Ze zijn er allemaal. Voorzitter Beatrix had ze met spoed uitgenodigd om een dreigende crisis te bespreken. Nadat ze als voorzitster van ‘Oranje Boven’ de vergadering had geopend ging ze direct over naar het belangrijkste punt. Er was een brief binnen gekomen. Van premier Rutte. Ze vatte hem samen. Rutte is niet langer bereid om voor ons te liegen en de kooltjes uit het vuur te helen. En dat is niet alles. Er is een verdekt dreigement. Hij laat weten nog actieve herinnering te hebben aan een paar zaken die hij voor ons heeft opgeknapt.
Prins Bril is de eerste die reageert. Kunnen we hem niet laten gaan slapen?’’ Hij heeft nog wel wat contacten met de mocromaffia die soms hand- en spandiensten levert bij lastige huurders. Maxima is tegen. ‘Dan krijgen we die Dijkhoff die altijd en overal zijn excuses voor aanbiedt’. Irene wijst haar terecht. ‘Dijkhoff is iemand die altijd alle kansen benut om aan geld te komen, die man zal ons begrijpen. Margriet mompelt instemmend. Alex weet het nog niet en kijkt vragend naar Maxima. Die is resoluut. ‘Er moet iets gebeuren, zo kan het niet langer, we moeten ook aan de toekomst van onze kinderen denken, dat deed jullie grootmoeder ook’.
De vergadering valt even stil, iedereen kijkt peinzend voor zich uit. Beatrix probeert de familie weer gefocust te krijgen. ‘Of Rutte moet gaan slapen, laten we nog even in het midden. Laten we de situatie nog wat breder bekijken. De media zijn ons op dit ogenblik niet goed gezind, een columnist heeft zelfs het lef om te vragen dat Alex de kersttoespraak gebruikt om excuses aan te bieden. Dat gaan we natuurlijk niet doen, maar wat kunnen we wel. Kom op nazaten van Oranje, we hebben voor hetere vuren gestaan.’
Alex schuift zijn stoel driftig naar achteren en staat op. ‘Ik ben het zat. Dat koningsgedoe heb ik nooit zien zitten, maar ik deed het voor jullie. Laten we er een punt achter zetten en met de hele familie naar Argentinië verhuizen. Zo langzamerhand hebben we toch wel geld genoeg en daar valt ook nog wel aardig wat te verdienen als we het goed aanpakken. Misschien kan ik daar wel koning worden.’ Maxima kijkt hem verheerlijkt aan. ‘Dat is niet een beetje dom zoals gewoonlijk, dit is geniaal. Daar zitten ze in Argentinië echt op te wachten. Ik heb genoeg kennissen daar die zo’n plan zouden steunen.’
Margriet die zich tot dan toe stil had gehouden neemt dan het woord. ‘Het is gek, maar daar heb ik het met Pieter ook al over gehad. Het is een goed plan, maar wij gaan niet mee. Ik ben toch min of meer de reserve-koningin en wij nemen hier de zaak over. Jullie hebben het hier met al die fratsen wel gehad, terwijl Pieter en ik nog een redelijk schoon blazoen hebben. Wij hebben nog nooit iets verkocht dat niet van ons was. Lex kan het in zijn kersttoespraak aan kondigen. Hij kan gewoon zeggen dat het te zwaar voor hem wordt.’
Iedereen kijkt verwachtingsvol naar Margriet. Maar die zegt niets meer. Beatrix neemt dan het woord. ‘Margriet, ik heb je kennelijk altijd onderschat, je bent geweldig. Dit land van kruideniers en boekhouders ben ik net als Lex ook al een tijdje zat. Ik wil wel naar Argentinië.’ Plots begint iedereen opgewonden door elkaar te praten. De Oranjes zijn allemaal het ondankbare en ontevreden volk al langer zat, blijkt nu. Rutte, de verrader heeft eieren voor zijn geld gekozen en de familie in de steek gelaten, Prins Bril schreeuwt boven alles uit; ‘die moet gaan slapen, die moet gaan slapen.’ Koning Lex zit vergenoegd te grijnzen. ‘We kunnen ook Mozambique weer nieuw leven in blazen als vakantieadres en eindelijk kan ik mijn eigen privévliegtuig kopen. Kan ik eindelijk vliegen zonder dat half Nederland in het regeringsvliegtuig op mijn vingers zit te kijken.’
Dan komt Amalia binnen. ‘Moet ik anderhalf miljoen laten schieten omdat jullie de kolder in de kop hebben. Ik heb in de kamer hiernaast alles gehoord. Het gaat niet door, zeg ik jullie. Sodemieter allemaal maar op naar Argentinië, maar ik geef de troon niet op. Ik hou die kersttoespraak wel en zal zeggen dat ik niks meer met jullie te maken wil hebben omdat jullie een stelletje fraudeurs en bedriegers zijn die lijden aan geld- en pronkzucht. Margriet zit dan wel schijnheilig te doen, maar ik ben het echte onbeschreven blad.
Het wordt stil aan de tafel. Beatrix staat op met alle waardigheid die haar nog rest en zegt dat ze met onmiddellijke ingang aftreedt als voorzitster van Oranje Boven. ‘Zoek het samen maar uit, ik doe niet meer mee. Ik ga Rutte bellen. Ik zal hem zeggen dat we ons allemaal terugtrekken en hem vragen of hij Amalia nog een kansje wil geven. Als hij een referendum uitschrijft maakt ze een goede kans.’
Terwijl Beatrix de kamer verlaat, pakt Amalia met een vastberaden gezicht de telefoon.
