Wi
In Azië is China de grootste speler in de strijd tegen de islam. De islamitische Oeigoeren die naar afscheiding streven worden massaal geïnterneerd. China stuurt grote aantallen Han-Chinezen naar de Oeigoerse regio (Xinjian). Baarden worden verboden en op het bezit van de Koran staat straf. Myamar jaagt de islamitische Rohingya’s op de vlucht. In de Indiase provincie Assam wil men moslims van hun burgerrechten ontdoen. Moslims daar vrezen deportatie. Japan en Zuid-Korea laten in principe geen moslims toe die zich in dat land willen vestigen.
Ook in Europa groeit het verzet tegen de islam. Zwitserland voert al een aantal jaren een repressief beleid. Oostenrijk is begonnen om de islam in eigen land grenzen op te leggen en beperkt de migratie. Italië lijkt dat spoor te volgen en heeft inmiddels de sluiting van een aantal moskeeën aangekondigd. In de voormalige Oostbloklanden (Visegrad) is de situatie overduidelijk. De islam komt er niet binnen. De Europese Unie lijkt zich daarbij neer te leggen. Macron streeft (met weinig succes nog) in Frankrijk naar een Europese islam. In Noord-West Europa geeft Denemarken de toon aan. De grenzen worden gesloten en getto’s worden aangepakt. Denemarken maakt veel werk van terugkeerbeleid en wil bijvoorbeeld 1000 Somaliërs terugsturen. Ook in Noorwegen gelden er steeds meer restricties.
Trump’s Amerika heeft de grenzen gesloten voor inwoners van een aantal islamitische landen. Een aantal Zuid-Amerikaanse landen lijkt dat voorbeeld te willen volgen. Amerika is ook bezig haar relatie met islamitische landen te herzien en heeft zijn donaties aan Pakistan en de Palestijnse gebieden voor een belangrijk deel ingetrokken. Amerika steunt landen die een gematigde islam na streven en strijdt op veel plaatsen in de wereld tegen de jihadistische islam. Amerika neemt ook steeds meer afstand van de Verenigde Naties omdat ze vindt dat de islamitische landen daar te veel invloed hebben.
Ook in Noord-Afrika en het Midden-Oosten ligt de islam onder vuur en dat geldt met name voor de orthodoxe en fundamentalistische islam. Landen als Egypte, Marokko, Libanon en Jordanië beperken de democratie om te voorkomen dat bij verkiezingen de Moslim Broederschap aan de macht komt. Egypte verving bijvoorbeeld de democratisch gekozen (52%) President Mohamed Morsi die een te islamitisch beleid wilde voeren. Islamitische landen staan voor de keuze om vast te houden aan de islam (sharia) of zich economisch te ontwikkelen. De druk uit de bevolking gaat richting keuze voor economische ontwikkeling en in een land als Iran is dat goed te zien.
Wereldwijd neemt het aantal critici van de islam toe en steeds vaker laten ook ex-moslims van zich horen.
Er zijn deskundigen die het jihadistisch terrorisme zien als de doodstrijd van de orthodoxe islam. Daar is wel wat voor te zeggen. Naarmate de kritiek en repressie toenemen lijkt er meer islamitische terreur te komen. Die terreur is echter contraproductief. De terreur geeft brandstof aan de groeiende weerstand tegen de islam.
De islamoloog Bassam Tibi is bekend geworden door zijn uitspraak dat Europa of islamitisch zal worden of dat de islam Europees wordt. Bij de huidige stand van zaken kan het in Europa nog beide kanten uitgaan. Dat Europa islamitisch zal worden lijkt echter de minst waarschijnlijke ontwikkeling te worden. De politieke verrechtsing die in Europa optreedt en de groeiende weerstand tegen de islam lijken er eerder op te wijzen dat de islam onder vuur komt te liggen. Het aangrijpingspunt is de integratie/assimilatie. Dat is bijvoorbeeld goed te zien in Denemarken.
De bescherming van de islam is vooral te vinden bij links en bij de Europese Unie. Beide staan in Europa onder druk. Ook de overwegend christelijke coalitie in Duitsland staat onder druk en het islamprobleem speelt daar een hoofdrol in. Als ik een verwachting uit moet spreken, neem ik aan dat in de komende jaren het beleid in de Europese landen richting het beleid van Denemarken gaat. Nadruk dus op integratie en re-migratie. Dat zal betekenen dat het in de Europese landen met omvangrijke islamitische gemeenschappen nog lang onrustig zal blijven en dat de terreur zal toenemen. Een andere te verwachten ontwikkeling is dat moslims in toenemende mate de islam zullen verlaten. Veel marginale moslims willen niet geïdentificeerd worden met de orthodoxe islam en zullen, mede gezien de maatschappelijke ontwikkelingen, afstand willen nemen.
Nederland neemt in de hierboven beschreven ontwikkelingen nog een onduidelijke positie in. Als echter gekeken wordt naar informele uitspraken van prominente leden van de VVD (Blok, Dijkhoff), kan men zien dat er scheuren aan het ontstaan zijn in het tolerante gedoogbeleid. Er zijn al kleine stapjes gezet. Bijvoorbeeld in het weren van extreme predikers, in de bezorgdheid over moskeeën met een salafistische signatuur en in het versterkt toezicht op buitenlandse financiering. Het is te weinig en te laat, maar nog niet te laat om ferme stappen te zetten die onomkeerbare ontwikkelingen kunnen voorkomen. Wanneer dat gebeurt zal van de politieke ontwikkelingen afhangen. Maar zeker is dat door de kiezers stappen worden verwacht.
