Een aantal auteurs probeert atheïsme zodanig aan te lengen dat god toch gerespecteerd en goedgepraat wordt. De meest bekende is wellicht de "atheïstische dominee" Klaas Hendrikse.
Gedreven door respect voor de deemoedigheid van de gelovigen om hem heen spant hij zich als atheïst dusdanig in om met hen mee te gaan dat hij uiteindelijk dominee wordt. Duizend kronkels moet hij maken om deze mensen toe te staan in een god te blijven geloven. Weliswaar een god "in jezelf", maar toch.
De vraag rijst waarom het meest misbruikte en foute woord in de geschiedenis van de mensheid niet afgeschaft wordt. Langs deze weg roept het alleen maar misverstanden op. In één opzicht moeten we deze pogingen toejuichen en dat is dat zij de beperking laat zien van de "discussie" of "god" "bestaat". Een vrij zinloze bezigheid.
Als woord bestaat god, daar kan geen misverstand over bestaan. Over de betekenis van het woord des te meer. Laten we daarom ophouden het te gebruiken. Want al maken we die betekenis zo klein en persoonlijk als Hendrikse wil, het opent vanuit de historie altijd achterdeuren of erger naar iets alomvattends dat er niet is. We begrijpen de behoefte om ergens in te geloven. Dat zou bijvoorbeeld het goede in de mens kunnen zijn, in de vorm van "welbegrepen eigenbelang". Laten we daar een mooi nieuw woord voor verzinnen. Om misverstanden te voorkomen: "Het goede" is een gegeven waarzonder een maatschappij niet kan functioneren. Het zit ingebakken en hoeft niet uitgevonden te worden.
illustratie: "downfall"
