De discussie over de zaak Michael Panhuis in de tweede kamer volgend, bekroop me het gevoel dat alle voorgenomen maatregelen weinig zin zullen hebben omdat ze niet over het eigenlijke probleem gaan. Op die weg zal de Tweede Kamer nog heel lang maatregel op maatregel kunnen treffen en keer op keer moeten concluderen dat er nog meer maatregelen nodig zijn omdat de eerdere niet voldoende blijken te werken.
Dat geldt niet alleen voor de justitiële/forensische keten die nu ter discussie staat, maar op alle terreinen waar de overheid zelf direct verantwoordelijk is of door subsidie of collectieve financiering ook verantwoordelijk draagt: het brede welzijnswerk, het onderwijs, de volkshuisvesting, de uitvoering van collectieve voorzieningen als WAO en WW, het vluchtelingenwerk en de integratievoorzieningen, enzovoorts. Lees verder →