Nieuwe politieke partijen, zuilen, videokanalen, omroepen: de initiatieven op “rechts” vliegen je om de oren. En dan heeft @RutgervdNoort weer een nieuw speeltje bedacht: een @nexitdenktank. Goed, denken is zeer belangrijk en voor een ondanks (of dankzij?) Thierry en Geert versplinterde oppositie is kritische zelfbeschouwing sterk aan te bevelen. Denken begint echter bij analyse en kritiek, en selecteert daarna pas strategieën en doelen. Van Rutger weten we wat er gebeurde met zijn eerste initiatief: de Nederlandse Leeuw. Na een bijeenkomst die best inspirerend was maar absoluut geen nieuwe wegen opende liep hij hard weg en was het politieke effect … NUL. Ook daar zat in de opzet en in de naamgeving de mislukking al ingebakken. De “Nederlandse Leeuw”, de bijeenkomst openen met het Wilhelmus in een oranje pak. Dan heb je de uitkomst van het samenzijn al vastgelegd. Discussie, nieuwe visies zijn dan eigenlijk overbodig.
Als je een denktank, feitelijk een onderzoeksinstituut, wil opzetten, dan hoeft dat niet neutraal te zijn. Sterker nog, als het maatschappijwetenschappen (inclusief economie) betreft dan kan dat niet eens. Maar om de politiek gewenste uitkomst al in de naam vast te leggen is een bijzonder slecht idee. Je zal om te beginnen moeten bestuderen of een Nexit wel een reële mogelijkheid is. Blijkt dat niet zo te zijn dan staat dat een beetje raar voor een Nexitdenktank. Hopelijk zou zo’n studie een realistisch alternatief opleveren die de problemen die een Nexit veronderstelt op te lossen aanpakt.
Voor het denken over de mogelijkheid van een Nexit is geen denktank nodig: het kan niet. Nederland is al zeer lang een soort bundesland van de Bondsrepubliek Duitsland en zelfs los daarvan absoluut niet in staat om zich als zelfstandig land in het wereldgeweld te handhaven. Een enorme ondoorzichtige stapel bilaterale of multilaterale verdragen zoals de Nexit-liefhebbers ons voorspiegelen zal de situatie niet verbeteren en onze afhankelijkheden niet verminderen.
Het nexitdenktank initiatief is een symptoom van de rampzalige toestand waarin de werkelijke oppositie (FvD, PVV, … (SP?)) zich bevindt: een teveel aan ego en een tekort aan (zelf)kritisch vermogen. En mijn initiatief dan? Is dat niet net zo goed een symptoom daarvan? Dat kan niet ontkend worden. Maar het Realistisch Platform is zowel inhoudelijk als personeel zo breed mogelijk opgezet; ik wil er niet de baas zijn; er komt bij enige omvang een democratisch toezicht door de deelnemers zelf; de deelnemers hoeven hun eigen stek niet op te geven; er is enig geld; ik heb Rutger ook uitgenodigd. Maar die heeft besloten door te gaan met elkaar in de weg te lopen in plaats van samen te werken.
