Site pictogram Wat te DOEN

Meningen tellen

Uitgebroken Pleuris Op gezette tijden breekt weer eens de pleuris uit in VK-blogland. Als een stel krijsende apen zit men elkaar in de haren. Waarna er weer door anderen tranen geplengd worden over deze verschrikkelijke toestanden.

Menig ideetje ter bestrijding is daarover gelanceerd. Ook door mij. Waarom lukt het niet deze zaak onder controle te krijgen? Het gaat om een gebrek aan verdergaande betrokkenheid. Van de eigenaar van het blog, vertegenwoordigd door GJB, tot aan de  deelnemers zelf. In blogland is de spanningsboog van de aandacht geminimaliseerd tot een ogenblik. Daarna trekt de karavaan weer verder.

We kunnen het bloggen en reageren daarop bekijken als een spel. En daar de zojuist met de Nobelprijs bekroonde inzichten op los laten. De essentie daarvan is dat als een spel uitkomsten kent die niet gewenst worden je de regels zo moet veranderen dat die uitkomsten een stuk minder  waarschijnlijk worden. Helaas ben ik met de details van deze theorie (nog) niet bekend. Misschien schiet mijn wiskundige kennis daarvoor ook wel tekort. Maar het idee kunnen we wel proberen toe te passen.

Het behoeft weinig betoog dat het gratuite karakter van de uitingen op blogs en forums de deur wijd open zet naar allerlei ongewenste verschijnselen. Zodra men een beperkt budget heeft om mee te schrijven, reageren, aan te bevelen of af te keuren zal men er wel iets beter bij stil staan wat men doet. Hoe krap of ruim het budget is zal met enig experimenteren vastgesteld moeten worden.

In mijn eerdere voorstel lag de nadruk op het verbeteren van de moderatie van de bijdragen zelf. Dezelfde mechanismen kunnen ook worden gebruikt om de bijdragen in het reactiedeel te verbeteren. Ik doe daarom nog een keer een voorzet. Er moet een systeem van zelfmoderatie komen met de volgende uitgangspunten:

  1. Iets zeggen, ook het geven van een aanbeveling,moet iets kosten, al is het maar symbolisch.
  2. Waardering moet een (budgettaire) beloning opleveren.
  3.  Afkeuring moet mogelijk zijn, maar moet ook een risico voor degene die afkeurt inhouden.
  4.  Afkeuring moet degene die dat betreft iets kosten.

Binnen deze uitgangspunten moet dan verder gekeken worden naar een speciale rol en eindverantwoordelijkheid van de redactie. Die zou zich meer bezig moeten houden met de regels van het spel en minder met de inhoud.

Ik ga dit nu niet verder uitwerken. Eerst maar eens kijken of de passiviteit doorbroken kan worden. Dat zal al moeilijk genoeg zijn. Voordat ik iedereen verzoek om GJB met mailtjes te bestoken nodig ik hem bij deze uit om zelfmoderatie als uitgangspunt serieus in discussie te brengen

Mobiele versie afsluiten