Wikimediacommons
De EU moet iets met Griekenland. Daar dreigt geldtekort en er is niet voldaan aan de eerder gestelde voorwaarden. De IMF mag van zichzelf niet meer meedoen op dezelfde voet. Dus er moet iets gebeuren. De EU moet ook iets met Brexit, liefst voor de verkiezingen in Frankrijk begin mei. In Duitsland zijn in september aanstaande verkiezingen. Het lijkt dat SDP-kandidaat Schulz wil breken met het neoliberalisme. In welke richting de EU denkt de beweging te maken is nog een beetje koffiedik kijken, maar het lijkt dat Jeroen Dijsselbloem daar sowieso zo snel mogelijk weg moet. Onder de stofwolken die dat dan met zich meebrengt, zal de beweging van de EU langzaam duidelijk worden.
De rel die de spanjaard Luis de Guindos (voorheen concurrent van Dijsselbloem als voorzitter van de Euro-groep) veroorzaakte wijst daarop. Hij schopte naar Dijsselbloem vanwege diens interview in de Franfurter Allgemeine Zeitung. En kreeg bijval van de Italiaan Gianni Pittella, leider van de sociaal-democratische groepering in het Europarlement, partijgenoot van Dijsselbloem; zie ook de Volkskrant.
Ze spelen de slachtofferrol: Die Dijsselbloem doet het weer, hij noemt ons zuiderlingen zuipschuiten en rokkenjagers, die man moet weg. En dit allemaal opgehangen aan de persoonlijke uitleg van Dijsselbloem van het woord solidariteit: Hij zegt in het interview: solidariteit is voor mij belangrijk als sociaal-democraat, maar dat is geen eenzijdige kwestie. Als ik al mijn geld uitgeef aan Schnapps und Frauen, dan kan ik daarna niet bij u aankloppen voor bijstand.
Wat kunnen we als eenvoudige sterveling met dit toneelstukje, nu we als Nederlands volk 15 maart ook Dijsselbloem het bos in hebben gestuurd? Misschien twee dingen:
- onze journalisten laten nagaan in hoeverre de Frankfurter Allgemeine Zeitung bewust bij dit opzetje is betrokken
- ingaan op de uitleg van Jeroen Dijsselbloem van het begrip solidariteit, geheel los van zijn laatste maand of laatste maanden als voorzitter van de Eurogroep, dat blijven we op de voet volgen
En dan heeft Jeroen Dijsselbloem natuurlijk gelijk, naast rechten zijn er ook plichten voor de burger. Mag een burger cocaïne gebruiken? Ja. Maar wel graag zelf telen in je tuintje. Of regelen dat je een aparte provincie toebedeeld krijgt, ergens in Flevoland of in Brabant, waar de productie en consumptie wordt samengebracht en het vervoer tot een minimum beperkt. Misschien kan men in dit gebied ook het comazuipen vrijgeven. De zorgverzekering wordt binnen de provincie georganiseerd met haar eigen premie- en risico-afspraken. Zodanig dat het stelsel kostendekkend is en er geen beroep wordt gedaan op de solidariteit van de rest van Nederland.
Columbia produceert vervolgens ook slechts voor eigen gebruik, zodat de vredesafspraken met het FARC een echte kans krijgen. Daarvoor is vooral nodig dat de USA ook de productie voor eigen gebruik zelf regelt, dat is op dit moment voor een straatwaarde van 50 miljard dollar per jaar. Het scheelt bovendien veel mensenlevens op de route tussen Columbia en de USA. Vooral in Mexico vallen veel slachtoffers onder de narcotraficantes, de handelaren en transporteurs. De rechtsstaat, die toch al niet veel voorstelde is daar praktisch verdwenen.
De tendens “een beetje je eigen broek ophouden”, is een redelijk advies aan Spanje. Niet dat hun rijke provincies zich moeten afsplitsen, maar Spanje als geheel los van de EU is misschien een goed idee.
