een hoogte van ca. 9,5 cm. 2 laags. Het groot vermelde productnummer 47 21 59 en de vermelding T4 zullen bedoeld zijn voor klachten, hoewel daar eigenlijk ook een serienummer voor noodzakelijk is.
Op de achterzijde is in vijfentwintig talen vermeld dat het om toiletpapier gaat, meestal voorzien van een wisselende nadere aanduiding zoals “standaard”, “kleinrollen” , “conventioneel” . Daarboven is in een banier de voorzijde herhaald waarin ook “Advanced” .
Verder uiteraard een streepjescode en het feit dat het door SCA (“care of life” ) geproduceerd is in Nederland. Een EU Ecolabel (waaronder SE/004/001) met de verzekering dat het veegpapier minimaal uit 50% uit maagdelijke vezels bestaat. Het bekende prullenmand symbooltje met daarnaast een recycleaanduiding “04” / PE-LD dat op de verpakking zal slaan. Want er zal hopelijk niet bedoeld zijn dat we gebruikt WC papier in de prullenmand moeten gooien.
Zero K en de onmogelijkheid van een eiland
Screenshot Live Animation “The Possibility of an Island”
Een verwerping van het eeuwige leven.
“Zero K” (Don DiLillo, 2016) en “Mogelijkheid van een eiland” (Michel Houellebecq, 2005); twee romans die de onwenselijkheid van een eeuwig leven duidelijk maken. Ik kan mij tenminste niet voorstellen dat mensen de geschetste vooruitzichten aantrekkelijk vinden. Men zal de onvermijdelijke eindigheid van het leven, ook het menselijk leven moeten accepteren. De auteurs komen overigens niet verder dan deze acceptatie. De dood als vooruitzicht waarmee men het leven zin kan geven komt niet aan de orde. Lees verder →
Afscheid van de rede – Hoe “emotionele intelligentie” democratie vernietigt
‘Beschaving’ ingezet ter bestrijding van de waarheid
Sjeik van Aartsen
Nadat bekend werd dat minister Stef Blok onverbloemd zijn gedachten had geuit over de beperkingen van een multiculturele samenleving, viel schrijvend en sprekend links Nederland over hem heen. Leden van D’66 willen dat hij oprot als hij zijn excuses niet aanbiedt. GroenLinks lijkt op vakantie te zijn, van hen is nog maar weinig vernomen. Voor Klaver zou het een kolfje naar zijn hand moeten zijn om Stef Blok verbaal aan de hoogste boom op te hangen. Klaver is genetisch multicultureel en links beschaafd. Lees verder →
Uitspraken Blok passen in een patroon – Zien we een kantelmoment?
Op een besloten conferentie sprak minister Blok vrijuit over zijn denkbeelden met betrekking tot de multiculturele samenleving en de grenzen daarvan. Iemand heeft daar een opname van gemaakt en openbaar gemaakt. Deining alom. In een geconditioneerde reflex verwierp links Nederland zijn uitspraken en vond dat Blok zich moest schamen. Eerder vroeg fractievoorzitter Dijkhoff zich al af of oorlogsvluchtelingen niet moeten worden teruggestuurd zodra het land weer veilig is. Geen ophef. Trump liet bij zijn bezoek aan Europa weten dat het met de omarming van de multiculturele samenleving haar toekomst op het spel zette. Ophef alom. Ondertussen hebben al aardig wat Europese landen zich afgekeerd van het Europese verwelkomingsbeleid van vluchtelingen. Dat begon bij de Visegradlanden, Oostenrijk kiest min of meer hun zijde. Italië is de toestroom van vluchtelingen zat, Denemarken zet in op een straf integratiebeleid, Engeland wil grip krijgen op de stroom van migranten, Franse intellectuelen maken zich zorgen om de islam, Nederland heeft Wilders en gisteren vroeg Martin Sommer zich in de Volkskrant af of gezien de bestaande situatie mensenrechten nog wel van deze tijd zijn en ziet dat ze door velen als bedreiging worden gezien.
Zien we een kantelmoment? Lees verder →