#Halsema – Privacy en damage control
Op #Halsema: Realisten in de fout kwam de nodige kritiek van realisten:
Ja, de Telegraaf had misschien een beetje overdreven, maar de fout lag toch echt bij Halsema die dit als een privékwestie wilde beschouwen. Volgens de critici had zij meteen zelf naar buiten moeten treden. De zaak zou vergelijkbaar zijn met een productiefout, bijvoorbeeld een stuk peuterspeelgoed waar een knoop niet goed vast zit. Nu zou het lijken alsof ze de zaak onder de pet wilde houden en dat zou dan schadelijk zijn voor haar reputatie. Ze is nu eenmaal een publiek figuur, houdt toezicht op de politie en dan is intern zeggen dat je de zaak behandeld wil hebben zoals dat bij ieder ander zou gebeuren niet voldoende.
Wat die reputatie betreft zal het geen bal uitmaken. Degenen die haar niets vonden, zoals realisten waaronder ondergetekende, zullen niet van mening veranderen en de liefhebbers van het kneiterlinkse B & W van Amsterdam ook niet. Nou ja, misschien krijgt ze krijgt iets meer sympathie, maar voor de politieke waardering zal het niets uitmaken.
Deze zaak is niet vergelijkbaar met het van een zwarte school halen van haar kinderen waar ze kritiek op kreeg. Dat was haar eigen beslissing, het was een openbaar feit en het ging direct in tegen de door haar gepropageerde waarden. Dat is politiek relevant.
Ook al zijn er hier wetten overtreden, het gaat, totdat het tegendeel bewezen is, om kattenkwaad. Vrij gebruikelijk en misschien zelfs wel een teken van geestelijke gezondheid voor een jongen van 15 met zulke ouders. Als alle gelijksoortige en ergere wetsovertredingen in Amsterdam een vergelijkbare aandacht zouden krijgen dan zou het hier een paradijs zijn. Er was geen schade en ook geen kans op schade bij het publiek zoals bij de loszittende knoop. De publieke aandacht kan de puber en zijn toch al moeizame opvoeding echter wel schaden. Het lijkt mij duidelijk dat vanuit dat oogpunt het beroep op privacy volkomen terecht is. Je kind is geen loszittende knoop.
Het recht op privacy zou pas opzij gezet moeten worden als het de geloofwaardigheid van de gezagsdrager zelf aantast. Dat lijkt mij hier niet het geval. De opvoeding van haar kinderen zou beter kunnen. De Engelse elite heeft dat goed bekeken door hun kinderen naar een exclusieve kostschool te sturen.