De eerste vaststelling zou moeten zijn dat Trump de Nederlandse media heeft verslagen. De Volkskrant van deze morgen schrijft op pagina 3: ‘In het Witte Huis kan Clinton zich pas echt laten zien’. Daarnaast staat een kolom met de tekst: ‘Heeft Donald Trump vannacht gewonnen? Vouw deze pagina dan door de helft. Als je dat doet, komt pagina 4 in beeld met de tekst: ‘President Trump geeft haat schijn van legitimiteit’. De Volkskrant heeft zich ingedekt tegen een onverwachte overwinning van Trump en geeft die alvast een negatieve beoordeling. Vrij Nederland verwacht dat de verkiezing van Trump het ten onder gaan van de planeet aarde zal versnellen. Het verrassende van de uitslag stelt de zelfoverschatting van hun opiniërende macht door de media in een pijnlijk daglicht. Ook in Nederland groeit het aantal mensen dat de opiniërende media niet meer vertrouwt.
De overwinning van Trump moet worden gezien als een overwinning van het ‘nieuwe realisme’ dat zich als beweging in het hele Westen ontwikkelt en groter is gebleken te zijn dan iedereen veronderstelde. De Twan Huijsens en Bert Wagendorpen in Nederland en Europa zullen vandaag wel weer janken dat de conservatieve oude witte mannen van Amerika verantwoordelijk zijn voor een desastreuze en zorgelijke (Jesse Klaver vanmorgen) ontwikkeling. Het ontgaat ze dat de beweging van het ‘nieuwe realisme’ veel breder is. In Amerika heeft het realisme gewonnen van het steeds breekbaardere optimisme. De beweging richt zich tegen de globalisering, tegen het neo-modernisme, tegen het multiculturalisme en tegen het cultuurrelativisme. Als progressief Nederland dat zou begrijpen zou de Volkskrant Bert Wagendorp en de NTR Twan Huys vandaag nog dumpen. Het is niet waarschijnlijk dat zoiets zal gebeuren. Beiden zullen negatieve verwachtingen over het presidentschap van Trump blijven rondstrooien. Maar het gaat in feite niet over Trump. Wat je van hem kunt zeggen is dat hij de tijdgeest beter heeft aangevoeld dan de Nederlandse linkse media, dan de Nederlandse progressieve politiek en de politiek correcte universiteiten. Trump heeft de beweging van het ‘nieuwe realisme’ niet gemaakt, maar een stem gegeven.
Links in Amerika heeft verloren en we kunnen er gevoeglijk van uitgaan dat dat gevolgen zal hebben voor het politieke landschap van Europa en voor de mondiale verhoudingen. Een meerderheid in Amerika is de progressieve elite moe en heeft de macht overgenomen. Het is aan de regering Trump om dit in beleid te vertalen en of dat gaat lukken is nog de vraag. Het zal afhangen van hoe de beweging van het ‘nieuwe realisme’ verder aan kracht wint en zich zal blijven roeren. Het is te verwachten dat in Nederland en Europa de stem van het ‘nieuwe realisme’, gevoed door de ontwikkelingen in Europa, aan kracht zal winnen. Het zal betekenen dat we ons meer zorgen gaan maken over bijvoorbeeld de salarissen van politieagenten, onderwijspersoneel, verpleegsters en buschauffeurs en over hun dagelijkse ervaringen aan het front. Het zal betekenen dat het pleidooi voor integratie aan kracht zal winnen en het zal betekenen dat er een realistischer beeld van de islam ontstaat.
Morgen, overmorgen, volgende week, volgende maand en volgend jaar zullen we kunnen vaststellen in hoeverre de Nederlandse media en de Nederlandse politici de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen zullen verwerken en een plaats zullen geven. Het zal de verkiezingen in Nederland beïnvloeden en je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat ook bij die verkiezingen progressief, politiek correct en cultuurrelativistisch Nederland een nederlaag tegemoet gaat. Veel partijen zullen wel betreuren dat hun verkiezingsprogramma al gepubliceerd is en zullen betreuren dat de wereld zoals ze die zagen sinds 9 november 2016 (eleven/nine) is veranderd.
De verkiezingsstrijd in Amerika werd vooral gevoerd aan de hand van verdachtmakingen en roddels die normaal tot de borreltafel beperkt blijven. Dat zullen we in Nederland niet zo gauw doen. Maar alle consternatie over die vuile strijd bedekt in feite dat de verdachtmakingen en roddels ook in Nederland bestaan, maar onder tafel blijven. En dat is eigenlijk een beetje jammer. Het ware gezicht van politici blijft zo verborgen achter een propagandistisch laagje.
De Amerikaanse revolutie is een feit. Voor Nederland en Europa worden het nu spannende tijden.
