Jaja, die twee mannen van de theaterschool zijn helemaal fout. Tenminste zo staat het in de Volkskrant. Nu valt daar op zich al het nodige op af te dingen, maar laten we voor het gemak even aannemen dat er inderdaad seksueel contact geweest is tussen docenten en leerlingen. Is dat dan fout? En zo ja wiens schuld is dat eigenlijk? In mijn studententijd (70er jaren) was er in een totaal andere studierichting al de zware verdenking dat sommige studentes op niet geheel gepaste wijze hun resultaten haalden of hun assistentschap verkregen; en ook later kwam ik de vermoedens van omhoog neuken regelmatig tegen. Volgens mij verweten de meeste van mijn studiegenoten dat eerder de studentes, die misbruik maakten van de zwakte van de docent. Het is al zeer lang een geliefd thema in films, theater en op TV: de secretaresse die haar baas verleidt en die zo van zijn vrouw afpakt. Het is eigenlijk een cliché. De moderne feministe vind dat tot op zekere hoogte ook nog best, je borsten als wapens (2006, zie de mening van Karin Spaink daarover). En natuurlijk mislukt dat ook regelmatig. En dan ben je genaaid. Maar je hebt het wel zelf gedaan.
Al of niet aangevuurd door de ontwikkelingen in de VS, waar het er op gaat lijken dat vrouwen vinden dat eerst een schriftelijke overeenkomst ondertekend moet worden voordat ze de koffer induiken, menen nu de daders “seksisme” roepend zich tot slachtoffers uit te mogen roepen. Ze zullen zich ongetwijfeld gesteund voelen door de hypocriete uitspraak van Emma Thompson. Dit past natuurlijk prima in de huidige idee over recht waarbij daders als slachtoffer worden voorgesteld.
Iedereen die zijn ogen een beetje openhoudt weet dat uiterlijkheden eerder meer dan minder waarde krijgen in het maatschappelijk verkeer. En dat geldt in de eerste plaats de seksuele aantrekkingskracht, en dan weer in de eerste plaats die van de vrouw op de man. En vrouwen weten dat. Ze weten dat al heel lang en het wordt ze ondanks of dankzij veertig jaar feminisme nog steeds van jongs af aan ingeprent. En in de theaterwereld, de amusementsindustrie in het algemeen is het een nog veel belangrijker gegeven dan in de rest van de maatschappij. Het zal zelden voorkomen dat mensen massaal naar een voorstelling of film met lelijke en onaantrekkelijke hoofdpersonen gaan. En omgekeerd kiezen veel vrouwen voor een carrière in de media omdat ze om hun schoonheid aanbeden willen worden.
Op zichzelf is er aan het feit dat schoonheid en aantrekkingskracht positieve eigenschappen zijn die je in je voordeel kan uitbuiten niet veel te doen. En natuurlijk kun je die eigenschap ook gebruiken voor oneigenlijke doelen. Zoals er ook voor geld veel te koop is waar je misschien wel eigenlijk geen recht op hebt. Recente ontwikkelingen hebben de relatievorming en in het verlengde daarvan seks nog meer in de handelssfeer, in de sfeer van een transactie, getrokken. Zelf heb ik het nooit verder geschopt dan het uitdelen van drankjes aan en het aanhoren van aantrekkelijke vrouwen die dachten een interessante mening te hebben maar feitelijk kakelden als een kip zonder kop.
In dit kader lijkt intieme omgang tussen student en docent in ruil voor kansen volstrekt redelijk. Waar je de betreffende docenten voor zou kunnen aanklagen is dat ze hun helft van de deal niet hebben voldaan. De academie zou de docenten aan kunnen klagen wegens het doen van valse beoordelingen en aanbevelingen. Dergelijke deals zijn vrijwel niet te bewijzen, ook omdat ze meestal stilzwijgend worden aangegaan.
Natuurlijk zijn er situaties waarin een professional onder geen enkel beding mag ingaan op avances van zijn cliënten of toenadering mag zoeken. En onder het mom van een professionele handeling intieme handelingen voor eigen genot plegen moet zeer strafbaar blijven. Dat geldt in de eerste plaats voor de omgang met kinderen en in medische situaties. En niet voor docenten tegenover meerderjarige of bijna meerderjarige studenten aan een theaterschool.
De redactie van de Volkskrant heeft zich voor de zoveelste keer voor het karretje van de politiek correcte meute laten spannen.
