Denkend aan Baudet zie ik zigeunertranen

Tussen het gebruikelijk gejuich van de fans over Baudets algemene beschouwing op Twitter werd regelmatig gesproken van een goede, sterke of zelfs uitstekende analyse. De tekst is nog niet beschikbaar dus de video gescand. Eerlijk is eerlijk: ik kon het niet volhouden om die volledig te bekijken, maar een serieuze analyse leek er niet tussen te zitten. Tenzij men de zoveelste herhaling van wat er allemaal mis is ons land een serieuze analyse wil noemen.

Maar wat was het dan wel? Edelkitsch. Balsem op de ziel van de deplorabelen. De reproductie van het huilende zigeunermeisje aan de wand.

Vrij naar Kundera’s Ondragelijke lichtheid van het bestaan:

Kitsch laat twee tranen kort achtereen vloeien. De eerste traan zegt: Wat een lief bedroefd zigeunermeisje. De twee traan zegt: Het voelt zo goed om samen met de mensheid de emotie te ervaren van een bedroefd zigeunermeisje.

De deplorabele, de hardwerkende Nederlander, de zwaar belaste middenklasser, is met deze troostrijke ervaring niet geholpen.