De stemming over Brexit volgde ongeveer hetzelfde patroon als het Nederlandse referendum over het verdrag met de Ukraïne. Afgezien van de regionale kwesties die in Engeland een rol spelen werd er in de centra van macht, indoctrinatie en media voor de EU-koers gestemd en daarbuiten tegen. Dat dit ook betekende dat jong voor en oud tegen stemde heeft daar alles mee te maken. Maar niet dat oud egoïstisch de toekomst van jong op het spel zet, zoals de verliezende huilebalken ons willen doen geloven.
Je kunt veel van oud zeggen maar ze hebben over het algemeen iets beter onderwijs gehad dan jong. De beruchte 68ers hebben nog enigszins kritisch over de maatschappij leren denken, al hebben de meesten daar later een potje van gemaakt. Wie tegenwoordig het intellectuele klimaat aan toonaangevende universiteiten in USA, UK en ook NL waarneemt ziet een onvoorstelbare politieke correctheid bij de sociale wetenschappen. Precies die wetenschappen die onze geestelijke en politieke leiders moeten vormen. Met zelfstandig onderzoeken wordt niet het kritisch en van alle kanten bekijken van een zaak bedoeld maar het met een minimum aan begeleiding reproduceren van gewenste standpunten.
Een fraaie illustratie stond 26 juli in de Volkskrant. Maarten Keulemans schrijft in een artikel ”Waarom verschijnen er zoveel onzinberichten in de media?” naast allerlei behartenswaardige inzichten over de producenten (vaak sociale wetenschappers) van die onzin ook:
“Het medium maakt uit. Hoewel ook de Volkskrant er heus wel eens naast zit, komt de meeste feitenflut opvallend vaak uit dezelfde hoek: Metro, Nu.nl, Algemeen Dagblad, de nieuwtjesrubrieken van glossy’s als Linda, Libelle en Men’s Health. Kleine, jonge redacties, zou je kunnen zeggen, met een liefde voor klikhits en een diepe drang tot verstrooiing. Redacties, blijkt uit de onderzoeken, die wetenschap niet al te serieus nemen: leuk ontbijtshowvulsel, doe niet zo moeilijk.”
Uiteraard wordt er bij de bèta’s nog wel serieus geleerd. Maar niet op sociaal gebied. De meeste whizzkids laten zich kritiekloos inhuren door het grote geld. Jong heeft om veel redenen aantrekkingskracht op degenen die de banen te vergeven hebben: Flexibel, goedkoop en niet te kritisch.
Dit, opgeteld bij het hier en daar schoorvoetend erkende feit dat de laagopgeleide oudere aan de kant wordt gedrukt door migranten en diezelfde jongeren geeft een eerlijk beeld van de generatiekloof. De jongeren zijn horig aan de macht en verraden hun ouders. Dat ze daarmee hun eigen toekomst op het spel zetten weten ze niet.
