Islamkritiek is zinloos geweld
Zinloos verbaal geweld wel te verstaan.
Omdat de heersende macht overal in het Westen nog steeds probeert onder het mom van “islamofobie” negatieve berichtgeving over de Islam te verbieden klimmen de strijders voor het vrije woord weer in de pen om hun recht op islamkritiek te claimen. En uit te leggen dat islamkritiek niets te maken heeft met vrees voor de islam. Terzijde: vrees is een betere uitdrukking dan angst. Angst maakt machteloos, vrees bewapent.
Maar inderdaad: islamkritiek heeft niets te maken met vrees voor de islam. Kritiek betekent namelijk dat je denkt een rationeel debat te kunnen voeren met de verdediger van het standpunt dat je aanvalt. En dat die tegenstander zo beschaafd is om jouw kritiek met een redelijk antwoord te weerleggen, of zich door jou te laten overtuigen. Je vreest de in de kritiek aangesproken partij dus niet maar verheft hem tot gelijkwaardige gespreksgenoot.
Het zou wel eens tot de critici mogen doordringen dat religiekritiek in het algemeen en kritiek op de islam in het bijzonder als methode om gelovigen te bekeren tot een seculier gedachtegoed en langs die weg tot min of meer gewone burgers te maken niet werkt. In tegenstelling tot joodse en de meeste hedendaagse christelijke stromingen is iedere kritiek op de Islam verboden vanuit de Islam zelf. Niet alleen kritiek op het geloof in Allah, maar iedere kritiek op de leer zoals die in de middeleeuwen is vastgelegd. Met andere woorden: er is geen mogelijkheid voor een “verlichte” islam. Nou ja, misschien na een flinke godsdienstoorlog, maar de tot nu behaalde resultaten daarmee geven weinig reden tot hoop.
Ik begin dit stuk niet voor niets met “negatieve berichtgeving”. Schrijven over de Islam moet niet als doel hebben moslims te overtuigen van fouten in de leer, maar om het Westen en vooral de Westerse elite er van te overtuigen dat de islam in al zijn hoedanigheden een foute leer is die verboden moet worden. De waarden van de islam zijn op alle mogelijke manieren in strijd met de minimale waarden die noodzakelijk zijn om aan onze democratische en diverse samenleving deel te kunnen nemen en propageert een agressieve houding tegenover onze samenleving. Als daar niet door henzelf het bordje “godsdienst” boven was gehangen had iedereen al lang kunnen inzien dat deze ideologie zoveel overeenkomst kent met het Nazisme dat verbod en bestrijding noodzakelijk is. En ja, tegenover agressie is het heel verstandig om vrees te voelen. Dan ga je je misschien nog eens verdedigen. Ik ben vermoedelijk een islamofoob.
Goed stuk, vooral de laatste alinea met het “bordje godsdienst” dat deze terror ideologie zou moeten oppoetsen!
Ik noem mijzelf niet islamofoob, want ik ben niet bang voor de islam. Wel heb ik een heftige afkeer van de islam; derhalve spreek ik liever van islam-aversie.