Godwin & Recht
1 Rechtsgeloof
Je kunt het de 99 jarige Ben Ferencz niet kwalijk nemen. Als je op 27 jarige leeftijd ontdekt hebt dat de SS Sondercommando’s meer dan een miljoen joden hebben omgebracht, in de concentratiekampen de lijken hebt gezien en als aanklager in Neurenberg aan de bestraffing daarvan hebt kunnen meewerken dan zal je geloof in het Recht niet meer zo makkelijk verdwijnen. Los van het feit dat juristen daar toch al mee worden geïndoctrineerd. Hij is de kracht achter de oprichting van het internationale strafhof in Den Haag.
Het interview met Frecencz in de Volkskrant van 4 mei toont weer tot wat voor blindheid het geloof in “Recht” leidt. Voor geloof in internationaal, mondiaal Recht zijn enorme oogkleppen nodig. Kan men op nationaal niveau nog de illusie hebben dat rechtskracht iets voorstelt en dat recht neutraal is, op mondiaal niveau is het bij gebrek aan een mondiale regering met geweldsmonopolie een totale illusie en getuigt het voor een groot gebrek aan inzicht in de werkelijke toestand van de wereld. Internationaal recht is het recht van de winnaar van de oorlog, van de machtigste. En er is nog steeds oorlog: economisch, ideologisch en gewelddadig.
Zijn blindheid voor de realiteit komt duidelijk tot uiting in zijn beoordeling van Trump:
Hij dreigt met genocide: we will totally destroy you [Noord Korea]. Ik zeg niet dat hij een Hitler is, wel dat hij dezelfde argumentatie volgt als die ik in Neurenberg van nazi’s als Ohlendorf gehoord heb. Het denken van Trump is Hitler-denken, in de zin van ‘kill them all’-denken.
Als je na alle manouevres die Trump heeft uitgehaald om Kim tot enige vermindering van zijn agressie en dictatuur te verleiden nog steeds van mening bent dat hij een “argument voor genocide” gebruikte dan sta je bijzonder ver van de politieke werkelijkheid. Nog los van het feit dat die “you” niet het NK volk betrof maar de staat. De geallieerden deden dat met Hitler-Duitsland. Maar goed, de Trump-bashers zullen het wel weer prachtig vinden.
2 Wat is nazisme
In diezelfde Volkskrant ook een uitgebreid interview met Mike Godwin; inderdaad, de naamgever van de Godwin.
… het hele idee achter de Wet van Godwin is ervoor te zorgen dat we ons voldoende bewust zijn van de geschiedenis om steekhoudende vergelijkingen te maken – soms ook met Hitler of de nazi’s, natuurlijk – waarover goed is nagedacht.
… de Wet van Godwin is niet zozeer toe aan een update of aanpassing, maar moet gewoon beter worden begrepen. Het is nog steeds een hulpmiddel om misleidende vergelijkingen met het nazisme te detecteren, maar ook om terechte vergelijkingen te herkennen.
Daar is geen speld tussen te krijgen. Helaas blijken zijn eigen vergelijkingen hier en daar minder steekhoudend:
In de VS is, niet geheel ten onrechte, naar de Wet van Godwin verwezen in reactie op het immigratiebeleid van de regering-Trump, dat heeft geleid tot het traumatiserende scheiden van immigranten in spe van hun kinderen. De onnodige wreedheid van dit beleid is niet alleen glashelder, maar dient ook duidelijk een doel – onze overheid gedraagt zich zo wreed om vluchtelingen te ontmoedigen. … die behandeling van asielzoekers, inclusief kinderen, aan de Amerikaanse grens … is niet zo monsterlijk als geïnstitutionaliseerde genocide … maar dat is niet bepaald een sterk argument. Ook het (onoprechte) argument dat de regering alleen maar de immigratiewetten handhaaft, lijkt verdacht veel op ‘Befehl ist Befehl’. Dat is een verweer dat in de jaren veertig al niet opging, en nu nog steeds niet.
Godwin gebruikt hier de Godwin om aan te geven dat de behandeling van vluchtelingen (het gaat niet om asielzoekers) aan de grens van de VS wel terecht met Nazisme mag worden geassocieerd. Heel kort:
- Een souvereine staat heeft het recht, zelfs de plicht om te bepalen wie er het land binnen mag komen en wie er zich mag vestigen.
- In veel situaties worden kinderen “gebruikt”. Als menselijk schild (o.a. Hamas) of om de rechtsstaat onder druk te zetten (NL)
- Het scheiden van ouders en kinderen hield in dat de kinderen niet opgesloten werden en hun ouders wel. Is iets anders dan afvoeren naar gaskamers.
- Als Oost-Duitsers, met of zonder kinderen, betrapt werden bij hun vlucht naar het Westen dan werd er direct met scherp geschoten. Dan heb je het ergens over.
Kortom er is hier sprake van een echte (negatieve) Godwin door Godwin himself!
V.
Via bovenstaande aantekeningen en je kritieken op de stromingen in FvD, vond ik [gelukkig] nog de verwijzing naar “Coup Europa” uit 2011.
Bij herlezing lijkt de gedachte opnieuw de fantasie te prikkelen, of en hoe een ‘coup’ een eind zou kunnen maken aan deze krachteloos en kinderlijk debatterende bijeenkomsten van zelfbenoemde “Europese democraten”, beter aangeduid met de “free-riders” van een goedgelovig NL-kiezersvolk. Helaas, het ‘alternatief’ ontkomt niet aan het probleem van ‘betweterigheid’, waarbij het ‘voortreffelijke’ Nederland de maat der dingen schijnt te moeten worden.
Status quo bij de aftrap van de Nieuwe Orde ? Op de achtergrond spelen alle klassieke vooroordelen tegen andere samenlevingen weer de hoofdrol. En ook een ‘hollandse’ gewichtigdoenerij van keurig verpakt militarisme. Jammer.
Zo komt het verhaal grappigerwijs direct al in conflict met een van de beginselen van de Nieuwe Orde (@godwin) :
“Een van de maatregelen die ons in ieder geval voor ogen staat is het optreden tegen smaad. Wij zien hierin een publieke taak die niet afhankelijk moet zijn van actie van de kant van de gesmade partij.”
Ik moet in deze nieuwe context helaas direct een proces tegen de putschisten starten wegens “smadelijke vooroordelen” tegen mijn Griekse schoonfamilie [ literaire figuur, natuurlijk]
F. Misschien kun je je wat systematischer uitdrukken. Hoewel ik jouw kronkelwegen vaak wel kan volgen en soms ook waarderen ontgaat mij hier waar het over gaat. De relatie met dit blog is ook behoorlijk vaag, maar ik begrijp dat het hier staat omdat reacties op Coup Europa niet meer mogelijk zijn.
V.
Inderdaad. Ik zocht naar dit ‘betere’ stuk over “VoorEenAnderEuropa” en wilde de auteur daar nu een compliment voor maken. Het was een can de weinige voorbeelden dan wat een ‘afwikkeling’ zou kunnen zijn can de ontbinding can het huidige EU verdrag. Dat wordt meestal in het midden gelaten !
Tegelijk bleek de lat anno 2019 eigenlijk wat hoger te (moeten) liggen, zodat mijn compliment ook iets van kritiek in zich droeg.
Hoewel ik weet dat je politieke filosofie geneuzel vindt, zou ik je toch de recente Bailibar-vertaling van Hans Venema c.s. willen aanbevelen. “Voor een ander Europa”. Het voorlaatste hoofdstuk met 10 stellingen. De redelijkheid zelve, maar toch stelt hij de “onmogelijke eisen” [Zizek] waaraan de EU alleen door opheffing zou kunnen voldoen.
En leuk voorbeeld van een ‘dialectische’ afrekening. En breder inzetbaar ? De discussie bij de introductie van get boek staat nog op de site van “de Balie”.