Bij de opkomst van Windows en muis had ik daar helemaal geen zin in. Ik was heel tevreden met mijn dos-commando’s, rolmenu’s en sneltoetscombinaties . WYSIG (What You See is What You Get) vond ik wel nuttig en het naast elkaar kunnen laten draaien van meerdere programma’s ook. Maar waarom alles nu een icoontje moest krijgen ontging me. Ik vond het een vorm van verdomming. Inmiddels zijn mijn bureaublad en startbalk bezaait met iconen. Het zijn er 99 en dan houd ik nog regelmatig opruiming.
Dan zwijg ik nog over het ernstig om zich heen grijpende "logoïsme". Geen organisatie zo lullig of er moet een plaatje in het briefhoofd. Of op zijn minst een paar elkaar omstrengelende letters. In sommige organisaties doen zelfs afdelingen aan deze flauwekul.
Op Tweakers.net lees ik in ‘Technologie leidt tot afname kritisch denken’ : "Naarmate technologie een grotere rol in ons leven is gaan spelen, is het kritisch en analytisch denkvermogen van mensen afgenomen, zo stelt Amerikaans onderzoek. Wel zouden de visuele vermogens zijn verbeterd." In het bericht over het onderzoek staat onder andere:
"Studies show that reading develops imagination, induction, reflection and critical thinking, as well as vocabulary," Greenfield said. "Reading for pleasure is the key to developing these skills. Students today have more visual literacy and less print literacy. Many students do not read for pleasure and have not for decades."
Als ik het goed lees wordt onder technologie voornamelijk het gebruik van internet, computerspelletjes en visuele media verstaan. In de discussiethread onder het artikel op Tweakers worden ook nog aardige observaties gedaan waar ik het van harte mee eens ben:
… ik ben aan het wachten op de eerste manager die geen cijfers meer wil zien maar alleen maar taartengrafieken omdat hij het numerieke stelsel te complex en uit de tijd vind…
… Die managers ken ik al jaren. En ze tuinen er volkomen in. We kregen een keer bezoek van een manager van een andere vestiging (vorige eeuw nog). Er moest ‘iets’ worden gepresenteerd. Het probleem was dat het project wel op schema lag, maar nog lang niet in het stadium was van echte waarnemingen. Ik heb een presentatie gegeven van 20 minuten over exact 2 waarnemingen. En één ervan was nog een soort van afgeleide van de eerste. Die heb ik in de vorm van mooie plaatjes een keer of 5 laten zien. Pie chart, rechte lijn, staaf grafiek enz. Maar na het tweede plaatje was het hem boven de pet gegaan want het ziet er natuurlijk steeds anders uit. Maar hij was uitermate tevreden over het werk wat we hadden gedaan. De enige die het door had was een wiskundige. Die kwam na afloop naar me toe met een grijns op zijn gezicht en de opmerking. Wauw wat was dat een knappe presentatie van één enkele waarneming. Hij begreep gelukkig wel waarom we het hadden gedaan …
Ik doe maar even geen leuk plaatje bij dit blog.
