Er is veel mis in en met Amsterdam en dagelijks zijn daarover ergernisverwekkende berichten te lezen. Ieder bericht met een apart blog eren is te veel van het goede dus ik probeer het eens zo. Onregelmatig verschijnend. In mijn laatste blog Toeristen zijn net migranten had ik al over het onderwerp toerisme uitgepakt. Dat zal hier nog regelmatig terugkomen.
“Gesprongen waterleiding”
Het is niet specifiek Amsterdams, maar ja het gebeurde in Buitenveldert: Een hoofdtransportleiding van de waterleiding vernield door een of andere klungel in een of andere shovel. Een gat zo groot dat er een auto in verdween. En dat dan verhullen met “gesprongen waterleiding”. Niet alleen het Parool hoor, feitelijk overal, behalve nu.nl waar het dan wel niet in de kop stond maar tenminste ergens te lezen was. Dit is schering en inslag. Menselijke (ontwerp) fouten worden verhuld als “storing”, “gesprongen”, “kortsluiting”. En we krijgen vrijwel nooit te horen hoe het echt zat en wie er fout was. Zelfs bij zo’n overduidelijke faal als het inhijsen van een brugdek in Alphen probeert men dat. De journalistieke wil (of capaciteit) om dit soort falen echt uit te zoeken ontbreekt meestal. Waarmee de journalistiek haar kritische functie verliest.
Spaink over uitverkoop 020
Karin Spaink beklaagt zich in het Parool van 8 september terecht over de verkwanseling van de stad aan de meest biedende. Maar slaat de plank ook flink mis. “Het gaat niet om de landsaard van de investeerders”. Toch wel denk ik. Maar misschien moet je zeggen dat het gaat om de stads-aard. Of het nu om een fabriek gaat in Bergen op Zoom of om een winkel in de binnenstad, naarmate de afstand tussen bezit en bezitter groter wordt, fysiek, cultureel of organisatorisch, zal die bezitter zijn bezit steeds meer verwerven vanuit een puur rendementsperspectief (“rentseeking”) en met de wereldwijde trent naar Angelsaksische korte termijn denken in deze is dat nog schadelijker. Het gaat dus helemaal niet om privatisering, maar om wetgeving die de macht van de bezitter beperkt. Bijvoorbeeld door huurregulering voor commercieel vastgoed. Strakke controle op alle aankoop op dubieus kapitaal. Ook uit het buitenland. Koopwoningen alleen voor mensen die er gaan wonen of anders zeer hoog belasten.
Natuurlijk is er ook het stedelijk beleid voor meer, meer, meer toeristen. Want die openbare ruimte en die leuke of handige winkels zijn er in de eerste plaats voor de bewoners. En die tellen niet mee. Maar daar had ik het al over.
Lindenbergh: Subsidie op onze uitverkoop gewenst
In dat zelfde Parool mag een zekere Marcel Lindenbergh ongehinderd reclame maken voor meer congresgangers. Tja, al die extra zaalcapaciteit die er in de afgelopen jaren bij is gekomen moet natuurlijk gevuld. En daar moet de gemeente dan weer subsidie aan geven. Congresgangers zijn een graadje minder erg dan toeristen. Ze doen hier tenminste iets nuttigs, hoewel congresseren ook vaak een soort verkapt toerisme is. Volgens mij is Amsterdam al behoorlijk aan de bak in deze sector en hoeven we daar geen extra moeite voor te doen.
