Brussel, 5 november 2022, 10:00 uur. In het noorden van Brussel schuift de deur van een loods open om een vreemd voertuig door te laten dat onder veel geratel de weg op draait en richting centrum rijdt. Het lijkt een soort carnavals wagen, die met grote grijze doeken omhangen langzaam door de straten naar het Palace Résidence rijdt. Op de zijkanten in vier talen: “Volg mij”. Op vier andere locaties rondom het centrum gebeurt het zelfde. In de straten rondom het paleis blijken barricades opgericht die door dienstdoende MP’s snel opzij geschoven worden om de voertuigen door te laten.

Bij de kapel van Europa aangekomen blijkt daar de nodige activiteit ontplooid. Zo is er een mobiel podium uitgeklapt en zijn op diverse plaatsen camera’s zichtbaar die op een nieuwswaardig evenement duiden. Even voordat de geheimzinnige voertuigen zich rond het plein posteren komen er vier limousines aan. Precies om 10:45 stappen daar vier mannen uit. Drie mannen in grijze tunieken  bestijgen het podium waar inmiddels op een groot scherm het beeld van een vergaderzaal zichtbaar wordt. Daar bevinden zich de regeringsleiders van de EU. Op het moment dat het beeld op het scherm zichtbaar wordt, wordt een zijdeur van de zaal geopend en komt de vierde persoon de zaal binnen. De wachten en beveiligers salueren kort. De regeringsleiders kijken verrast op. Op het moment dat de voorzitter zich opmaakt om te vragen “wat dit te betekenen heeft” gebaart de zojuist binnengekomen persoon hem kort te gaan zitten. Verbluft doet hij dat.

“Coup Europa” is het laatste hoofdstuk van “Sociaal Humanisme” Dat boek is hier verkrijgbaar

De man loopt naar het spreekgestoelte dat daar snel is neergezet en neemt het woord.

“Geachte regeringsleiders van de EU: Dit is een coup. Een internationaal comité heeft gezamenlijk besloten dat het tijd wordt voor een Europese regering en een Europees parlement. Wij kunnen het geklungel, de besluiteloosheid en het gebrek aan leiderschap niet langer tolereren. Het is onze stellige overtuiging dat als we op de huidige weg doorgaan Europa het gaat afleggen in de wereld en verworden zal tot een achtergebleven gebied waar armoede zal heersen. Eigenlijk zouden we dit geen machtsgreep moeten noemen, want dat zou betekenen dat er macht is die gegrepen kan worden. Het is juist het probleem dat die macht ontbreekt. Om u te overtuigen dat wij dit menen verzoek ik u nu even naar dit scherm te kijken.”

Terwijl hij dit zei werd er een groot scherm de zaal binnen gereden waarop de allee voor het gebouw te zien was. Inmiddels had zich daar een flinke menigte verzameld. Van de vier voertuigen waren de doeken verwijderd en nu was zichtbaar dat het tanks waren. In pasteltinten beschilderd. De kanonnen van de tanks richtten zich dreigend op het residentiegebouw. Er volgde schoten, waarbij een grote hoeveelheid confetti en papieren bloemen boven de menigte werd uitgestrooid.

De man in de tuniek hernam het woord.

“U ziet dat wij geen slechte bedoelingen hebben. Het is niet onze bedoeling om een dictatuur in te stellen. Wij willen een democratisch Europa.  Maar wel een Europa dat zijn eigen belangen kent en verdedigt. En een dat niet onder de on-leiding van een stelletje over elkaar heen rollende zogenaamde regeringsleiders ten ondergaat. Wij hopen dat u aan deze vreedzame doelen mee zult werken en verzoeken u zo dadelijk de aan u voorgelegde verklaring te tekenen. Voor de goede orde: deze beelden zijn rechtstreeks te zien op veel TV-zenders in Europa en op internet. Het zal u tevens duidelijk zijn dat deze actie alleen mogelijk is met de medewerking van vele partijen waaronder de geheime diensten van een aantal belangrijke Europese landen. Het feit dat ik hier sta, zonder dat iemand van u daarvan van te voren op de hoogte was, spreekt verder voor zich.

Wij hebben de heer Rasmussen, voormalig Secretaris Generaal van de NAVO, bereid gevonden om een tijdelijke Europese regering te vormen en te leiden. Die regering zal binnen twee jaar een Europese grondwet opstellen en Europese verkiezingen organiseren. Ik geef nu het woord aan de heer Rasmussen, die u de plannen in iets meer detail uiteen zal zetten.”

Hierop werd op het scherm het podium op straat aan de regeringsleiders getoond. Inmiddels had een van de drie het daar klaargezette spreekgestoelte betreden. Inderdaad blijkt het Rasmussen te zijn. Een scherm op straat toont de regeringsleiders zoals die in de Résidence bijeenzitten. Rasmussen ordent even zijn papieren en steekt van wal.

“Burgers van Europa, regeringsleiders van de lidstaten zoals in de Résidence bijeen. Ik zal mij hier niet vermoeien met het uiteenzetten van de tekortkomingen in het jarenlange kostbare gespartel dat  moet doorgaan voor Europees bestuur. Iedere burger die een beetje heeft opgelet kan dit zonder moeite zelf bedenken. In plaats daarvan zal ik in grote lijnen een nieuw en democratisch Europa voor u schetsen.

Om te beginnen zullen wij nieuwe grenzen moeten bepalen. In het oude Europa hadden de deelnemende landen  te ver uiteenlopende opvattingen over belastingheffing, economisch  beleid, rechtspleging en nog zo wat zaken om een levensvatbaar geheel te vormen. Het cliëntelisme dat het bestuur van landen die ik nu maar even met de periferie zal aanduiden kenmerkt, verbreidde zich over de rest van Europa, infecteerde de Europese instituties en leverde zo een belangrijke bijdrage aan de machteloosheid, traagheid en ineffectiviteit van Europa, en had een uitermate negatieve uitstraling op de Europese gevoelens van de burgers van de kernlanden.

Met de huidige verzameling landen is geen levensvatbaar Europa mogelijk. Dit betekent niet dat wij geen enkele verplichting voelen tegenover onze Europese broeders. Maar van een volwaardige deelname aan een federatie kan voorlopig geen sprake zijn. En er zal een aanzienlijk inspanning gevraagd worden om een perifere status te handhaven en ooit tot dit Europa toe te kunnen treden. Mijn regering zal voorstellen doen welke landen niet meer integraal deel kunnen uitmaken van een nieuwe Europese Federatie en hoe de verhouding met die landen zal worden vormgegeven.”

Aan de andere kant zullen ook de huidige nationale staten die ik wel tot de kern wil rekenen niet aan pijnlijke aanpassingen ontkomen. Een goed en samenhangend Europa is niet denkbaar als daarvan een aantal leden door hun gewicht en macht eenzijdig de dienst kunnen uitmaken. We zullen moeten zoeken naar een structuur  waarin die staten in onderdelen deelnemen aan Europa. Een aantal van die opsplitsingen ligt voor de hand. Duitse deelstaten alleen of in groepen, zullen direct lid worden van de EF. Ook van Groot Brittanië is duidelijk dat het niet te moeilijk moet zijn om Wales, Engeland en Schotland aparte leden te laten worden. Voor een aantal regio’s zal dit een vergroting van de autonomie betekenen waarnaar zij al langer streven. Wij zullen Zwitserland en Noorwegen dringend uitnodigen om deel te nemen aan het nieuwe Europa.

In ieder geval de volgende zaken zullen zo spoedig mogelijk op Europees niveau worden georganiseerd of in ieder geval geharmoniseerd:

• De inkomsten- successie en vermogens-belasting, bedrijfsbelastingen en de BTW.
• Tolheffing, transport- en energie heffingen, subsidies en accijnzen.
• Het leger
• Het buitenlands beleid, waaronder alle verdragen en vertegenwoordigingen.
• Een munt, de Euro
• Wetgeving betreffende rechtspersonen en handelsvoorwaarden.
• Arbeidsrecht, waaronder ontslagrecht.
• Eén grens
• Eén Europese centrale bank.
• Eén leiding van het vliegverkeer
• Eén pensioenstelsel
• Eén rechtspraak

Het nieuwe Europa zal helaas een fort Europa moeten zijn. Wij begrijpen de wensen van velen buiten dat fort om hiernaar toe te komen zeer goed. Toch zullen zij zelf de problemen in eigen land moeten  oplossen in plaats van hierheen te komen. Een buitenlands beleid dient vanuit die gedachte vormgegeven te worden. Overigens zonder de illusie dat dit een taak is die eenvoudig met geld of geweld kan worden volbracht, al kan dat onder sommige omstandigheden nuttig en nodig zijn. De tendens van de afgelopen jaren om te bezuinigen op de strijdkrachten lijkt ons daarbij zeer onverstandig. Uit de voorgenomen samenvoeging zou voldoende financiële ruimte moeten komen om die trend te keren zonder budgetverhoging.

Er is nog een tweede reden waarom Europa meer autonoom moet worden. Wij kunnen niet langer werkeloos toezien hoe elders in de wereld geproduceerd wordt onder sterk afwijkende arbeids- en milieuvoorwaarden, die dan vervolgens de hier gemaakte producten wegconcurreren. En omgekeerd zullen we beter na moeten denken over de verspreiding van de vruchten van de technologische ontwikkeling, met name bewapening, om te voorkomen dat  die in handen komen van landen en groepen die daar niet volgens onze normen mee omgaan. Ook zaken als het te goedkope transportsysteem en de problematische wijze waarop grondstoffen worden verhandeld vergen aandacht in dit kader. Op dit vlak kunnen we in de komende jaren slechts een bescheiden begin maken.

Een bijzonder punt van aandacht is de taal. Wil een federatie ook op een of andere manier als eenheid kunnen functioneren dan zal er enige eenheid in taal moeten komen. Nationale en regionale talen zullen in het dagelijks leven van de regio’s hun rol kunnen blijven spelen. Federale organen en wetgeving zouden slechts van maximaal drie talen gebruik moeten maken. Waarvan één de primaire taal die de meeste functionarissen op een redelijk niveau dienen te beheersen. Een belangrijke reden waarom er nu geen verkiezingen met een Europese kandidatenlijsten kunnen plaatsvinden is dat zeer velen op zo’n lijst zich onvoldoende in de primaire of een van de secundaire talen fatsoenlijk kunnen uitdrukken. In de populaire cultuur en de wetenschap is Engels op dit moment al de dominante lingua franca. In diverse internationale organen is Engels ook de verplichte taal. Dat wil overigens nog niet zeggen dat Engels ook de primaire taal van de federatie moet worden.

Onze belangrijkste taak is het opstellen van een Europese grondwet en wetten voor de democratische inrichting van de Europese Federatie. Het harmoniseren en daarmee afbakenen van de gebieden waarover op Europees niveau en die waarover per deelstaat besloten moet worden zal nooit door een ondemocratisch onderhandelingsproces tussen lidstaten fatsoenlijk van de grond komen.

Een eerste schets: Het staatshoofd zal de voorzitter zijn van het adviserend comité van de unie. Hij zal de titel van president voeren. Hij wordt door het comité uit haar midden verkozen en zal een ambtstermijn kennen van vier jaar.  Het adviserend comité zal, telkens voor de helft voor 8 jaar worden verkozen door het huis van afgevaardigden van het Europese parlement. De senaat van dit parlement zal verkozen worden door verkiezingen per land van 1 of 2 senatoren, afhankelijk van het aantal inwoners. Daarnaast is er een huis van afgevaardigden verkozen uit Europese lijsten die in alle deelnemende landen het zelfde moeten zijn. Zij kunnen alleen opgesteld worden door partijen die qua aanhang en organisatie aan bepaalde minima voldoen. Via in de wet vastgelegde regels zal door de kamer van afgevaardigden een Europese regering gevormd worden. In die wet zal voorzien worden dat in de situatie dat de politieke partijen niet in staat zijn een regering te vormen die een vertrouwensvotum krijgt, het adviserend comité een regering vormt.

We zullen ons inspannen om de taakverdeling tussen de federatie en de landen zo duidelijk vorm te geven dat wetten en ambtelijke apparaten van duplicatie ontdaan worden. In dit kader willen we ook een begin maken met het terugdringen van al te gedetailleerde regelingen en het schrappen van overmatige jurisprudentie. Dit zowel op nationaal als Europees niveau. Wij verwachten uiteindelijk een reductie van 15% in de niet-uitvoerende functies te kunnen doorvoeren.

Wij willen omzichtig omgaan met verworven rechten. Of dat nu pensioenaanspraken, bonussen, volkshuisvesting, gezondheidszorg, arbeidsomstandigheden of contractuele verplichtingen van de overheden betreft. Zowel van banken, bedrijven, werknemers, vakbonden als consumenten. Maar wij kunnen er niet omheen dat de cultuur om veranderingen of besluiten jarenlang juridisch of op andere wijze te bevechten de mogelijkheden tot besturen zo ongeveer tot stilstand hebben gebracht en dat deze bestaande rechten enorme en niet te rechtvaardigen ongelijkheden hebben doen ontstaan. We ontkomen er niet aan in deze verworven rechten in te grijpen, waar mogelijk met compensatie. Wij zullen het rechtssysteem dusdanig vorm moeten geven dat  juridische strijd tegen dergelijke ingrepen een onderneming wordt die minstens zo veel kan kosten als opleveren.

Ook ontkomen we niet aan een ingrijpende revisie van de financiële huishouding van de nieuwe EU, inclusief de regulering van het bankwezen. Daarbij zullen wij proberen diverse financiële luchtbellen voorzichtig leeg te laten lopen. Het is onvermijdelijk dat sommige groepen daar in ieder geval op papier armer van zullen worden. Wij zullen ons tot het uiterste inspannen om degenen die deze luchtbellen veroorzaakt en daarvan geprofiteerd hebben van de daardoor verkregen gelden te ontdoen.

Ons staat een nieuwe politieke cultuur voor ogen. Uiteraard dienen politici hun gedachten goed te kunnen formuleren, al hoeft niet iedereen een groot redenaar te zijn. En het is onmogelijk om goede mensen te vinden die totaal vrij zijn van binding aan enig belang. Wat we niet willen is dat de huidige manier van mannetjesmakerij, aandacht voor personen en incidenten dezelfde vorm aanneemt als dat nu in de meeste landen het geval is. Bovenal willen wij geen toestanden zoals in de US waar vaak smadelijke mediacampagnes en geld de doorslag geven bij de verkiezingen en ook daarna. Een van de maatregelen die ons in ieder geval voor ogen staat is het optreden tegen smaad. Wij zien hierin een publieke taak die niet afhankelijk moet zijn van actie van de kant van de gesmade partij.

Een laatste belangrijk punt van aandacht zal de hervorming van de media zijn. Het is duidelijk dat belangrijke media, de mainstream media onderdeel zijn van het probleem. Onder andere door verdergaande commercialisering en door politieke eenvormigheid is de pluriformiteit en de kritische kwaliteit teloor gegaan. We zullen voorstellen doen om die terug te laten keren. Daarbij zal overheidssteun en regulering onvermijdelijk zijn. Dit dient gecompenseerd te worden door zelfstandige democratische organen die toezicht houden. 

Ik spreek hier over ‘wij’ en ‘ons’; Er is aangekondigd dat er sprake is van een door mij te vormen tijdelijke regering. Deze regering zal vermoedelijk uit zes tot tien personen bestaan, waarvan de namen binnenkort bekend gemaakt zullen worden. Onze eerste taak zal zijn om voldoende gekwalificeerd personeel te krijgen om de genoemde taken uit te voeren. Wij willen daarvoor  per land of regio comités opzetten die los van de huidige regering gaan werken aan de vormgeving van de nieuwe deelstaten. De selectie van mensen voor deze comités is zwaar, want wij willen dat ieder comité voldoende aansluit bij onze doelstellingen. Het klinkt misschien vreemd maar wij doen vooral op de  Eurosceptici een beroep om zich positief op te stellen en een bijdrage te leveren. Zoals uit mijn verklaring blijkt zijn wij ook Eurosceptici. Wij geloven niet dat het huidige Europese bouwwerk tot iets goeds kan leiden. Maar een sterk en verenigd Europa is een noodzaak, als wij ons willen handhaven in de wereld van nu. Ik hoop dat u actief mee wil werken bij deze poging om dat tot stand te brengen.

Regeringsleiders! Wij willen een democratischer maar ook strijdvaardiger Europa. Ik kan mij niet goed voorstellen dat u de zojuist aan u voorgelegde verklaring niet zult tekenen en verzoek u dringend om dat te doen en vervolgens deze verklaring in uw parlement te doen ratificeren, het liefst met een grondwettelijke meerderheid.

Ik kan mij voorstellen dat u enige tijd met elkaar over het gebeurde van gedachten wilt wisselen. We geven u daarvoor een uur de tijd. Een half uur mag u nu schorsen en dit vertrek verlaten. Daarna kunt u even beraadslagen en eventueel verklaringen afleggen. Gedurende de schorsing mag u één telefonisch overleg met een persoon naar keuze hebben.”

Een onwezenlijke stilte daalde neer over de bijeenzittende regeringsleiders. De voorzitter schorste de vergadering tot 11:30. En stond op.

Naschrift september 2019

Het schiet niet op. Het jaartal verschoven van 2016 naar 2022

Versie juni 2016

Ondergetekende schrijft onder pseudoniem. Dit lijkt hem de beste waarborg voor zijn vrijheid van meningsuiting. Ik verklaar hierbij dat ik geen enkele persoon of instelling ken die plannen heeft in die richting, en zelfs dat ik geen enkele persoon ken die ook maar in de verste verte in staat is tot bijdragen aan een dergelijk plan. Dit stuk is niet bedoeld is als oproep tot een dergelijke actie maar veeleer een oproep aan de regeringsleiders om zelf deze actie te ondernemen.

Naschrift

Begin 2011 heb ik de eerste versie geschreven en op “de Tweede Schepping” geplaatst. In 2012 verscheen op HoeiBoei een aangepaste versie,  waarin de generaals in uniform zijn vervangen door een enigszins onbestemd comité. Ik denk dat de kern hiervan gevormd wordt door een aantal Europese multinationals die zich ernstig bedreigd voelen door de ontwikkelingen en met name door de rol van de banken, voorop Goldman Sachs, daarin. Militairen zijn er zo in gedrild om niet zelf over de wereld na te denken of daar nog verantwoording voor te nemen dat zij onmogelijk hier het voortouw hadden kunnen nemen. Dat is ook de reden dat de coupplegers niet in militair uniform maar ook niet in pak, het uniform van de bankiers, konden verschijnen. Juni 2016 opnieuw enige wijziging, waarvan het toevoegen van paragrafen over taal en media de belangrijkste zijn.