De Portugese Anjerrevolutie sprak in 1974 tot de verbeelding van toenmalig links Nederland. Dat gold ook voor de strijd van de sandinisten in 1979 in Nicaragua tegen de wrede dictator Somoza. In de periode van Den Uyl, die de strijd tegen het kapitaal in Nederland schetste als ’’rommelen in de marge’’ sprak de gewapende strijd in Nicaragua aan bij links Nederland. Een grote aantrekkingskracht had het verhaal, en bijna jaloers waren we op de sandinisten die romantisch mochten schieten op slechte personen.
Veel jonge linksachtige mensen boekten een retourticket via een betrouwbaar reisbureau in Arnhem, die de vliegreis organiseerde van Brussel, Moskou, St.Petersburg, Ierland, Cuba naar Managua, zo het risico vermijdend over het vasteland van de USA te vliegen, waar de missie van de Nederlandse fellowtravellers onderschept zou kunnen worden.
Nu de dictator vooral door de Nicaraguanen zelf was weggejaagd, was er grote bereidheid bij in Nederland een bijdrage te leveren aan de opbouw van een nieuw Nicaragua. Een kleine twintig dorpen en steden in Nederland gingen een vriendschapsband aan met steden en dorpen in Nicaragua. Van Amsterdam tot Gennep, soms met instemming van de voltallige gemeenteraad. Een enkele keer verloren in Nicaragua de sandinisten in de Nicaraguaanse zusterstad de gemeenteraadsverkiezingen. Dat had verder geen effect op de vriendschapsband, immers de vriendschapsband was er een tussen de bevolking over en weer.
Dit sprookje heeft lang stand kunnen houden. Totdat president Ortega in 2007 opnieuw aan de macht kwam. Hij verzamelde in alle overheidslichamen de absolute macht voor zijn partij. En de Nederlandse partners in de stedenband pikten dat keer op keer. Tot op de dag van vandaag wordt volgehouden dat het vooral om de banden tussen scholen en kerken gaat, en niet een band met politieke partijen in Nicaragua. Terwijl er maar (bijna) een partij legaal is verklaard en dat is de partij van de dictator, die zijn mensen ook elders heeft georganiseerd; bijvoorbeeld in de wielerfederatie.
Nu wordt duidelijk hoe linksachtig Nederland in de val is getrapt en jarenlang blind was voor een detail: dat het geweldsmonopolie van politie en leger gekoppeld is aan de partij van de president. Dat de scheiding der machten in Nicaragua die in de grondwet stond is veranderd, en ook generaals hoge burgerfuncties in mogen nemen in Nicaragua.
Dit mocht allemaal passeren voor links Nederland en het neo-liberale CDA in veel Brabantse gemeenten.. De neo-liberale ideologie die uitgaat van een neo-liberaal mensbeeld, elk mens is vrij en onafhankelijk geboren en kan onafhankelijk beslissen om wel of niet een deal aan te gaan met een ander individu. En zo kan een CDA wethouder in de stad Groningen een deal aangaan met een burgemeester in Nicaragua. Dat die burgemeester een geheel andere ideologie heeft is diens “vrije” keuze en men blijft uitgaan van de fictie dat hij daar evenzeer in vrije verkiezingen verkozen is als de wethouder.
Dat gaat mis als die de Nicaraguaanse burgemeester laat schieten op zijn volk om zijn president in Nicaragua in het zadel te houden.
De Verenigde Naties, de EU en de mensenrechtenorganisatie van de OEA, de organisatie van Amerikaanse staten, elf landen van de de OEA veroordelen de regering in Nicaragua van een ernstige schending van mensenrechten. En onze wethouder in Helmond is in verwarring. En onze wethouder in Groningen denkt na, en onze burgemeester in Gennep houdt de zaak scherp in de gaten.
Ruim dertig jaar stedenbanden met Nicaragua hebben niet kunnen voorkomen dat mensenrechten nu grof worden geschonden in Nicaragua. Dan wordt het tijd je rol te evalueren en de band op te heffen. Mocht het nieuwe Nicaragua solidariteit ondervinden van bewoners in Nederlandse gemeenten, dan kan die band weer hersteld worden. Zo niet is het ook goed. Als die groep ontstaat, zal het een groep zijn die ook eisen stelt aan de Nicaraguanen, eisen m.b.t. tot waarden als mensenrechten. Linksachtig Nederland heeft via de stedenbanden, bij een ontstellend gebrek aan een eigen waardenvolle ideologie, steeds boven het arme Nicaragua gestaan, nooit iets meer weten te doen dan aan liefdadigheid, en daarmee feitelijk meegeholpen om Ortega in het zadel te helpen als wrede dictator.
De EU vindt het nu wel welletjes, nu onze wethouders nog. Het opheffen van alle stedenbanden, in heel Nederland, beter nog in heel Europa tegelijk met het vertrek van de familie Ortega als presidentieel paar van Nicaragua lijkt me protocollair heel erg passend.
Een generatie nuttige idioten ontmaskerd
