Uit de documentaire “Femme de la rue” (Youtube)
Als iedereen zich aan ALLE regels zou houden zouden we dan in een betere wereld leven? Ik vrees van niet. Daarvoor zijn er inmiddels veel te veel regels en vooral regeltjes. Zo is er bijvoorbeeld een regel in Amsterdam dat je je vuilnis pas in de ochtend buiten mag zetten. Een vervelende regel als je niet vroeg op zou hoeven en de vuilnisman wel vroeg langs rijdt. Maar waarom is die regel er eigenlijk gekomen? Omdat er allerlei lieden, junks en zo, de zakken open sneden en er een grote bende van maakten. Dat mag natuurlijk ook niet, maar dat aanpakken kost te veel moeite en vooral te veel geld. Dus treft men liever de gewone burger. Nu houdt zo ongeveer niemand zich aan die regel. En dat gaat heel goed want ook de handhaving van deze regel kost te veel moeite. Dat kan namelijk alleen volgens de heren rechters en wetgevers als een bevoegd ambtenaar heeft vastgesteld dat de regel is overtreden. Dat wil zeggen als die een adres in het vuilnis heeft gevonden dat herleid kan worden tot een te-vroeg-buitenzetter, dan wel een heterdaadje. Een kans die met het afnemen van geadresseerde post en de toename van papierinzameling uiterst klein is geworden. Af en toe kondigt men nog een handhavingsronde aan maar daar trekt niemand zich wat van aan. Er is ook het niet denkbeeldige risico dat een rechter ooit zal verklaren dat het onredelijk is dat op de vijfduizend ontijdig buiten gezette vuilniszakken er slechts een een boete krijgt. Ambtelijke willekeur.
Dit is maar een kleine illustratie van de voorwaarden waar een goede regel zou moeten voldoen. Er moet een verhouding zijn tussen de mate waarin de regel aansluit bij het gewone leven — in feite de mate van overbodigheid —, de pakkans, de strafkans, de straf, de kosten van handhaving en bestraffing en het voordeel dat uit overtreding gehaald wordt. Ik stel voor om een wet aan te nemen waarin alle regels die niet binnen een bepaalde verhouding vallen automatisch vervallen als ze niet binnen redelijke termijn aangepast worden.
Nog even terug naar het begin. Waarom werd de regel ingevoerd? Omdat een specifieke groep mensen zich niet aan de ongeschreven regel, aan de waarde, hield dat je geen rommel maakt in de openbare ruimte. En dan worden niet degenen die die waarde aan hun laars lappen gestraft maar degenen die daar onschuldig aan zijn.
Dit zou moeten leiden tot het belangwekkende inzicht dat regels alleen werken binnen een groep die de ongeschreven regels, de waarden, die er aan ten grondslag liggen delen. Om de enkeling die soms de fout in gaat binnen boord te kunnen houden. Zodra er een serieuze groep is die die onderliggende waarden niet interesseert of zelfs verwerpt en er eigen waarden op na houdt is er een probleem dat niet met nog meer regeltjes is op te lossen. Er zijn dan een aantal mogelijkheden: besluiten om met zijn allen volgens die andere regels samen te gaan leven; de afwijkende groep te dwingen te integreren, zich de normen eigen te maken of te vertrekken, al of niet gedwongen naar een plek waar zij volgens hun eigen normen samen kunnen leven.
We moeten ons gaan realiseren dat een norm ondanks de schijn van het tegendeel geen individuele zaak is maar gedragen wordt door een gemeenschap. Naarmate de gemeenschap het handhaven meer overhevelt van de particuliere sfeer naar de overheid wordt het moeilijker om ze te handhaven en is het van des te groter belang dat de norm goed geïnternaliseerd is; dat men fatsoenlijk is opgevoed. Het spreekt vanzelf dat als in zo’n situatie juist met hele andere normen wordt opgevoed, die door een eigen gemeenschap gedragen worden de normale politionele handhaving wel moet falen.
Uit voorgaande zal duidelijk zijn dat een mogelijk sisverbod gaat falen. En dat het er, net als met vuilniszakken buiten zetten, op neer zal komen dat vrouwen gedwongen gaan worden om burka’s te dragen zodat er niet meer gesist kan worden.
Maar dit is slechts klein bier. Waar het om gaat is hoe we om moeten gaan met personen of groepen die de waarden die onze samenleving leefbaar houden — en waarvan de wetten slechts een afgeleide zijn — geheel of grotendeels verwerpen. Of omdat ze de vermogens missen om zich die eigen te maken of omdat ze zo opgevoed worden. Op dit moment vormen de moslims daarin met afstand het grootste probleem. Niet alleen numeriek maar ook omdat ze dit in min of meer georganiseerd verband doen. Daarbij maakt het niet veel uit of zij die waarden openlijk afwijzen of dat stilzwijgend doen.
De enige manier waarop onze open, verlichte, westerse samenleving om kan gaan met dit probleem is om van allen die volwaardig burgers willen zijn en blijven te eisen dat zij een minimum aan waarden ondubbelzinnig onderschrijven, zich eigen maken en hun oude waarden verwerpen. En daarmee de religie waarop die gebaseerd zijn.
Mensen die dat niet willen dienen het land (en Europa) te verlaten of zullen genoegen moeten nemen met een verblijf onder vele beperkingen. Minder, minder, minder… is eigenlijk een lachertje. Alle onverdraagzame burgers moeten tot onderburgers kunnen worden gemaakt of uitgezet.
