De Rest van de FvD snapt het gelijk van Baudet ook al niet
Dat de media en de democratie verworden zijn maakt het moeilijk zo niet onmogelijk om uitsluitend langs parlementaire weg veranderingen af te dwingen. Er zal altijd met een behoorlijke afstand naar deelname aan democratische organen gekeken moeten worden. Die zal in de eerste plaats dienen om aan het woord te komen, niet om langs die weg tot verandering te komen. En Baudet liet dat in een aantal kameroptredens heel goed zien.
Schreef ik in Thierry Baudet snapt zijn eigen gelijk niet. Het parlement is geen doel maar middel. Dat wil niet zeggen dat je willekeurig te keer kunt gaan in het parlement of tegen het mainstream gedachtengoed. Je moet permanent nadenken over de effecten van je optreden en dat van andere vertegenwoordigers van het FvD. Dat is dus wat, afgezien van de überhaupt verwerpelijke inhoud van sommig gedachten”goed” Thierry en zijn entourage niet snappen.
Degenen die terecht over het abjecte gedachtengoed gestruikeld zijn snappen het echter ook niet als ze denken dat “de democratie te herstellen is” door “de partij te zien als een centrumrechtse partij, liberaal op economisch vlak en cultureel conservatief. Een partij die in staat is mee te regeren en die machtsrelevant is.” Machtsrelevant — dat wil zeggen aanvaardbaar voor de heersende macht — ben je binnen de niet herstelde democratie alleen als je braaf meedraait in het EU-circus.
In voorgaand blog schreef ik Wat Lenin schreef over deelname aan de democratie zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die serieuze verandering nastreeft.
Dat blijft onverkort staan, vandaar dezelfde foto uit 1920 boven dit blog.
Stel dat het inderdaad lukt om via de Eerste-Kamer verkiezingen het kabinet ten val te brengen. Daarna nieuwe verkiezingen, waarbij de VVD of D66 een nieuwe joker in gaan zetten om de plaats van Rutte in te nemen. Dat helpt niet: PVV en FvD halen samen 80 zetels. Thierry Baudet wordt premier. Maar helaas: zelfs na dit onmogelijke gebeuren blijkt er maar weinig te veranderen. Een scenario van taaie onderhandelingen met de EU-machthebbers maakt duidelijk dat er ook voor Baudet niets anders opzit dan braaf aan te zitten aan de tafel van macht. Vanwege de vele Nederlandse internationale belangen en de afhankelijkheid van Duitsland is zijn speelruimte een stuk kleiner dan die van Orban. Pogingen tot het opzeggen van verdragen die de toelating van vreemdelingen leidt slechts tot enkele kosmetische aanpassingen die de beroepsmogelijkheden met een jaar terugbrengen. De allerkrankzinnigste klimaatplannen worden ingetrokken, maar daarbij blijft het. Verder wordt het verder polderen.
