Stel dat het inderdaad lukt om via de Eerste-Kamer verkiezingen het kabinet ten val te brengen. Daarna nieuwe verkiezingen, waarbij de VVD of D66 een nieuwe joker in gaan zetten om de plaats van Rutte in te nemen. Dat helpt niet: PVV en FvD halen samen 80 zetels. Thierry Baudet wordt premier. Maar helaas: zelfs na dit onmogelijke gebeuren blijkt er maar weinig te veranderen. Een scenario van taaie onderhandelingen met de EU-machthebbers maakt duidelijk dat er ook voor Baudet niets anders opzit dan braaf aan te zitten aan de tafel van macht. Vanwege de vele Nederlandse internationale belangen en de afhankelijkheid van Duitsland is zijn speelruimte een stuk kleiner dan die van Orban. Pogingen tot het opzeggen van verdragen die de toelating van vreemdelingen leidt slechts tot enkele kosmetische aanpassingen die de beroepsmogelijkheden met een jaar terugbrengen. De allerkrankzinnigste klimaatplannen worden ingetrokken, maar daarbij blijft het. Verder wordt het verder polderen.

Hier wreken zich twee zaken: Een negatieve invalshoek en conservatief nationalisme (pardon: patriottisme)

Negatieve invalshoek

In de verkiezingsprogramma’s van PVV en FvD zijn wel positief geformuleerde voorstellen te vinden, maar zelfs die zijn overwegend defensief. Bijvoorbeeld terugkeer naar pensionering met 65 jaar. #stemzeweg is bij uitstek negatief, evenals “sluit de grenzen” en #NEXIT. Vreemd is dat niet; in de alternatieve, oppositionele media en bij de onder­steunende intellectuelen is dat niet anders. Er wordt heel veel geschreven over wat er allemaal mis is en gaat, zeer weinig over waar dat door komt en nog minder over hoe het beter zou kunnen. Zolang dat zo blijft functioneert de oppositie systeembevestigend en zal er maar weinig kunnen veranderen. De hoofdoorzaak van onze problemen — het ongebreidelde multinationale, globale kapitalisme — blijft buiten beeld.

conservatief nationalisme

Het hameren op de natiestaat en zich keren tegen een federatie maakt de oppositie  moeilijker in plaats van makkelijker. Als men voor een ander Europa en tegen de EU zou zijn slaat men de elite een belangrijk politiek argument uit handen om de oppositie weg te zetten als enge nationalisten. Belangrijker is dat weerstand bieden aan de macht van het globale kapitalisme als klein land vrijwel onmogelijk is. Zelfs een serieuze, sociale Europese Federatie zal dat niet makkelijk afgaan.

Een groot deel van de bevolking snapt dat van een terugkeer naar de natiestaat geen positief resultaat te verwachten is en blijft ook daarom uit de buurt van nationalistisch verbaal geweld en stemt dan maar in arren moede op EU-partijen. Het is een slechte strategie, zeker als men na het uiteenvallen van de EU eigenlijk wel een federatie aan zou willen gaan.

Ook verdacht is dat het enthousiasme voor een federatie bij de EU gering is, en dat niet alleen door het echec van de grondwet. Bij een federatie heeft de bevolking per definitie een grotere vinger in de pap en is het schimmig onderhandelen een stuk minder eenvoudig. Daarnaast vinden regeringsleiders de degradatie tot gouverneur geen wenkend perspectief. Men wil wel meer “samenwerking” maar geen federatie. Ook in die hoek hoort men vaak het argument dat de Europese volkeren te verschillend zijn om een federatie te vormen. Maar klopt dat wel?

Dat nationale verschillen geen plaats zouden kunnen krijgen in een Europese federatie is in ieder geval voor Noordwest Europa onzin. Wij gaan de Duitse Bratwurst niet verbieden evenmin als dirndljurkjes en dansmariekes. Ik zou zeggen: lees Voskuils “Het Bureau” als je meer wil weten over de status van de “Nederlandse” cultuur.

De onderdrukking van EU is vooral economisch van aard en betreft in de eerste plaats de positie van werkenden en kleine ondernemers. Een belangrijk onderdeel van het verslechteren van die economische positie is de bevolkingspolitiek. Het zogenoemde omvolken. En hoewel dat laatste onze cultuur onder zware druk zet is dat een min of meer onbedoeld neveneffect. Er worden vanuit de EU geen wetten voorgeschreven die onze cultuur onderdrukken.

Er is alle reden om ons tegen die economische politiek van vrijhandel en het daarbij behorende vrije verkeer van kapitaal en mensen te verzetten, maar dat geldt voor alle EU landen en daarmee voor de EU als geheel. De grenzen moeten dicht: de grenzen van een Europese Federatie. We schieten er niets mee op om als individueel landje te proberen de strijd met de globale krachten aan te gaan. Het is duidelijk dat daar op dit moment niet alle landen van de huidige EU aan deel kunnen nemen. Het is ook duidelijk dat die federatie geen enkele gelijkenis zal vertonen met de huidige EU; het zal iets moeten worden zoals beschreven in Coup Europa.

Populisten van Europa verenigt U! En werk samen met de proletariërs.

Gebaseerd op het eerder verschenen “Patriottisme” is geen antwoord op onze problemen. Lees ook Lieve nationalisten, denk nog eens na!