De "politieke" schrijver, dus ook de politieke blogger, schrijft om anderen van mening te doen veranderen. Ze schrijven iets in de hoop dat het een verschil maakt. Zodat uiteindelijk de maatschappelijke werkelijkheid verandert in de gewenste richting. Met andere woorden: ze proberen deel te nemen aan het politieke debat. Maar waarom zou je zelf schrijven ? Misschien is er wel iets of iemand die verwoord waar het heen moet: een politieke partij bijvoorbeeld. Iemand met wie je het behoorlijk eens bent.
Ik zou zo iemand liever steunen en niet meer de behoefte hebben om mijn meninkje aan de politieke kakofonie toe te voegen. Ik zou misschien nog wel aan of in die partij schrijven op punten waar het (nog) beter zou kunnen. Helaas zijn veel politieke partijen niet erg duidelijk meer met hun visie op de toekomst. Of met hun visie op het heden. Er is veel aan te merken als het gaat om een coherente visie op de toekomst van NL in de wereld en die wereld zelf. Belangrijker is dat de discussiecultuur in en tussen de meeste partijen veel te wensen over laat. Dat wil zeggen een permanente circulatie van kreten van jan en alleman zonder dat het ooit een stap verder komt. Vaak holt men van incident naar incident in de waan van de dag.
Een ander probleem is dat A over X je standpunt perfect verwoord maar over Y de plank zo dramatisch misslaat dat je daarom daar niet bij wilt horen. Je zou per onderwerp je steun willen betuigen maar dat kan niet. Tot nu toe hebben we eens in de vier jaar de mogelijkheid om op een politieke partij te stemmen. De rest van de tijd zijn we aangewezen op wat duw en trekwerk in de marge. Het zou, juist met internet, mogelijk moeten zijn om een discussieplatform te bouwen waarin verschillen goed gearticuleerd in een voortdurend proces tot een consensus gebracht kunnen worden. De huidige blogosfeer is daarvoor nog ongeschikt. De komst van reputatiesystemen is een stap in de goede richting, maar op zich onvoldoende. Het blijft een oefenruimte of speeltuin. Daar is niets mis mee.
Maar ik zou naast die oefenruimte ook een of meer plekken willen zien waar het "er" wel om gaat. En waar oplettende lieden door de gemeenschap zouden zijn aangesteld (of een ander mechanisme, zonder oppassers) die bij gebleken speeltuinkwaliteiten de toegang naar die "echte plaats" zouden regelen. Zo’n mechanisme is er niet. En wat erger is: die plek is er ook niet. Ook van de meest gezaghebbende en gelezen auteurs in de Volkskrant komt de mening in bijna alle gevallen al na vrij korte tijd op de mestvaalt van de waan van de dag. Waar onze door de media verdunde bewustzijntjes er weer netjes achteraan hollen. Een blog, maar eigenlijk alle media, schieten als platform tekort. Ze brengen de mensen niet bij elkaar maar laten ze eindeloos langs elkaar heen praten. Daarom keer ik de zaak ter wille van de discussie even om. Zouden "we" er niet in kunnen slagen om binnen of vanuit deze blogosfeer wel zo een platform te creëren ?
Een eerdere versie van deze tekst werd geplaatst onder de kop "Bewustzijnsverdunning (2)"
