Marjolijn Februari gaat in haar column van 4 juli tekeer tegen Max Pam. Waarbij ze hem nogal onderuit de zak geeft en dat versterkt door hem niet bij naam te noemen:

Je zou denken dat dit in kringen van krantenlezers allemaal gesneden koek is. Dat ook het belang van gelijkheid voor de wet daar niet opnieuw hoeft te worden uitgelegd. Toch schreef een vooraanstaand denker onlangs nog een krantenstukje waaruit bleek dat hij geen tittel of jota had begrepen van de principes van onze rechtsstaat. Over artikel 1 van de Grondwet, het antidiscriminatie-artikel, schreef hij: ‘Mij lijkt dat artikel hoogstens een vage wens. Voor de rest is het gewoon onzin. Met de werkelijkheid heeft het weinig uitstaande.
Waarom was het grondwettelijk verbod op discriminatie volgens de vooraanstaande denker dan zo’n onzin? ‘Mensen discrimineren op allerlei mogelijke manieren. Als ik twee vrouwen zie lopen, een mooie en een lelijke, dan kijk ik eerst naar de mooie. Ook is er een kans dat ik liever met de mooie naar bed wil dan met de lelijke, zelfs als de lelijke leuker blijkt te zijn dan die mooie. ’
Ten eerste is dit argument tegen de Grondwet mallenpraat. […Omdat: ] Vervolgens belooft dat artikel dat al die verschillen, tenzij daarvoor goede redenen zijn, niet zullen leiden tot ongelijke behandeling voor de wet.

Lees verder →