De activiteiten van IS waren verantwoordelijk voor een enorme vluchtelingenstroom. Een paar miljoen vluchtelingen, waaronder honderdduizenden kinderen, verblijven onder weinig florissante omstandigheden in vluchtelingenkampen. Voor hen bestaat er geen alternatief zoals een aantal IS-vrouwen van Nederlandse afkomst wel denken te hebben. Ze hebben een kort geding aangespannen om de Nederlandse overheid te verplichten om hen en hun kinderen te repatriëren. Lees verder →
Je kunt het de 99 jarige Ben Ferencz niet kwalijk nemen. Als je op 27 jarige leeftijd ontdekt hebt dat de SS Sondercommando’s meer dan een miljoen joden hebben omgebracht, in de concentratiekampen de lijken hebt gezien en als aanklager in Neurenberg aan de bestraffing daarvan hebt kunnen meewerken dan zal je geloof in het Recht niet meer zo makkelijk verdwijnen. Los van het feit dat juristen daar toch al mee worden geïndoctrineerd. Hij is de kracht achter de oprichting van het internationale strafhof in Den Haag. Lees verder →
Links – is werk vermijdbaar of uitstelbaar?
De discussie over de zaak Michael Panhuis in de tweede kamer volgend, bekroop me het gevoel dat alle voorgenomen maatregelen weinig zin zullen hebben omdat ze niet over het eigenlijke probleem gaan. Op die weg zal de Tweede Kamer nog heel lang maatregel op maatregel kunnen treffen en keer op keer moeten concluderen dat er nog meer maatregelen nodig zijn omdat de eerdere niet voldoende blijken te werken.
Dat geldt niet alleen voor de justitiële/forensische keten die nu ter discussie staat, maar op alle terreinen waar de overheid zelf direct verantwoordelijk is of door subsidie of collectieve financiering ook verantwoordelijk draagt: het brede welzijnswerk, het onderwijs, de volkshuisvesting, de uitvoering van collectieve voorzieningen als WAO en WW, het vluchtelingenwerk en de integratievoorzieningen, enzovoorts. Lees verder →
De omstreden imam Fawaz Jneid is een soort Volkert van der G. door maar te blijven procederen tegen alles wat hem niet bevalt. Juridische jihad is een van de middelen waarmee de orthodoxe islam probeert rechten af te dwingen die onder de Nederlandse bevolking op zijn minst omstreden zijn. Vandaag, 30 mei 2018, besliste de Raad van State, het hoogste Nederlandse rechtscollege, dat het gebiedsverbod dat de imam was opgelegd, in stand kan blijven. Fawaz Jneid mag zijn gezicht niet laten zien in de Haagse Schilderswijk en de Transvaalwijk. Een opmerkelijke uitspraak. Lees verder →
Een systeem verander je niet met een petitie. Een systeem verander je niet door Mark Rutte, Stef Blok en een kliniek aan te schrijven. Een systeem verander je niet door de werkwijze binnen één kliniek onder de loep te nemen. Een systeem verander je niet door een wet te veranderen. Dat is geen “onderzoek naar het falend rechtssysteem”. Als je de regering, het rechtssysteem in eigen persoon, vraagt om een onderzoek dan weet je de uitslag al. Hier een schroefje aandraaien. Daar een moertje. En vooral nog meer regels en protocollen waardoor het rechtssysteem verder zal ontsporen. En weer een leuk en goed betaald tijdverdrijf voor een aantal “juristen”. Lees verder →
In oktober 2017 vonden de aftredende PvdA-ministers een slimme manier om nog twee kandidaten te benoemen voor de in de komende jaren vrij te vallen zetels in de Raad van State. Ze deden dat om daar hun invloed te behouden vanaf het moment dat een nieuwe regering, zonder de PvdA, het stokje zou overnemen.
Het zal niet gebeuren. Het is zelfs ondenkbaar in het Nederlandse politieke bestel. Het gebeurde echter wel in Polen. De jonge democratie heeft daar nog ruwe kantjes. Toen in november 2015 PiS (Recht en Rechtvaardigheid) de verkiezingen won, benoemde de verslagen regering nog snel twee nieuwe kandidaten voor de in de komende jaren te ontstane vacatures bij het Constitutionele Hof om daar de meerderheid te verstevigen. Anders dan de Raad van State die een adviserende rol heeft bij wetgeving, kon het Constitutionele Hof in Polen wetten afwijzen. Dat deed het dan ook met wetten van de nieuwe PiS-regering. Het dwong de nieuwe regering om de bevoegdheden van het Hof te beknotten. Lees verder →
Na lezing van “De liegende rechter” zou je kunnen denken dat de liegende rechter als rotte appel in de mand van de rechtspraak, die slechts na jarenlange inspanning uit die mand verwijderd werd door zijn slachtoffer, een incident was. Een uit de hand gelopen zaak doordat die rechter over vrienden beschikte die hem tot het uiterste bleven beschermen en verdedigen tegen een kundig en notabel slachtoffer. Maar er zijn te veel processen met een uitkomst die niet met een normaal rechtsgevoel in overeenstemming te brengen is. En dat ligt dan niet aan rotte rechters maar aan het systeem als geheel. Terecht merkt de auteur op dat het geen complot is. Maar het is ook geen ongeluk.
“De liegende rechter” gaat over de processen die gevoerd zijn vanaf 2004, inmiddels meer dan 12 jaar geleden, naar aanleiding van een publieke uitlating van advocaat Hugo Smit over een gedraging van rechter Westenberg ten tijde van het Chipsol-proces in 1994: “Hij heeft uitvoerig met advocaten gebeld”. Het boek van bijna 400 pagina’s is een beschrijving van de gang van zaken tot eind 2016. Het is geschreven door het slachtoffer en — naar het zich laat aanzien — uiteindelijke winnaar zelf: mr Hugo Smit. Op zich goed geschreven, zoals je van een topadvocaat mag verwachten, is het door de gedetailleerde beschrijving van de procesgang en veel citaten uit de daarbij behorende stukken en betogen zware, ja zelfs te zware kost. De geoefende lezer met enige achtergrond en ervaring in het juridisch gebeuren kan er doorheen komen als hij een flink deel van de tekst diagonaal leest. Voor anderen zal het een opgave zijn die ze vermoedelijk niet kunnen volbrengen. Dat is jammer. Lees verder →
Wetboek van Strafvordering gaat op de schop. Dat lijkt goed nieuws voor iedereen die af en toe in verbijstering details verneemt over de wijze waarop onderzoek naar strafbare feiten bemoeilijkt wordt door regels waarbij iedere overtreding kan leiden tot vrijspraak of een minimale veroordeling. Niets blijkt minder waar, zoals uit het informatieve artikel in de Volkskrant blijkt. En dan houden de geïnterviewden zicht vermoedelijk nog in. Ze kunnen zich als deelnemers aan het huidige systeem niet te veel permitteren. Lees verder →
Zaandam: Tuig van de Richel, Turkse Kansenparels, Watjes van Agenten, Onzichtbare Burgemeesters, Pauw, GeenStijl: het roep-circus draait weer op volle toeren. En daarna doen ook de hardste roepers weer een plas en blijft alles zoals het was. De schoorsteen moet wel blijven roken natuurlijk, dus echt revolutionaire taal kan niet worden uitgeslagen. Nou ja, heel af en toe misschien in een longread op zondag. Lees verder →
De blinddoek is het merkteken van Vrouwe Justitia. Het symboliseert de onafhankelijkheid van de rechter, van het rechtssysteem. Dat zou moeten werken “zonder aanzien des persoons”. Van het begin af was het een dubieus symbool, zoiets als tegenwoordig de aanduiding “groen” of “duurzaam”. Voor de bühne.
Van advocaten wisten we al dat ze het niet zo nauw nemen met de vraag of iemand schuldig of onschuldig is, het is meer van u vraagt en wij draaien, als u maar betaalt. Ook de aanklagers en het bijbehorende politieapparaat gaan niet erg zorgvuldig te werk. Dit mede door het kwaadaardige werk van diezelfde advocaten, die via hun professorale lobby’s bij wet of via steun van rechters steeds dollere eisen kunnen stellen aan bewijsvoering en procedures. Dit zogenaamd om de veroordeling van onschuldigen te voorkomen. Lees verder →
