Twit of the Year (Monthy Python)
“To tweet or not to tweet” dat is de vraag. Sinds een paar maanden zit ik op Twitter. Enige weerzin overwinnend poog ik daar te verkeren. Tijd voor een eerste beschouwing. Als je een paar intelligente mensen volgt die met je het nieuws delen is het een mooi medium. Je hoeft niet meer alles zelf te lezen maar kunt een beetje afgaan op wat je favoriete twitteraars daarover naar voren brengen. En het is ook handig om blogs te volgen. Dit naast de RSS-reader, want een tweet is voorbij voor je het weet. Zelf kun je ook proberen een duit in het zakje te doen, maar zolang je geen volgers hebt legt dat weinig gewicht in de schaal, en om die volgers te krijgen moet je eerst gelezen worden. Enfin, het bekende probleem van de kip en het ei. Enig geduld is noodzakelijk.
Deze invalshoek is niet erg gebruikelijk. De meeste twitteraars, althans in het westen, zien het als een sociaal medium waarin ze vooral hun vrienden willen laten weten wat ze aan het doen zijn en door het volgen van beroemde mensen er een soort directe vorm van een roddelblad bij te hebben. Als je kijkt in het lijstje “trending topics” wordt je meestal niet vrolijk. Alleen de meest spectaculaire gebeurtenissen dringen er door en dan nog is het commentaar vaak van een bedroevend en weinig informatief niveau. Wat dat betreft is de term “Twit” van toepassing:
twit: an insignificant or bothersome person. Origin: 1920–25; perhaps orig. noun derivative of twit 1 , i.e., “one who twits others,” but altered in sense by association with expressive words with tw- ( twaddle, twat, twerp, etc.) and by rhyme with nitwit.
en bijvoorbeeld: A form of chatline for social media “experts” to add thousands of random strangers and wank off to impress other social media “experts” by posting links to articles about the phenomenon of social media
Dave went on Twitter hoping to find interesting people and read amusing things but instead was deluged by nine thousand social media “experts” who bored the living shit out of him until his iPhone exploded/his brain imploded.
Het grootste probleem leveren de twitteraars op die de grens tussen het persoonlijke en het publieke niet in de gaten houden. Zij hebben soms best zinnige dingen te melden, maar melden ook huishoudelijke zaken en hobby’s. De goeden, zoals @NausicaMarbe en @CarelBrendel vergeef je dat graag zolang het niet gaat overheersen. Anderen zeggen zelfs “trusten” als ze gaan slapen, die heb ik toch maar uit mijn lijstje gegooid. Het beste zou zijn als Twitter de mogelijkheid biedt om tweets aan te bieden voor privé en publiek gebruik en volgers de mogelijkheid te geven te kiezen welke ze volgen. Anders zou je twee accounts moeten hebben en dat wordt erg lastig.
