Yes, we must, indeed, all hang together, or most assuredly we shall all hang separately.
Benjamin Franklin bij de ondertekening van de “The Declaration of Independence” (1776)
Een bevriende autistische aap schrijft veel goede stukken, maar af en toe slaat hij de plank gruwelijk mis. Over de politieke actualiteit in binnen- en buitenland gaat het goed, maar als het om de achterliggende patronen gaat zet hij regelmatig een kromme boom op. Als zoveel kritische — maar in hun hart liberale of zelfs libertarische geesten — hemelt hij het “individu” en de “vrijheid” op en veroordeelt alles wat riekt naar “groepsvorming”, “groepsdwang” of collectivisme. Citaatje:
Die dwangmatige heersideologie is het collectivisme. Dwingend èn dwangmatig. Mensen hebben van nature een sterke drang samen te werken en als groep te functioneren – het is onderdeel van ons evolutionaire succes. Tegelijkertijd is individualisme minstens zo belangrijk geweest voor het tot stand komen van de moderne maatschap-pij zoals die door het westen tot stand is gebracht. Het is vooral de interactie tussen individualisme en collectivisme die ons bracht waar we nu zijn.
Tegen de verdrukking in, want de meeste mensen vinden het vreselijk eng, buiten de kudde. Collectiviteit blijkt voor het gros van de maatschappij een sterkere drijfveer dan individualiteit, als je het gaat onderzoeken.
Hoewel hier nog enig evenwicht tussen groep en individu aanwezig lijkt ontspoort het even verderop:
Onthoud dan eerst: collectivisme is een drijfveer voor links politiek denken. … Collectivisme is voor uitgesproken linkse mensen een doel op zich.
Ik zou zeggen dat links het goed gezien heeft dat groepsvorming uitermate belangrijk is als je in de politiek of daarbuiten (voor zover er een daarbuiten is) wat wil bereiken. Daar kunnen de “realisten” wel wat van opsteken en dat doen ze bijvoorbeeld bij het Forum voor Democratie dan ook. Aangezien autisten meestal ook nogal intelligent zijn zouden ze hun eigen autistische afkeer van de groep kunnen onderkennen en daar afstand van nemen. Maar het wordt nog erger want het ultieme schrikbeeld van de individualist is het zogenaamde communisme.
En dan krijg je marxisme, vermomd als technocratie …
Zitten we echt te wachten op een tweede Sovjet-staat die ons het heil brengen moet.
Nou ja, dat woord wordt nog net niet gebruikt maar voor de gemiddelde lezer is dit allemaal het zelfde. Waar “marxisme” hier anders voor staat zou ik trouwens niet weten. “Zogenaamd communisme” omdat het behalve misschien in primitieve kleine gemeenschappen nooit bestaan heeft. Een aantal dictaturen heeft zich met dat etiket omhangen maar als dat iets heeft bewezen is dat het in de moderne wereld een onmogelijkheid is. Dat geldt trouwens ook voor “socialisme” als staatsinrichting. Het zijn stropoppen om mensen er van te overtuigen dat ze het vooral bij zichzelf moeten zoeken en vooral niet moeten gaan samenwerken om politieke verandering af te dwingen.
En daarom is de klimaathoax gevaarlijk. Niet alleen dom, niet alleen slecht, maar gevaarlijk… Hoe ver zitten we nog af van mensen die aanslagen gaan plegen uit naam van het klimaat?
Inderdaad de klimaathoax is gevaarlijk; het zou ook best eens kunnen leiden tot ecofascisme, zoals verderop wordt gesuggereerd. Maar, en hier openbaart zich een belangrijke fout:
De elite die ons dit nieuwe tijdperk binnen zal leiden zal gefixeerd zijn op het eco-evenwicht.
Daarmee wordt gesuggereerd dat het een nieuwe elite (“zal”) is die aan de macht komt. Dat is niet het geval. Als er iets duidelijk is, dan het feit dat de klimaathysterie een project is van de huidige elite en die hysterie wordt onder andere opgewekt om te voorkomen dat een andere elite aan de macht komt.
Die kans is niet denkbeeldig want de huidige elite kan haar grootste problemen, de economische stagnatie, het einde van de groeimogelijkheden en de enorme weerstand die het gelijktrekken van de levensomstandigheden tussen de hele wereldbevolking met zich meebrengt niet oplossen. Het klimaat is dan een relatief onschuldige bliksemafleider, zijnde een “objectieve” natuurkracht waartegen totale solidariteit noodzakelijk is, zoals bij een overstroming. Dat die solidariteit een wassen neus is en wederom de (lagere) middenklasse hiervoor opdraait is slechts een detail. Het is duidelijk dat de klimaathoax een overdrijving van het probleem is en dat vanuit het gebruikelijke vertoog van de elite dat “wij” verantwoordelijk zijn voor de hele wereld “oplossingen” gepresenteerd worden die ons bestel, onze vrijheden ernstig ondermijnen. Overigens zonder garantie op succes. Integendeel, dit hysterische project is gedoemd te falen.
Er is overigens alle reden om de belasting van de niet-menselijke natuur, inclusief het klimaat door de (moderne) mens kritisch te bekijken. Inderdaad zijn er goede redenen om flink op de rem te gaan staan. De opgewekte klimaathysterie zal ons niet helpen, vooral omdat het groeimodel niet wordt aangetast. Integendeel het is een expanderende, nieuwe, technologisch “uitdagende” markt, waar goed verdiend kan worden.
Goed, je wil een einde aan de hysterie, je wil misschien wel een betere elite. Hoe dit doel te bereiken? Ik kan niks beters bedenken dan het vormen van een goed georganiseerde GROEP die gezamenlijk actie onderneemt. Dus als je groepsvorming tot het exclusieve domein van links en de klimaathysterici verklaart ontmacht je jezelf en speel je de macht in de kaart. Die is voor niets zo bang als mensen die zich echt organiseren. Met het individualisme dat iedereen met de paplepel is ingegoten blijft serieuze politieke samenwerking overigens een moeilijke zaak.
Als we dat individualisme niet overwinnen zullen we inderdaad “allemaal apart hangen”.
Raadsel: “Ze weten het niet maar ze doen het.”
Voetnoot: In een poging de discussie op inhoud te voeren heb ik auteur en artikel niet met naam en toenaam opgevoerd.
Update
Ik was sinds lange tijd weer eens op freethinker.nl actief. Deze post van mij is hier relevant:
Maria wrote 9 Apr 2019 11:09
Groepsdenken op de manier dat ook in het artikel van Eddy Terstall beschreven wordt, het je laten meeslepen door de denkwijzen en uitlatingen van groepen binnen een groep waar je je thuis voelt, maar daar niet zelf kritisch in zijn en keuzes maakt, zijn mij als zelfstandig denkend mens een gruwel.
In dat “zelf kritisch keuzes” maken zit nu precies het probleem. Zelfs ondergetekende kan dat niet altijd, eigenlijk slechts af en toe. Het komt er op aan dat je bij veel standpunten zult moeten vertrouwen op autoriteit. Op de juistheid van het standpunt van mensen die er voor doorgeleerd hebben of dat zeggen te hebben. Autoriteit, in de zin van vertrouwen dat iemand (een aspect van) de werkelijkheid (beter) begrijpt kan op twee manieren ondermijnd worden, namelijk doordat wat mensen beleven (bijvoorbeeld koopkracht) of doordat met overtuigende argumenten een standpunt weerlegd wordt. Bij dat laatste is het belangrijk je te realiseren dat er bij discussies macht en belangen in het spel zijn. Mijn ervaring is dat de wetenschap steeds meer dienstverlenend wordt aan de heersende macht, het is dan eens temeer van belang je te realiseren dat kennis en inzicht niet bij meerderheid besloten wordt.
Meestal zal ik me laten “meeslepen” door iemand die ik vertrouw. Mijn ervaring in de discussie met anderen is dat ik meestal de kritischer persoon ben. Dat wil zeggen dat ik eerder kritiek heb door wat ik zelf uitgezocht heb, maar omgekeerd ook meer open sta voor serieuze argumenten die mijn ongelijk bewijzen. De meeste mensen zijn daartoe niet of veel minder in staat vanwege aanleg of opleiding. Kritisch denken (en lezen en luisteren) was altijd al eerder uitzondering dan regel, maar het is wat dat betreft erger geworden door daling van het opleidingsniveau; dat wil zeggen diploma-inflatie. Degenen die niet veel kritische vermogens ontwikkeld hebben zullen vooral van standpunt veranderen doordat de autoriteit waar ze eerder in geloofde te veel dingen zegt die in strijd zijn met de eigen beleving. Het simpelste voorbeeld is een christen die van zijn geloof valt omdat hij niet kan begrijpen waarom God zoveel oorlog, geweld en andere ellende toelaat. Een dergelijk persoon gaat zich dan maar zelden ontwikkelen door eigen studie maar zoekt een nieuwe (geestelijk) leidsman. Men laat zich (opnieuw) meeslepen.
Een individu dat op belangrijke vlakken rationele (kritisch onderbouwde) keuzes kan maken is de uitzondering. De meeste individuen kunnen dat niet. Precies daarom is het in een kwaad daglicht stellen van groepsvorming uiteindelijk altijd een stimuleren van het “ik weet het zelf het beste” – individualisme. Als je bezwaar hebt tegen de “heersende mening” dan zit er niets anders op dan mensen aan te spreken op wat er vanuit hun eigen levenservaring niet klopt aan die mening. Dat kan Trump vrij goed, wat je verder ook van hem vindt. Uiteindelijk laat hij het bij de groepsvorming overigens lelijk afweten.
