Er was eens… Oh nee: Er is een AartsDecaan die meent een Nuttige Mening te hebben over de Wereld. Als dat over het weer ging is dat tot daar aan toe, maar het gaat maar liefst over de Wereld. En AartsDecaan? Ach, dat is maar bij wijze van spreken, anders vindt niemand het interessant.
Waar is dat nu voor nodig, zo’n Nuttige Mening? Nu, daar heeft de AartsDecaan wel een punt. Het gaat namelijk vrij slecht met de Wereld. En Prins Kapitaal, de heerser over de Wereld is de Weg kwijt. Laten we eens kijken of die mening de Prins weer op het Goede Spoor kan zetten.
Misschien is een mening daarvoor niet voldoende. Is er behoefte aan kennis, inzicht en wijsheid. Dat zijn misschien ook wel allemaal meningen, maar niet elke mening is kennis of inzicht en dat het wijsheid is komt maar zelden voor.
De AartsDecaan opereert vanuit een Burcht. De afdeling waar zijn Nuttige Mening wordt geproduceerd heeft hij de Nieuwe Wereld genoemd. Die Burcht was ooit een bron van inzicht en kennis en misschien zelfs van wat wijsheid. Dat is echter al vrij lang niet meer het geval. Er lopen nu ook pinguïns als studenten rond en dat is een slecht teken. Het zijn lieve beesten, maar het niveau ligt niet erg hoog al zou er een enkele geniale pinguïn tussen kunnen zitten. Daar is echter niets over bekend.
De AartsDecaan verspreidt vooral zijn eigen mening. Af en toe organiseert hij ook meningswisseling. Dat kan nuttig zijn; het kan nieuwe kennis en inzicht mogelijk maken. Dat zou zelfs tot wijsheid kunnen leiden! Dan moet die wisseling wel echt plaatsvinden. Deelnemers moeten door het wisselen van mening veranderen en het liefst zelfs eens worden. Anders is het slechts zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten.
Omdat Prins Kapitaal de mening tot een verdienmodel heeft gemaakt is meningswisseling bijna onmogelijk geworden. Aan de mening van een ander kun je niet verdienen en zelfs al zou dat wel kunnen, dan ondergraaft dat je status. Tenzij je die mening verkoopt als je eigen mening, maar dat kan die ander dan maar beter niet weten. En zo beperkt de meningswisseling zich tot een publiek tweegesprek. Het komt regelmatig voor dat de AartsDecaan dusdanig veel aandacht opeist dat er van de Ander weinig overblijft.
Eens per jaar pakt de AartsDecaan uit met een publiek gebeuren waarbij meerdere sprekers langs elkaar spreken. En… ook het publiek een zegje mag doen. Nou ja, ze mogen een vraag stellen waarop dan een bijzonder lang antwoord komt. Meestal een herhaling van wat al gezegd is. Zelfs als dat antwoord kort en puntig is, levert zo’n ongestructureerd vraag- en antwoordspel met ongekwalificeerde personen niets op. Het is een vorm van publieke zelfbevrediging. Dat er zo geen vordering gemaakt wordt om Prins Kapitaal een betere weg te wijzen hoeft niet te verbazen.
Mijn ongelukkige vriend Piet Snot, die al vrij lang bezig is een betere weg te vinden en daar zelfs tot op zekere hoogte in geslaagd is, heeft een jaar geprobeerd aan het woord te komen, maar werd met bijzonder weinig egards afgeserveerd.
Laten we eens die Nuttige Mening onderzoeken. Bijvoorbeeld het nieuwe boek van de AartsDecaan.
We kunnen kort zijn: een lange opsomming van wat al lang bekend is over wat er mis is. Prins Kapitaal komt daarbij ook af en toe ook voorbijschuiven. In een voetnoot wordt het aangedurfd een kritische opmerking over de Prins van een ander weer te geven. Wat een moed! Het ontbreekt geheel aan een analyse hoe Prins Kapitaal nu eigenlijk te werk gaat. Geen wonder dat er geen enkele suggestie is voor een nieuwe weg voor Prins Kapitaal. Het is een diarree van braaftaal.
Ach, was dit maar een sprookje en geen harde werkelijkheid.
Met de groeten van Piet Snot.
Meer fabels: Ik, slaaf – Het Stamhoofd en de Dominee – Theo van Gogh bekeert ridder Pechtold –
De Booslim en de Buigende Bestuurder – Geert en de onderkoning – De Verjaardag van de Kleine Koning.
