Heet van de naald schreef ik 30 maart dit blog, dat om een of andere reden in de kast bleef. Nu wordt zij weer geknuffeld met een boeklancering: “Achterblijven. Een nieuwe filosofie voor een grenzeloze wereld”
bij Atheneum op het Roeterseiland.
Dit is tevens een oproep voor een BOEROEP aldaar.
Voor liefhebbers is er onderaan een formulier voor aangifte van verraad.
Marli Huijer, ook wel bekend onder de bespottelijke titel denker des vaderlands, pleegt verraad. Tezamen met haar medeauteur en 180 medeondertekenaars van het pamflet “We zijn allemaal migranten”, gepubliceerd in Trouw 29 maart 2016. De redactie van Trouw is daaraan medeplichtig. Het gaat met name om de volgende uitlating:
Vertaald naar ons: voorkom dat mensen maandenlang verblijven in vluchtelingenkampen die ver verwijderd zijn van de dorpen en steden waar burgers het leven met elkaar delen. Spreek niet alleen in aantallen. Vermijd de valse tegenstelling tussen gastvrijheid en veiligheid, of tussen rechtvaardigheid en welvaart. Stel jezelf niet de vraag: hoe houden we vluchtelingen buiten de deur? Maar: hoe kunnen we goed met vluchtelingen omgaan?
Ja, verraad, want als je willens en wetens personen of groepen aanmoedigt om hier naar toe te komen waarvan inmiddels door ervaring is vastgesteld dat die de bestaande maatschappelijke orde verstoren of zelfs openlijk hebben aangegeven die orde te willen verstoren dan pleeg je verraad naar je medeburgers en uiteindelijk ook naar de staat die deze verstoringen moet bestrijden. De ervaringen tot nu laten zien dat onder degenen die zich in ons land, of in bredere zin de EU, wensen te vestigen een belangrijk aantal personen zit die vijandige bedoelingen hebben of op zijn minst onze cultuur afwijzen. Tevens leert de ervaring dat de instanties niet in staat zijn om de motieven en hoedanigheden van migranten correct en binnen een redelijke termijn vast te stellen, waarbij bovendien tijdens dat proces onvoldoende controle op de migrant plaatsvindt.
Deze oproep kan door potentiële al of niet zelfverklaarde “vluchtelingen” niet anders gelezen worden dan als aanmoediging daar vooral mee door te gaan. Het is belangrijk vast te stellen dat onder verstoring niet alleen terroristische aanslagen of daadwerkelijke agressie tegen burgers moet worden verstaan, maar ook op de verstorende effecten die uitgaan van het op ruimere schaal onttrekken van middelen aan zittende burgers en aan het functioneren van de staat teneinde de opvang te faciliteren. Het is vrijwel zeker dat deze migratie juist ook met dit oogmerk als oorlogshandeling wordt aangemoedigd door de krachten die onze beschaving wensen te bestrijden.
Hoewel dit pamflet aan de burgers van Nederland gericht is, in het bijzonder aan de burgers met een Nederlandse, Westerse of Kosmopolitische culturele achtergrond zal deze oproep zeker ter kennis komen van individuen die de wens hebben zich hier te vestigen of die wens daardoor juist gaan ontwikkelen, met name ook individuen met bovengenoemde schadelijke intenties en de machthebbers die deze wensen aanwakkeren. Deze oproep staat gelijk aan de eveneens als verraad te kwalificeren “Wir schaffen das” en andere uitspraken van Merkel. Dat Huijer c.s. niet de macht vertegenwoordigen die zij vertegenwoordigt doet daarbij niet ter zake. Artikel 97 lid 1 van het wetboek van strafrecht:
Hij die met een buitenlandse mogendheid in verbinding treedt, met het oogmerk om haar tot het plegen van vijandelijkheden of het voeren van oorlog tegen de staat te bewegen, haar in het daartoe opgevatte voornemen te versterken, haar daarbij hulp toe te zeggen of bij de voorbereiding hulp te verlenen, wordt gestraft met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste dertig jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Men zou kunnen zeggen dat Huijer c.s. niet daadwerkelijk in verbinding zijn getreden met een buitenlandse mogendheid. In de wereld van vandaag moet een groepering met vijandelijke intenties die macht uitoefent over haar leden en die van middelen kan voorzien gelijk gesteld worden aan zo’n mogendheid. Gezien het openbare karakter van deze oproep en de huidige stand van de wereldwijde communicatienetwerken moet er van uitgegaan worden dat deze oproep aan die groepering ter kennis komt en als aanmoediging zal worden ervaren. En dat in ieder geval Huijer, als denker des vaderlands, maar ook de anderen als intellectuelen zich hiervan bewust zijn – in ieder geval zich er van bewust hebben moeten zijn – dat zij met deze daad zich de facto met die groeperingen in verbinding hebben gesteld en daarmee voor deze interpretatie van hun communicatie verantwoordelijk zijn, zodat die mede als hun oogmerk dient te worden opgevat.
De lijst van de 182 ondertekenaars is te vinden op Aan de schandpaal: 182 hoogleraren, filosofen en schrijvers van P van Lenth. Hier de beloofde concept aangifte:
